The Wife's Misery (Misery Series #1)

Kabanata 23

Kabanata 23:

"You forget the one string on harness to lock. You didn't notice it because you keep staring on her. Because if you are sure that it was check, hindi mapipigtas ang tali. If its lock it has no tendency to break. Admit it, its your fault that she almost die."

Until now I can't stop thinking about what Reighdan said on the past photoshoot. It's been weeks pero hindi pa rin maalis alis sa utak ko ang bawat salita na sinabi niya. Its been weeks and three days also since I leave the house. I don't want to lie at myself but....

I miss him.

So much.

Na kahit pagkatapos noong nakita ko sa shoot na magkasama sila ni Yassi ay hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko na hanap hanapin siya sa loob ng isang linggo at tatlong araw. Hindi ko nga alam kung paano ko nakayanan na ganito katagal na malayo sa kanya. Kung alam lang ni Gail na nasa condo ako ng ganito katagal malamang nagtatatalon na iyon sa tuwa ngayon.

I heaved a sigh. Nagtatalo ang isip ko kung uuwi na ba ako ngayong araw. I was hell worried to Reighdan kahit siya hindi ganoon sakin. I know he can handle himself. Masaya pa nga siguro siya ngayon na mag-isa na siya sa bahay at walang magulo at magpapainis sa kanya pag nakita ako.

But I was worried because I know he can't cook food for his self. The past months na magkasama kami ako naman lahat nagluluto. Nag-aalala ako na baka puro take out ang kinakain niya at siguradong masama iyon sa katawan niya.

Muli akong napabuntong hininga dahil kagabi pa nagtatalo ang isip ko sa pagdedesisyon na 'to. What now Noreen? Where did the promise you told yourself that you can't leave him until he's not into you.  Where is the courage you have since you laid your eyes on him? How can you make him fall in love with you when your here just laying and waiting for nothing?

The small voice on my head said and I just know what to do today.

I was arranging the things I use in this condo and store them on the cabinet because I will not use them tomorrow.  I'm going to go back in the house today. Nasa kalagitnaan ako ng pagtatago ng mga baso at plato na ginamit ko nang aksidente na madulas iyong baso sa kamay ko. Narinig ko yung malakas na pagtama sa sahig at ang pagbasag noon sa panandaliang nakapagbingi sa akin.

Hindi ko alam pero napahinto ako at napahawak sa dibdib ko dahil bumilis ang tibok ng puso ko sa hindi ko malaman na dahilan. Nakatitig ako sa mga parte ng baso na nabasag at nakakunot ang noo. Hindi ko alam kung bakit nakakaramdam ako ng kaba. Huminga ako ng malalim at umiling iling para mawala iyon habang kinukuha ang panlinis sa basag na baso.

Habang naglilinis ay hindi ko talaga maintindihan kung bakit ako nakakaramdam ng kaba. Ayoko sanang isipin kung bakit dahil marami akong narinig na bagay kung bakit nararamdaman bigla ang kaba. Kaya pilit kong winala iyon at nakahinga naman ako ng maluwag ng pagkatapos maglinis ay nawala ang kabang nararamdaman ko.

I don't want to skip going home tonight. Gustong gusto ko ng makita si Reighdan because after the photoshoot, I was not able to see him again. I've been so busy on my work and I think he is, also.

Tapos na akong maligo at mag-ayos. Tapos ko na ring linisin ang condo kaya ready na ako na umalis. I took a cab so I wear disguise para di makilala. Pumunta pa ako sa isang italian restaurant na favorite ni Reighdan to take out food. Oras na kasi ng uwian niya at baka wala pang pagkain. Alam kong umuwi ako para mapagluto na siya ng pagkain dahil nag-aalala ako na puro take out ang kinakain niya at ako ngayon ito uuwian siya ng pagkain na take out.

Sometimes I can't understand myself. But I promise that this will be the last time Reighdan will eat take out food. Inaasahan ko na nasa bahay na siya pagkauwi ko dahil quarter to 9 na ng dumating ako pero wala akong nakitang Reighdan sa bahay.