İLANİHAYE

×KIRKDOKUZUNCU BÖLÜM×

Merdivenleri hızla çıkarak eve vardım. Annemin kapıyı açmasıyla gülümseyip onu öptükten sonra odama ilerledim ve kapımı kilitleyerek kutuyu yatağın üzerine bıraktım. Yatağıma çökerek kutuyu açtım. İçinden siyah günlüğü ve beyaz çizim defterini çıkarıp ellerimin arasında tuttum. Kutunun içine iliştirilen notu da alıp okudum.

"İlk önce çizimlerle başla Denizkızı."

Dediğini yaparak çizim defterini açtım. İlk sayfada kendim ile karşılaştım. Arka profilden resmimi çizmişti. Deniz kenarında oturmuş denizi seyrediyordum. Altına not edilen yazıları okudum.

"Aynı acı denizinin etrafında toplanmak."

"Dipnot: Denizkızı'yla ilk karşılaşma."

Ve sağ üst köşeye de tarihini ve saatini atmıştı.

"25 Ocak 2018. Saat 20:18."

Gülümseyerek arka sayfaya geçtim. Yine denizkenarında oturmuş olduğum bir anı resmetmişti. Çok kötü olduğum yıllarda hep denizkenarında tek başıma takılıyordum. İki resminde denizkenarında olması şaşırtmamıştı beni. Yukardaki tarihe bakınca ilk resim ile arasında epey bir zaman geçtiğini fark ettim. 10 Şubat. Alttaki yazıda "2.karşılaşma. Dipnot: Seninle tekrardan karşılaşabilmek için ne kadar uğraştım bir bilsen." yazıyordu. Gülümseyerek bir sonraki sayfaya geçtim.

Tam bir saatin sonunda resimleri bitirmiştim. Her sayfada farklı bir ben vardım. Güldüğüm, utanırken, kızarken, beni ifşaladığı anlar gibi birçok çizim vardı ve hepsi birbirinden mükemmeldi. Kendimi onun gözünden görebilmek muhteşemdi. Benim için bu kadar uğraşıp resim çizmesi, bana ait bir resim defterinin olması muhteşimdi. Gülümseyerek defteri yatağımın üzerine koydum ve günlüğü elime alıp ilk sayfadan okumaya başladım.

"Tam 5 gündür aklımdan çıkmıyorsun. Neden aklımdan çıkmıyorsun? Seninle ne bir sohbet ettim ne de başka bir şey. Beni görmedin bile. Tüm bunlara rağmen nasıl oluyorda seni düşünmeden edemiyorum? Aşk dedikleri şey gerçekten bu mu? Sevdiğin kişiyi düşününce kalbinin hızlı atması, kendini gülümserken bulman mı? Eğer buysa ben kör kütük aşık olmuşum. Ve bu çok kötü. Kötü olan ilk görüşte aşık olmak demek değil. Kötü olan bir daha görebileceğini bile bilmediğin bir kıza aşık olmak. O halde evrene seni yeniden görebilmek için olumlu mesajlar göndermekten başka çarem kalmadı. Minik not: Evrene en güzel dilekler iletildi."

Beni gördükten sonra duygularını yazdığı ilk sayfayı okuyunca gözlerim doldu. İlk görüşte bana aşık olmuştu.

Gülümseyerek bir sonraki sayfaya geçtim.

"10 gündür seni aynı yerde aynı saatte görebilmenin umuduyla bekliyorum ama maalesef gelmedin. Seni görmeye ihtiyacım var. Lütfen karşıma yeniden çık."

Çocuklar bunu söylemişti ama yine de bunu Berkhan'ın ağzıyla duymak apayrı bir histi.

"Umutlarımın tükenmeye başladığı anda yeniden karşımda beliriverdin. Hey, umudunu kaybetme. Ben buradayım, dermiş gibi. Ve bu o kadar güzel bir histi ki. Uzun zaman sonra kendimi mutlu hissediyorum. İçim umutla dolmaya başladı. Ve bunların hepsini sadece iki kez karşılaşmayla yaptın."

"Sana dair her geçen gün yeni yeni şeyler öğreniyorum. İlk önce seni takip ederek evini öğrendim ve bunu yaptığım için her ne kadar utansam da pişman değilim. Hayat seni ikinci kere karşıma çıkarmışken bu şansı boşa harcayamazdım. Umarım bunu yaptığım için günün birinde bana kızmazsın. Herneyse. Bunu şimdilik düşünmek istemiyorum. İkinci bilgiye gelecek olursak adını öğrendim. Miray. Miray... Bir isim bir insana bu kadar mı yakışır? Adının anlamını resmen taşıyorsun. Pekala. Burayı biraz geçeceğim. Yoksa sadece adın için bile bir sayfa dolusu yazı yazabilirim."