Şans /BxB/ (Bitti)

&- 48 -&

Yerim sizi ya ❤
***************

Pazartesi / 5:45

Kerem

Dayım ile beraber okula geldiğimde hiç beklemeden çantamı alıp sınıfa çıktım. Bugün 2 tane sınav vardı ve haftasonu telefonu elime hiç almadan sabah akşam çalışmama rağmen hala çalışacaktım. Zorundaydım. Çünkü hem dayım bana bütün hafta sonu ders anlatmıştı hemde eğer şimdiden çalışıp notlarımı yüksek tutmazsam ilerde belki dayım ölürse öylece ortada kalacaktım.

Aynı annem ve babamın ölümünden sonra ortada kaldığımda dayım hariç bana kimsenin bakmadığı o zamanlarda ki gibi.

Hemen kafamı iki yana sallayıp ölüm düşüncesini aklımdan çıkardım. Benim bu konuları değil dersler ve sınavları düşünmem gerekiyordu. Bu yüzden daha fazla zaman kaybetmeden çantamdan Edebiyat ile Coğrafya kitaplarını çıkarıp sıraya koydum ve tekrar etmeye başladım.

Uzun bir süre sonra omzumda hissettiğim el ile hızla kafamı kaldırıp omzuma dukunan elin sahibine baktım. Toprak gelmişti. Artık kitaplarla ilgim kesildiği için sınıfta gözümü gezdirdim. Neredeyse herkes buradaydı ve Efe 'de aynı az önce benim gibi önünde kikitaplarla ilgileniyordu.

O kadar zaman geçmiş miydi ki? Şaşkınlıkla hala gözlerimi sınıfta gezdirirken Toprak arka sıra ile aradaki boşluktan geçip yanına oturdu. Ben ise hala olayları sindirmeye çalışıyordum. Toprak bana sarıldıktan sonra yanağımdan öpüp " İyi misin? " diye sordu.

Nasıl kalabalık bir sınıfta beni öpüp sarılacak kadar rahattı ki? Kafamı kaldırıp " İyiyim sadece biraz fazla dalmışım. " dedim. Yüzüne kocaman bir gülümseme yayılırken " Tenefüste kantine gelsene biraz konuşalım. " dedi. Kafamı iki yana sallayıp " Hayır olmaz sınavlar var. " dedim.

Şaşkınlıkla bana bakarken saçlarımdan öpüp sessizce " Bütün hafta sonu çalıştın zaten hala niye kendini yoruyorsun. " dedi. Derin bir nefes alıp " Çünkü notlarımın 90 aşağı olmaması gerekiyor. " dedim a önce aldığım nefesi verirken. Yüzünde ki şaşkınlık ifadesi hala bozulmazken " Bu not sınırını dayın mı istiyor? " diye sordu.

Gülümseyip ona fark ettirmeden daha da sokuldum ve " Hayır dayım sadece asla tesekkür alma diyor bu sınırı ben koydum kendime eğer dayımda bir gün ölürse ailem öldüğünde ki gibi ortada kalmayıp kendi başımın çaresine hiç zorlanmadan bakabilmek için" dedim. Bana daha da sıkı sarılıp " Sen hiçbir zaman ortada kalmayacaksın. Eğer kalırsan bile ben o zaman senin yanında olacağım. " dedi.

Artık kısa bir süre sonra onun gibi bende rahat davranmaya başladım. Çünkü en arkada oturuyorduk zaten. Ama bu rahatlık birilerine batmış olacak ki sınıftan bir salak bize doğru bakıp " Bütün kızlar ile yatman bitti şimdi de erkekler mi var sırada? " diye sordu. Toprak hiç rahatını bozmadan bana sarılmaya devam ederken gülümseyerek " Sen her duyduğuna inanıyor musun böyle bücür? " diye sordu.