The Wife's Misery (Misery Series #1)

Kabanata 1

Kabanata 1:
Bleed

"Reighdan, I-I give you this ring as a symbol of our vows, and with all that I am, and all that I have, I honor you. In the name of the Father, and of the Son, and the Holy Spirit. W-With this ring, I thee wed." nanginginig ang labi ko habang nagsasalita kaya hindi maiwasang mabakasan noon ang tinig ko.

Alam kong kaunti lang ang nanood sa amin, pero hindi presensiya nila ang nagpapakaba sa akin kundi ang lalaki sa harap ko.

Nanginginig ang kamay ko nang isinuot sa kanya ang singsing. Nang maisuot na iyon sa kanya ay masaya akong napabuntong hininga. I raised my gaze and my smile faded when I see his dark menacing eyes. It was so intense.

The rage is very evident on it that make me tremble. Napalunok ako at ibinababa ang kamay niya. Ako naman ang nag-angat ng kamay para maisuot niya ang singsing sa daliri ko.

Hindi siya agad gumalaw at nagsalita kaya mas lalong tumindi ang kaba ko. Humugot ako ng mga malalim na hininga para pakalmahin ang sarili. Dahil ayokong mahalata ng limang taong nanood sa amin na kinakabahan ako ngayon.

Baka biglang hindi ituloy ni Reighdan ang kasal namin.

We're having now our wedding inside our mansion. Ang kaibigan kong si Gail, ang boyfriend niyang si Harvey, ang Mom at Dad ko, at ang Papa ni Reighdan ang tanging witness sa kasal na ito. He wants our wedding to be a secret at dahil sa takot ko na baka hindi niya ituloy ang kasal namin dahil hindi mapagbigyan ang gusto niya ay pumayag ako kahit na totoong labag sa kalooban ko iyon.

He didn't even invite one of his friend to witness his wedding. Ganoon ba talaga niya kaayaw na pakasalan ako. Kasi ako gustong gusto kong pakasalanan siya, this wedding is like a dream come true for me.

Sa lahat ng lalaking nakilala ko siya lang ang nakikita ko na papakasalan ko balang araw. At nangyayari na iyon ngayong araw. Pero hindi pareho ang nararamdaman naming kagustuhan ngayong araw.

Nakatingin pa rin ako sa kanya dahil hindi pa rin siya gumagalaw. Parang nagdadalawang isip kong isusuot niya ba ang singsing sa akin, para bang nasa isang krimen siya at kung aamin na siya ang suspek ay panghabang buhay na siyang makukulong.

My heart pounded in nervousness. I swallowed hard again. I shifted my stance.

Naramdaman kong binabalot na ng lamig ang buo kong katawan dahil sa kaba sa kanya. I know that he can't do anything to stop this wedding. Pinagkasundo na kami and the decision is final. He can't never say no to his father. Pero hindi ko maiwasang mangamba dahil sa kilos niya.

Tumikhim ang Pari na nagkakasal sa amin na tila napansin ang katagalan ni Reighdan na gumalaw. My heart hammered loudly inside my chest as a usual reaction on him everytime I feel his touch. He caress my ring finger and my heart feel warm.

Umawang ang labi ko.

Sa ilang taon kung pagkakilala sa kanya, ngayon niya lang hinawakan ang kamay ko. Kaya sobra sobra ang pag-apaw ng kasiyahan ko. They're overflowing that I can't contain them.

"Noreen..." mas dumoble ang kabog ng dibdib ko ng binanggit niya ang pangalan ko. Bihira niya lang iyon banggitin at sa tingin ko pangsampung beses pa lang ito sa pagbanggit niya.

"..I give you this ring as a symbol... of our vows, and with all that I am.... and all that I have," huminto siya at hindi ko na naman maiwasang kabahan

"......I honor you," he said in his low tone that I can't almost hear it.

Ang babaeng ikinakasal kapag narinig ang mga salitang ito mula sa lalaking papakasalan niya, masaya ang pakiramdam nila pero ako.... hindi ko maiwasang makaramdam ng sakit.