Şans /BxB/ (Bitti)

&- 10 -&

Medya 😻🤤🌈
****************

Toprak

Yanımda duran arkadaş gibi görünen ama hayatımın içine eden kişilere baktım. Pislikler. Midem bulanıyordu bunlar ile beraber olunca fakat mâlesef zorundaydım.

Yoksa olacaklar eskide yaşananlardan daha beter hâle gelecekti ve bu benim en son istediğim şeydi.
Şuan kantinde en büyük masada oturmuş Enes 'i bekliyordum. O geldiğinde beraber spor salonuna gidecektik. Çünkü bugün pazartesiydi ve Kerem ile Efe oradaydı.

Enes elinde iki tane çokonat ile yanıma gelip " Hadi gedelim " dedi. Hemen ayağı kalktım. Bu salaklar arasından kurtulmam gerekiyordu. Ben kalkınca Baran " Ne oldu nereye gidiyorsunuz? Lan yoksa Enes sen bu ibne ile mi yiyişiyorsun? " diye sordu.

Gözlerim dolarken onları umursamadım ve arkama bile bakmadan kantinden çıktım. Koşarak okulun arkasına gittim. Bu neydi ya? Beni en yakın arkaşımı yani benim başıma ne gelirse gelsin yanımda olan kankamı sevmekle suçluyordı. Ve benim başka sevdiğim olmasına rağmen.

Ne kadar onlar bilmesede böyle kötü ve saçma sapan konuşmalarına gerek yoktu.

Gözlerimden yaşlar durmadan ve hızla akarken kendime küfürler ettim. Kaç yaşıma gelmiştim ama hala çocuk gibi ağlıyordum. Ayrıca küçücük bir sözcük ya da kelime bile beni çok fazla etkiliyordu ve bu benim sinirimi acayip bozuyordu.

Enes yanıma gelip otururken elini omzuma attı ve " Oğlum takma şu pislikleri , umursama. " dedi.
Onu dinlemedim ve ağlamaya devam ettim. Ne yapayım? Ağlamadığımda da içimde birikiyor ve hep olan bana oluyordu.

Enes koluma dokunup " Oha onlar Kerem ile Efe mi? " diye sordu. Kafamı kaldırıp gösterdiği yere baktım. Bunlar onlardı. Gözüm Kerem 'e kayarken gülümsedim.
Bu çocuk niye bu kadar güzel ve tatlıydı? Anlayamıyordum. Onu uzaktan bile görsem hemen üzüntüm gidiyordu yani aynı tam şuan olduğu gibi.

Gülümseyerek yanında oturan Enes 'e baktığımda Efe 'ye baktığını gördüm. Enes 'i kolundan dürtüp " Çok uzun daldın kendine gel kardeşim " dedim.
Sinirle bakışları beni bulurken gülümsedi ve ayağı kalktı. Sonra beni de kaldırdı.

Beraber yürürken bir an da Enes kendini yere atıp bağırmaya başladı. Lan daha dakika geçmeden ne olmuştu ki? Daha sadece iki ya da üç adım falan atmıştık.
Enes 'i kaldırıp kenara oturttuğumda hala bağırıyordu. Kimseye belli etmeden ayağına bir tekme atıp sessizce ona " Yeter lan abartma şimdi hoca falan gelecek bir de onlar ile uğraşacağız " dedim.

O sırada arkamdan gelen adım sesleri ile arkamı döndüm. OHA!! OHA!! OHA!! Lan yuh bunlar Kerem ile Efeydi.
Efe yanımıza gelip " İyi misin bir şeyin var mı? " diye sordu. Enes 'e baktığımda gülme isteğime son an da engel oldum. Çünkü öylece Efe 'nin yüzüne bakıyordu. Salak. Dikizliyorsun bari çaktırma amk.

Enes " Biliyorum of çok acıyor " dedi. Efe , Enes 'in yanına doğru eğilip elini omzuna koydu ve " İstersen revire gidelim " dedi. Enes hiç düşünmeden " Olur gidelim. Bu arada çok teşekkürler " dedi.

Ben ise kenara banka geçip oturdum. Niye gideyim ki? Zaten numara yapıyor. Ben oturduktan birkaç saniye sonra Kerem de yanıma oturdu. Gülümsedim. Bu ilk defa oluyordu. İlk defa bu kadar yakındık.

Kerem bana dönüp " Seni hiç böyle olmanı beklemiyordum. " dedi.

" Nasıl olmamı beklemiyordun? "

" Bilmiyorum ya emin değilim ama galiba böyle sessiz sakin olmanı. "

" Peki ya nasıl olmamı bekliyordun. "

" Ben sizin o meşur grup da en çok sesi çıktığını ve en çok senin sözünün dinlendiğini düşünüyordum. "

" Neden? "

" Çünkü gözüme en çok sen çarpıyordun. Ne zaman sizin gruba baksam ilk seni görüyordum. Bu yüzden galiba. "

Kerem 'in son cümlesiyle resmen kalbim hiç atmadığı kadar çok atıyordu ve beynimde de durmadan söylediği o cümle yankılanıyordu. Bu nasıl oluyordu? Anlamıyordum ama şuan çok mutluydum ve bozulmasını hiç istemiyordum.

******************************
Nasıldı? Fikirlerinizi yazın ve bölüm atlamayın. Sizi seviyorum. By. ❤❤
******************************