The Wife's Misery (Misery Series #1)

Kabanata 31

Kabanata 31:

Malalim na ang gabi pero patuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko at mahihinang halinghing ng mga hikbi. Nakahiga ako sa kama at kayakap ang mga unan. Sa kada susubukan kong ipikit ang mga mata ko naalala ko lang iyong nangyari kanina at maiiyak na naman ako. Hihikbi kaya mabuti na lang na manatiling gising. Hindi ko rin yata kayang makatulog ng ganito kabigat ang nararamdaman sa dibdib.

Its damn killing me.

"Tangina ang sakit sakit na! Bakit ba gustong gusto mo kong sinasaktan!" I want to tell him that words but I'm too weak and hurt right now to even lift my own hands.

Alam kong masama itong ginagawa ko at malaki ang epekto nito sa baby na nasa tiyan ko pero pakiramdam ko kasi pag hindi ko nilabas lahat ng 'to mamatay ako sa sakit.

"Sorry baby. Just let Mommy cry huh. I really can't help it. Please hold on tight on Mommy's tummy. I love you so much." bulong ko habang marahang hinahaplos ang tiyan ko at sandaling napangiti kahit patuloy pa rin ang pagluha ko.

Kahit na nanghihina ako ay kinuha ko ang phone sa tabi ko at tinawagan ang isang tao na dapat dati ko pa ginawa. Tumikhim ako para maging maayos ang boses ko dahil may pride pa rin naman akong natitra para sa sarili ko at ayoko na malaman pa ng ibang tao ang kalagayan ko ngayon.

Nakatatlong ring pa bago sumagot ang nasa kabilang linya at hinanda ko na ang mga salitang sasabihin ko.

"Good evening Ms. Noreen." bati ng nasa kabilang linya at huminga muna ako ng malalim bago magsalita. Buo na ang desisyon ko. Alam kong mabilis at baka pagsisihan ko dahil sa pasubali kong gagawin pero matapos marinig lahat noong mga salita niya sa tingin ko nagising na nga ako sa ilusyon kong 'to.

Hindi ko na siya magagawang maikulong pa sa mga kamay ko dahil ako na mismo ang magtatagal ng mga kamay ko para makalaya siya.

"Good evening Atty. I'm sorry I called this late." nagpapasalamat ako na buo ang boses ko ng sabihin iyon.

"No problem Noreen, you're not a bother. Actually I was glad you called after a long time. Its been what? Six months after we last seen each other. So I conclude you'll call with purpose, so what is it?" tanong at bakas ko ang pagkagalak sa boses niya na hinihiling ko na sana maramdaman ko rin pero masyadong durog ang puso ko ngayon.

"I want to process our annulment papers Atty. I don't want this marriage anymore." ramdam kong natigilan ang nasa kabilang linya dahil hindi agad siya nakapagsalita at ilang segundong tahimik. Akala ko nawala na siya sa kabilang linya kung hindi ko lang marinig ang malalim niyang paghinga.

"Are you serious about this Noreen?" mahinahon niyang tanong at ramdam ko ang pagkagulat doon. Sino ba namang hindi magugulat, she's the attorney I beg six months ago to make  the process fast for our marriage papers but now I'm telling her the opposite thing she done months ago.

"I'm more than serious and sure Atty. I just realized that I'm the one who trapped myself with the devil and now I want to escape on this hell." alam kong buo na iyong desisyon ko pero bakit patuloy paring tumutulo iyong mga luha ko.

"Six months ago you begged to make you two tie the knot, but now your wishing me to process the annulment papers. I'm sorry Noreen I can't just expect this. When you too married, I can really see through your eyes the happiness but hearing your voice now I can feel through here that your in a heavy pain."

"The pain he brought change me Atty. It was too much that now I can't handle it anymore. Kung hindi ako kakawala baka may mahalagang mawala sakin." sabi ko at narinig ko muli ang paghinga ng malalim ni Atty.

"Okay I respect your decision Noreen. I will promise that I will process the annulment papers this week and I will bring it to you this next Thursday. I need one week to work on it, and use that to think further."