Şans /BxB/ (Bitti)

&- 15 -&

Medya ❤😻❤😻❤
*****************
Yorum yapar mısınız?
*********************

3.kişi ağızından(Tabi yazabilirsem)

Toprak yol boyunca hep ağladığı için Cafe 'ye gelir gelmez direk lavaboya elini yüzünü yıkamaya gitmişti. Kerem de o sırada elindeki telefonu cebine atıp bilinmeyeni bulmak için göz gezdirdi.

Bilinmyenin dediği gibi aynı arkada köşedeki masada kendi okulundan Enes 'i gördü. Ona yanına gelmesi için işaret yapıyordu. Kerem yavaş adımlarla Enes 'ın yanına giderekn Enes ayağı kalkıp Kerem 'e sarıldı ve sonra gülerek omzuna vurup " Merak etme bilinmeyen ben değilim. Fakat gelir birazdan görürsün " dedi.

Kerem kafası karışırken " Peki kim o zaman? " diye sordu.
Enes gülümseyerek " Sen kim olmasını isterdin? " diye sordu. Kerem hiçbir şey demedi ve sadece gelecek olan kişiyi bekledi. Çünkü onun olmasını istediği bir kişi yoktu. Kimseyi de sevmiyordu zaten.

Kerem ile Enes masada otururken Toprak lavabodan çıkmış masanın olduğu yere gelmişti. Gördüğü kişi kalbi hızlı hızlı atmaya başlarken sakin olmaya çalışıp masaya doğru yürüdü. Masaya geldiğinde içi mutlulukla dolarken " Gelmişsin yalan söylememişsin " dedi fısıltıyla. Fakat bunu kankasıda sevdiğide duymuş ikisininde bakışları Toprak 'a dönmüştü.

Enes içinden salak bu çocuk ya diye geçirirken Kerem sadece gülümsedi. Sebebi ise nefret ettiği bir kişi ya da yalancı biri ya da onu rezil etmek isteyen biri çıkmamıştı. Yani o öyle düşünüyordu. Fakat dikkatini daha önemli bir şey çekmişti. Toprak 'ın gözleri kıpkırmızıydı.

Kerem ayağı kalkıp gözlerine baktı yakından. Toprak ise nefesini tutmuş ne yapacağına bakıyordu. Kerem elini gözünün kırmızı olan yerine gezdirip " Ne oldu? " diye sordu. Bunu neden yaptığını bilmiyordu tabi yaparken sadece içinden gelmişti.

Toprak kankasının yanına otururken tuttuğu nefesi verip "  boşver önemli bir şey değil " dedi. Kerem inanmasada birşey demedi. Çünkü eğer bir şey derse konu uzayacaktı ve konu uzadıkçada ağızlarından çıkan cümlelerin anlamları çoğalacaktı.

Hem daha ilk buluşmalarıydı ve Kerem kendisinin sevmediği fakat onu seven birini daha ilk buluşmadan umutlandırmak istemiyordu. Çünkü umut vermek ya da almak insanı hep üzen bir duyguydu.

Enes ayağı kalkarken " Toprak benim çok önemli bir işim çıktı gidiyorum. " dedi ve hızla çekip gitti. Kerem sıkılmışça Toprak ise üzgünce birbirlerine bakıyorlardı.
Toprak " Kerem sana sarılabilir miyim? " diye sordu. Kerem 'in Toprak 'ın sorduğu soruyla şaşkınlıkla gözleri büyürken neden dediğini bile bilmeden " Evet "dedi.

Toprak 'ın aklında ki şeyler ile gözleri dolarken hızla Kerem 'in yanına oturup ona sarıldı ve başını omzuna koyarak bir süre sessiz kaldı.
Ama sonra daha fazla kendini tutamadı ve sessizce ağlamaya başladı. Kerem ne yapacağını bilmiyordu. Bu yüzden ilk aklına geleni yaptı yani Toprak 'ın sarılışına o da kollarını sararak karşılık verdi.

Toprak utanarak ve çekinerek kafasını kaldırıp Kerem 'e " Sana içimi döksem sıkılır mısın? Ya da benden soğur musun? Çünkü daha ilk buluşma ya o yüzden sordum. " dedi. Kerem karşısında ki onu seven çocuğa baktı. Bu çocuğun böyle hallerinin olması ona çok garip geliyordu.

Kerem uzun bir süre bekledi fakat Toprak ses vermeyince ve konuşmayıp anlatmayınca omzunda ağlayan çocuğa " Anlatacak mısın? " diye sordu.

Toprak kafasını kaldırmadan " Ben gerçekten bilmiyorum. Nereden başlamalıyım. Nasıl anlatmalıyım. Hiçbir fikrim yok. Önceden sadece ve hep Enes 'e anlatıyordum fakat ona anlatıyorken böyle bir şey olmuyordu. Rahat oluyordum çünkü ona , o da bana alışmıştı. Ama sen farklısın. Sevdiğim kişisin ve ben sana anlatmak istesem de düzgün bir şekilde cümlelerimi bile seçemiyorum. Korkuyorum. Beni sevmezsin. Etrafındakiler gibi benden soğur ya da tiksinirsin diye. Bilemiyorum yapar mısın? Yapmaz mısın? Kafam çok karışık. " dedi.

Kerem hiçbir şey demeden ve ses çıkarmayarak onu seven çocuğu dinlerken Toprak başını sevdiği çocuğun omzundan kaldırıp " Bana yardım eder misin? Yani tekrardan eski o her duyguyu yaşayabildiğim , sevgiye aç olmadığım , ilaç kullanmadığım , bir işi yaparken zorlama olmadan yaptığım , içimdekileri rahatça dökebildiğim , korkak olmayan ve en önemlisi özgüvenli olduğum halime gelebilmem lazım. Lütfen. " dedi azcık kekelerek ama son kelimeyi söylerken gözlerinden yaşlar yavaşça akarken demişti.

Kerem elleri ile ilk olarak onu seven çocuğun göz yaşlarını sildi. Sonra ise sarılıp saçlarını okşarken " Sakin ol. Sana yardım edeceğim. " dedi. Toprak şuan o kadar mutluydu ki resmen içine uzun bir ara sonra ilk defa mutluluk gelmişti. Toprak bu yüzden kısık ama Kerem 'in duyacağı bir şekilde küçük bir tebessüm ile " Teşekkür ederim " dedi.

********************************
Nasıl olduğunu merak ediyorum. Çünkü bu bölümü yazarken gerçekten çok zorlandım hatta biraz kendimden bile bir şeyler kattım bu yüzden lütfen fikirlerinizi buraya yazın...
********************************
Ayrıca sizi çok seviyorum ve sizde beni seviyorsanız buraya yazın ihtiyacım var. Her neyse çok uzadı. Görüşürüz.
********************************