İLANİHAYE

×KIRKBİRİNCİ BÖLÜM×

Herkese uzuuuun zaman sonra( 10 ay) merhaba! 2019'u bitirmeden bir bölüm yazmak istedim. Umarım beğenerek okuduğunuz bölümlerden biri olur. Hoşça kal 2019. İlanihaye için iyi bir yıl değildin ve umarım 2020 İlanihaye için mükemmel bir yıl olursun. Hepinize şimdiden iyi, sağlıklı ve hobidik dolusu yıllar hobidikler!

× × ×

Miray'ın Ağzından:

Berkhan'ı uğurladıktan sonra Erva'yı kontrol etmek için annemin odasına ilerledim. Mışıl mışıl uyumaya devam ettiğini görünce gülümseyip kapıyı yavaşça kapayıp odadan çıktım. Salona doğru ilerleyecekken kapı çaldığı için istikametimi değiştirip kapıyı açmaya gittim.

''Ooo! Kraliçe'm hoş geldiniz.'' diyerek gülümsedim.

''Hoş buldum kuzum.'' Yanaklarımı sıkıp içeriye geçti. ''Nasıl geçti bakalım günün?''

''Bunu asıl sana sormak lazım Kraliçe'm. Nasıl geçti geziniz?''

''Mükemmeldi. Baya dolaştık. Ayaklarımı hissetmiyorum.''

''Oh oh. İstanbul'un altını üstüne getirdik desene.''

''Yani öyle de denebilir.'' diyerek güldü. ''Ee, cevap vermedin hala. Seninki kötü müydü yoksa?''

''Yoo, beklediğimden iyiydi. Gerçi Berkhan yardıma koşmasa bu kadar iyi olur muydu emin değilim.''

''Demek Berkhan yardıma koşmasaydı.'' diyerek imayla gülen anneme gülerek, ''Evet.'' diyerek cevap verdim.

''E o zaman gününü güzelleştirdiği için Berkhan'a teşekkürlerimi iletirsin.''

''İletirim.''

''Bu arada küçük prenses nerede? Uyuyor mu?''

''Uyuyor, odanda. Uyuyalı çok olmadı. Kalkar heralde 1 saate.''

''İyi, iyi. O zamana kadar Sanem ablan gelir. Bu arada Erva'ya baktığın için çok teşekkür ederim kuzum.''

''Ne demek Sultan'ım. Neyse ben odadayım. Bir şey diyor musun ya da istiyor musun?''

'Hayır' anlamında başını salladı. Gülümseyip öpücük atıp odama doğru ilerledim.

* * * * *
1 hafta sonra:

Miray'ın Ağzından:

"Miray, Arden kahvaltı hazır! Hadi anneciğim artık kalkın!"

Annemin bağırışıyla gözlerimi açıp baş ucumdaki telefonumdan saate baktım. 10:05.

"Bu saatte uyandırılır mı be Sultanım!" diye söylenmeye başlıyorken gözüm tarihe takılıkaldı. 7 Temmuz. Ve aklım unutmuş olduğum bir şeyi hatırlatarak beni heyecanla yataktan kaldırdı.

"Bugün doğum günüm! Bugün doğum günüm lan! Hobidik aşkına! Artık reşitim! Reşitim!"

Yataktan heyecanla çıkarak salona doğru koştum.

"Artık reşitim! Reşitim! Reşitiiiim!"

Annem bu halime kıkırdarken Arden odasından söylene söylene salona doğru gelmeye başladı.

"N'oluyor ya? Ne bu ses?"

"Ablan reşit oldu yer cücesi! Reşit!"

"Bunun için mi bağırıyorsun? E olmuşsun nolmuş yani? Ödül falan mı veriyorlar?"

"Valla Arden'ciğim o kadar mutluyum ki sen bile morelimi bozamazsın."

"Tüh bak şimdi ne kadar çok üzüldüm."