Şans /BxB/ (Bitti)

&- 12 -&

Medya ❤❤❤❤
*****************

Toprak

Karşımda oturan Enes 'e baktım. Telefonu almış ve hala vermemişti. Ne yapıyordu acaba? Ben de sıkıldığım için onun telefonunu aldım. Beni görür görmez hemen yanıma gelip telefonu elimden çekti.

" Ne yapıyorsun lan? "

" Hiç sadece telefonumu alıyorum. "

" Neden? Yoksa benim bilmediğim bir şey mi var? Ayrıca sen de ne zamandır benim telefonumu kurcalıyorsun ama ben senin yaptığın gibi çekip almıyorum. "

" Tamam anladım. Uzatma. Daha önemli bir şey var. "

" Neymiş o önemli şey? "

" Kerem ile buluşuyorsun. "

" Peki bundan onun haberi var mı? "

" Tabi var. Zaten o istedi. "

" Şaka yapma. "

Telefonu uzatarak " Al bak " dedi. Telefonumu hızla elinden alıp mesajlara girdim. Gerçekten de 'Buluşalım mı?' yazıyordu. Fakat bu nasıl olmuştu ki? Üste doğru çıkıp mesajlara baktım. Ama bunları ben yazmamıştım. Kim yazmıştı ki?

Enes gülerek " Merak etme ben yazdım. " dedi. Sinirle ona döndüm. Yazmamalıydı. Anlatmamalıydı. Daha çok erkendi. Gözlerim dolarken " Niye anlattın ki daha erkendi bana inanmayacak? " dedim.

Bana sarılıp " oğlum saçmalama niye sevmesin seni? Sen benim kankamsın sevecek tabi lan. " dedi ve gülerek. Ben ise gülmüyordum. O sırada kapının zili çaldı.

Enes kapıyı açmaya giderken ben içimden küfür ediyordum. Kapıdan içeri abim girince az önce dolu olan gözlerimden yaşlar akmaya başladı. İstemiyordum yasamak. Biliyordum çünkü birazdan olacakları.

Hızla merdivenlere koşarken abim kolumdan tutup kendine çevirdi benim sonra ise ağladığımı gördü. Yüzüne yine her zaman ki gibi o alaycı bakış gelirken kahkaha attı ve " Of yine kız gibi ağlama gerçekten çok sinir bozucu oluyorsun. " dedi.

Başımı yere eğmiş öylece dururken Abim , Enes 'e " Saat geç oldu sen git artık. " dedi. Kafamı direk kaldırıp Enes 'e yalvarır gibi baktım. Bana sorun yok tarzında bir bakış attı. Umarım gerçekten de sorun olmazdı.

Enes " Emirhan abi bugün biz hep beraber aslında basket maçı yapacaktık. Eğer izin verirsen Toprak da bizimle gelebilir mi? " diye sordu. Abim bir bana bir Enes 'e bakarken bakışları Enes de durdu ve " Anlamıyorum bu ibne ile neden hala arkadaş olduğunuzu ama yine de sana güvendiğim için izin veriyorum. " dedi.

Enes teşekkür edip salona koşup telefonları aldı. Sonra da beraber sadece ikimizin gittiği ve bizim çocuklar ile hiçbir zaman gitmediğimiz Cafe 'ye doğru gittik. Giderken ben de ağlamamı durdurmaya çalıştım.

***********************
Beğendiniz mi?
**************
Bir bölüm daha geliyor...
***********************