35: Kim Taehyung'un en sevdiği şarkı, Jeon Jeongguk.
●
Yeni bölümü yazmam için heveslendirdin, teşekkür ederim??? mightyauro 💛
İyi okumalar, sizi seviyorum
♡
"Taehyung'un en sevdiği şarkı nedir sence?"
Bir homurtu şeklinde dudaklarımdan dökülen kelimeler, Yoongi hariç ortamdaki herkesin dikkatini çektiğinde; evde Taehyung olmadığı için Tanrı'ya şükrettim çünkü Tanrım, sesim bayağı yüksek çıkmıştı ve Hyun-ah elindeki kupaya doldurduğu bitki çayını yudumlarken yanakları şişkin bir şekilde bana dönmüş, Kihyun hafifçe gülmüş, Hoseok sigarasını Jin'e uzatırken gözlerini bana dikmişti. Fakat Yoongi, kesinlikle beni duymuşa benzemiyordu. Ya da umursamamıştı, bilmiyordum ama kafasını kırmak istediğim kesindi.
Hyun-ah, bardağı yavaşça önündeki masaya yerleştirip bir bacağını diğerinin üzerine attı ve "Lana'nın bir şarkısıdır işte," diye mırıldandı. Pekala, bunu herkes düşünebilirdi ancak ben hangisi olduğunu öğrenmek istiyordum. Çünkü... Ah, Tanrım, çünkü... Okuduğum günlüğünde, Hae Won'u en sevdiği şarkıda öldürdüğünü yazmıştı. Belki de ikisinin şarkısıydı, belki ikisi ilk o şarkıda dans etmişlerdi ve belki de düğünlerinde, o şarkıyla dans etmişlerdi. Bilmiyordum ve eğer o şarkıyı bir daha dinlediğini duyarsam Taehyung'un boğazına bir bıçak saplayacağımı düşünecek olursak, şarkıyı öğrenmem gerekiyordu.
"Bunu biliyorum." Kaşlarım çatık bir şekilde elimdeki puzzle'ın köşesindeki bir parçayı yerleştirdim, bu sırada Kihyun az önce sipariş ettiği pizzadan iki dilim bana ayırmış ve tabağa yerleştirip önüme bıraktıktan sonra, "Nereden çıktı ki bu?" diye mırıldanmıştı. Bu sırada o da bir parçayı eline alıp düşündü ve sonra, neredeyse bitmiş olan puzzle'a bir parça daha yerleştirdi. "Hem, en sevdiği şarkı ne olursa olsun, boynundaki dövmeden sonra artık West Coast olmuştur, emin ol- Ve Tanrım, West Coast mıydı? Her neyse, ye o pizzayı. Otuz kilo kalacaksın."
Şu sıralar Kihyun'un benimle ilgilenmeye başlaması, daha önceden ona karşı takındığım tavır hakkında beni utandırıyordu. Çünkü, o benden hoşlanmıyor gibi durmuyordu. Sürekli bana yiyecek bir şeyler getiriyordu ve son zamanlarda eve pek uğrayamayan Taehyung'un yokluğunda evde tek kalmamam için her gün farklı bir oyun getirerek yanıma geliyordu. Bana kilo aldırdığına yemin edebilirdim, Hyun-ah 'ın erkek versiyonu sayılırdı ve Hyun-ah, tam şu anda şişen yanağıma öpücük konduruyordu. "Otuz kilo kalamaz," dedi gülerek. "Taehyung bizi öldürür."
Jin güldü, kalın dudaklarının arasındaki sigarayı parmaklarıyla kavrarken diğer elinin iki parmağını şakağına yaslamış ve hafifçe ovalarken, "Sahi," demişti. "Taehyung nerede ki? Kaç gündür beni sikmekle tehdit etmiyor."
"Kaç gündür, yalnızca eve yatmaya geldiği için olabilir mi?" Sinirle mırıldanıp elimi puzzle'a vurdum ve onu ittirip pizzanın tabağını önüme çektim, Hoseok, "İşleri var," demişti, yine ama ne işi olduğunu yemin ederim bilmiyordum. Günlerdir dışardaydı, sürekli bir şeylerle uğraşıyordu; birileriyle araşıp duruyordu ve Tanrım, paraya ihtiyacının olduğunu söylüyordu ama hesabıma yatırdığı milyonları biliyordum. Aptal, paraya ihtiyacı varsa onu neden çekmiyordu ve neden benim hesabımdaydı? Sorsam da yanıt alamadığımdan, artık onun anlatmasını bekliyordum.
Çiğnemeye başladığım pizzanın ufak bir parçasını yuttum ve yumuşak berjerde sırtımı geriye yaslayıp bağdaş kurdum. Aklım karışıktı, Taehyung eve gelmediği zamanlarda sürekli birilerini yanıma yollayıp duruyordu ve bu onun saçını başını yolmak istememe neden oluyordu. Dün gece de eve gelmemişti, yalnızca mesajlaşarak ona olan özlemimi gidermiştim ve bir de, ona güzel birkaç fotoğraf yollayıp hemen uyumuş; sabah gelir diye erkenden uyanmıştım ama gelmemişti. Ben de onun günaydın mesajına cevap vermeyip gıcıklık etmiştim, bunu hak ediyordu.
