İLANİHAYE

×OTUZ SEKİZİNCİ BÖLÜM×

Uzun ve uzuuun bir aradan sonra yeniden merhaba. Yeni bölümü atmamı kimler bekliyor bilmiyorum. Gerçi burada hâlâ olmaya devam eden birkaç kişi var mı ondan da emin değilim. Yine de bizi bırakmayıp burada olan ve sabırla bekleyen herkese teşekkürler. Lafı daha fazla uzatmayarak sizi hikayeyle baş başa bırakıyorum. Hobidik dolusu okumalar.♡

÷ ÷ ÷

Ertesi Gün Sabah:

''Miray! Bak bir daha Miray demeyeceğim!''

Sabahtan beri bana bağıran annemi duymamazlıktan gelerek uyumaya devam ettim.

''Miray! Birazdan yanına geleceğim ve umarım uyanmışsındır anneciğim.''

Maalesef anneciğim. Kızın yataktan kalkmak istemiyor.

Odamın kapısına yaklaşan ayak seslerini duyunca yorganı hızla başıma çektim. Kapı açılınca yorganın altından, ''Aradığınız kızınıza şu anda ulaşılamıyor. Lütfen Zümra Hanım daha sonra tekrar deneyin.'' dedim.

Yorganı üstümden hızla çekip alan anneme yalvarmaya başladım. ''Az daha uyuyayım sultanım. Ne olursun.''

''Normalde olsa bırakacağımı biliyorsun küçük hanım ama bugün olmaz. Akşama erkek arkadaşın gelecek, yapılacak bir sürü iş var ve sen hala yatıyorsun.''

Dün eve geldiğimde ilk iş olarak bizimkilere Berkhan'ı çağırdığımı söylemiştim. Annem öğrenir öğrenmez telaşa kapılıp yarın neler yapabileceğini kara kara düşünmeye başlarken babam gayet normal bir şekilde tepki vermişti. Annemin sabahtan beri beni kaldırmaya çalışması ve panik içinde oluşu bunu bilmesindendi.

''Güzel annem benim. Akşama daha çok var. Hem gelecek kişi yabancı değil, tanıdık.'' diyerek yarı gözü açık bir şekilde annemden yorganımı almaya çalıştım. Ama ne kadar uğraşırsam uğraşayım annemin bugün beni rahat bırakmayacağını ve istediğini elde edeceğini biliyordum. O yüzden daha fazla çırpınmayarak yataktan kalktım.

Annem istediğini aldığı için keyifle gülümseyerek, ''5 dakikaya masaya geliyorsun. Kahvaltı hazır. Ha bu arada anneciğim yorganı almak için çok uğraşmıştın. Al bakalım.'' diyerek yorganımı yatağın üzerine bıraktı ve hatırlatmasını yaparak odamdan çıktı. ''5 dakika bak.''

''Akılsız Miray! Kim dedi sana Berkhan'ın geleceğini akşamdan söyle diye? Hayır yani uyandıktan sonra söyleseydin ölür müydün?'' diyerek sinirle yerimde tepinmeye başladım.

''Ulan Berkhan hobidiği. Ulan Berkhan hobidiği. Uykumdan ettin lan beni!''

- - -

''Koltukların altını viledaladın mı?''

''Evet Sultanım. İsteğin üzerine üzerinden iki kere daha geçtim. Unuttun sanırım.'' diyerek anneme laf arasında imada bulunsam da dediklerimi hiç duymuyor gibiydi.

''Tamam. Tozları aldın mı?''

''Evet.''

''Annem, üzerinden bir kere daha geçsene.''

''Onunda üzerinden bir kere daha geçmiştim Sultanım.''

''Aa öyle mi? Akıl kalmadı ki bende. Miray yapmadığımız ve atladığımız herhangi bir şey var mı annem? Banyo tamam. Tuvalet tamam. Tozlar tamam. Süpürme tamam. Yerleri silme de tam-'' Kendini kaptırmış giden annemi durdurarak, ''Sakin ol Hobidik Kraliçesi. Her şey tamam. Sabahtan beri yaptığımız her şeyin üzerinden iki kere geçtik. Bak eve. Her yer mis gibi.'' dedim.

''Sakinim ben annem. Tamam o zaman artık yemeklere girişelim. Ay Miray! Ne yapacağız!''

Daha demin sakinim mi demişti? Allah'ım sen bana yardım et. Ne olur bir an önce bu günü sağ sağlim atlatabileyim.