The Wife's Misery (Misery Series #1)

Kabanata 46

Kabanata 46:

I woke up with an arm slightly hugging me. I heard a familiar soft laugh and I smiled and hug him back because I know its Reikhan.

"Ma, wake up!" he whispered to me, slightly giggling and kiss me on my cheek. Mas lalo akong napangiti dahil sa marahan niyang pagtawa at dahan dahan kong dinilat ang mga mata ko at sumalubong sa akin ang mukha ni Reikhan na malaki ang ngiti.

"Ma, c'mon stand up and we'll eat our breakfast." bahagya akong nagulat nang mapagtanto na naunang magising sa akin si Reikhan. Bumangon ako at umupo sa kama at tinignan ang oras sa phone.

7:45 am.

Medyo late na nga akong nagising dahil dapat nagluluto na ako ngayon. Napatingin ako sa kanya ng mapansin na bagong ligo na siya at may powder sa leeg at mukha. Naamoy ko din ang shower gel niya na hindi pamilyar sa akin. Maayos na ring nakasuklay ang buhok niya at bago ang damit na alam hindi ko pa nakikita.

Did Reighdan buy that for him?

"You already take your bath?" I ask him and he smiled.

"Yes Ma, Papa already take me bath. Ikaw na nga lang po ang hindi naliligo at kaming dalawa tapos na." he said proudly and I stunned a bit. Surprise on what he said.

"Okay, Mama will take a bath now." I said at kinarga na siya pero natigilan ako ng makarinig ng tikhim at kusa akong napalingon sa pinto ng kwarto.  And there I saw Reighdan standing proudly, his hands inside the pocket of his shorts.

"Just take a bath later. Let's eat breakfast first." he command with authority at bumaba naman sa pagkakarga ko si Reikhan. Mabilis na tumakbo sa Papa niya at agad naman siyang binuhat nito.

Sasagot na sana ako sa sinabi niya nang mapagtanto ko na kagigising ko lang at wala pa akong ayos sa sarili. Mabilis akong napatalikod sa kanya at napatakip sa bibig ko at pasimpleng inamoy ang hininga ko. I don't have an history of being a bad breath at malayo naman siya sa akin pero bakit ganito na lang ang kahihiyan ko pagdating sa kanya.

"S-Sige susunod ako." sabi ko dahil siguradong gulo gulo ang buhok ko ngayon dahil sa paggising palang. Hindi ko na sila hinintay pang magsalita. I walk inside the bathroom but before closing the door I heard him chuckle. My cheeks flushed. Napahilamos ako sa mukha ko dahil sa hiya.

Hindi ko na nasunod ang gusto niya na mag-agahan muna at mamaya na ako maligo. Naligo na ako agad dahil ayoko namang humarap sa kanya sa pang umaga kong itsura. I don't know but I feel consious about my face even I've been with him for a year in one roof.

Pagkatapos mag-ayos ng sarili at masigurado na disente na ang mukha ko ay saka na ako bumaba. Muntik pa akong maligaw kung nasaan ang kusina mabuti na lang at may nakasalubong akong maid at iginaya ako. Kumukuha na pala siya ng kasambahay ngayon, akala ko mag-isa lang siya dito lalo na at wala naman akong nakita ni isa sa kanila kagabi.

But I think he really need a maid for this huge house. Nang makarating ako sa dining area at marinig nila ang mga yapak ko ay malamig na tumingin sa akin si Reighdan. Nang mapansing naligo na ako ay tumaas ang kilay.

"You make us wait for too long. Gutom na itong anak mo." malamig at seryoso niyang sabi at huminga naman ako ng malalim.

"You can eat without me. Wala sa akin ang kutsara at tinidor." I whispered pero dahil tahimik ang lugar ay mukhang narinig niya at gumalaw ang panga niya.

"Let's eat." aniya na lang ng makita na nakamasid sa amin si Reikhan. Umupo ako sa tabi ni Reikhan na nasa kaliwa naman ni Reighdan. Halos matulala naman ako sa dami ng hinihain niyang pagkain at halos mapuno na ang lamesa sa dami. Nagsasayang ba siya? Tatlo lang kaming kakain.