The Wife's Misery (Misery Series #1)

Kabanata 25

Kabanata 25:

"Sorry talaga Ralph, but I need to reschedule the photoshoot today. I have an emergency." ani ko kay Ralph na nasa kabilang linya habang tinitignan ang nilulutong tocino.

"But Noreen you can't. This is one of the important endorsement you have. May tendency na mag back out sila at kumuha na lang ng ibang model kung hindi ka makaka attend ngayon. How important is that emergency ba?" tanong ni Ralph. Namomroblema at napabuntong hininga ako.

"Very important, I'm sorry talaga. Don't worry I will call Mr. Louie about this. I will give my apology." 

"You know Noreen their first impression to you may change. You agree that this day will have the photoshoot and you turn it down suddenly. They would think your unprofessional. Don't get it wrong but I'm just worried for you." si Ralph bakas ang pag-aalala.

"I know. I understand but I think they will let me reschedule it now and I have the reason. I have an emergency." saad ko at si Ralph naman ang napabuntong hininga ngayon.

"Okay okay, I will call them too to explain it." pagsuko ni Ralph at napangiti naman ako ng kaunti.

"Thank you, Ralph you're the best!"

"Hay okay, basta for you. Sige na bye." aniya at pinatay na ang tawag. Binaba ko naman ang phone dahil luto na ang tocino at kailangan ko ng kuhanin. Pagkalagay sa plato at pagkapatay ng stove ay nilagay ko na sa lamesa ang pagkain. Pagkalingon ko napansin ko ang isang pigura na mukhang kanina pa yata nakatayo sa likod ko.

Seryoso siyang nakatingin sa akin at sandali naman akong natigilan pero agad ding ngumiti.

"Good morning, I call Charlie and tell him you can't go to work because of your wounds. He told me he'll take care of everything." ani ko habang nakatingin sa kanya. Bigla akong nag-iwas ng tingin dahil hindi ko kayang tagalan ang intesidad ng maitim niyang mga mata ngayon.

I notice his damp hair and new set of clothes. He looks so fresh from bath. May panibagong bandage na nakalagay sa noo niya na hindi masyadong nakaayos kaya lumapit ako sa kanya.

"You should call me when your doing bandage on your forehead." akmang hahawakan ko na ang bandage sa noo niya para ayusin ng hawiin niya ang kamay ko kaya sandali akong natigilan.

"You have work today?" he ask at hindi agad ako nakasagot dahil sa medyo gulat pa sa ginawa niya. He's pitch black eyes was intensely looking at me.

Sa tanong niya na iyon nakompirma ko na kanina pa nga siya nakatayo rito at narinig niya ang usapan namin ni Ralph.

"Uh...Yes... But I reschedule it. I can't leave you here alone lalo na at kailangang gamutin iyong sugat mo." sabi ko at kinagat ang labi dahil nakatingin pa rin siya sa akin ngayon. Seryoso ang mga mata niya at hindi ko mabasa kung ano ba ang iniisip niya.

"I can handle myself. Go to your work." pagkasabi niya non ay bigla akong napanguso sa pagpigil ng ngiti dahil halata naman na hindi niya kayang mag-isa. Tignan pa lang ang bandage sa noo niya hindi ko na kayang iwan siya ng magisa rito.

Napansin niya ang pagtingin ko sa bandage at bigla siyang nagiwas ng tingin. Mabilis niya iyong inayos.

"I can really handle myself." I can't stop my smile now and it appears on my lips.

"Its okay. I already tell Ralph about it and he let me. Ayoko rin namang iwan ka mag-isa rito kaya dito lang ako sa bahay." sagot ko at hindi na mapigilan ang tulungan siya sa pag-ayos ng bandage.

Matangkad siya at hanggang balikat lang ako kaya kailangan kong tumingkayad para maabot ang noo niya. Inayos ko ang pagkakalagay noon ng dahan dahan dahil alam kong masakit pa rin ang sugat niya lalo na at ito ang pinakamalaki niyang natamo. Habang inaayos iyon ay bigla akong napatalon dahil hinawakan niya ang bewang ko. Parang bigla akong napaso sa mainit na hawak ng kamay niya kahit na may suot akong damit.