39: Kim Taehyung ve genç sevgilisi.
●
Zaman atlaması!
Sizi seviyorum, iyi okumalar ♡
|6 yıl sonra|
"Bay Jeon!"
Acıyan ve birazcık kızarmış parmaklarım siyah kasayı sıkıca kavramışken hızlı yürüyor ve içindeki çiçekleri arka bahçeye ekmesi için Taehyung'a götürmeye çalışıyordum ki, duyduğum sesle yerimde kaldım ve yavaşça arkamı dönerek, buraya geldiğimizden beri peşimi bırakmayan adamı gördüm. Pekala, Taehyung'tan yüz bulamıyordu ve sürekli bana sarıyordu ama bilmiyordu ki, Taehyung'u ikna etmek daha kolaydı, sadece, çattığı kaşlarından dolayı sinirli görünüyor ve korkutuyordu. Oysa birlikte yatağımızda uzanırken kulağına birkaç şey fısıldasam onu hemen yola getirir, istediğimi yapardım. Tabii bu adamın bu tür şeyleri bilmesine gerek yoktu.
Pekala, Brezilya'nın kenar mahallelerinin birindeydik ve Tanrı şahit, burası kesinlikle helaka uğramış bir yer gibiydi. Her yer fazlasıyla kalabalıktı, sürekli yeni bir çocuk doğuyordu; diğer çocuklara ilgi yoktu, çoğu okuma yazma öğrenemiyordu. Çat pat Portekizce öğrenmemiz çok iyiydi çünkü gerçekten ingilizce bilen insan yok gibiydi ama sahiden, tüm bu olumsuzluklara rağmen çok eğlenceli, çok gürültülü bir mahallemiz vardı.
İlk geldiğimizde bizi çok fazla yadırgadıklarını ve istemediklerini bilsem de şimdi bir sorunları olduğunda bile hemen yanımıza koşup gelirlerdi. En çok da çocuklar! Onlar için birer kahraman gibiydik ve Taehyung'un acil yardım konusunda iyi olması herhangi bir kazada faydalı oluyordu. Arabamız vardı ve merkeze onunla gidip gelirken her hafta birkaç çocuk yanımızda götürürdük. Ah, işte tüm bu altı yılda hayatımız sürekli böyleydi. Tabii buradan önce başka yerlerde de yaşamıştık ancak son iki yıldır durağımız burasıydı. Ve ilgilenmem gereken bir aptal vardı.
"Ne istiyorsunuz, yine?" Sitemle omuzlarımı düşürerek sorduğumda, adam takım elbisesinin ceketini düzeltti ve elindeki evrak çantasıyla birkaç adımda yanımda bitti. "Ne istediğimi biliyorsunuz," dediğini duyduğum gibi kaşlarımı hafifçe çattım. "Sadece bir reklamda oynayacaksınız, bakın-Sürekli, aradığım yüz sizinki. Hiçbir şey yapmasanız da parıldıyor. Yaşınızı hiç göstermeyen tatlı, çekici bakışlarınız var ve-"
"Ve bir de bunu her duyduğunda, ya da sizi her gördüğünde cinnet geçiren bir eşim var." Aslına bakarsak... Ona eşim deme sebebim, benim için yaratıldığını düşünmemdi. Sanki biz eş bir şekilde yaratılmışız gibi hissediyordum, yoksa, bir imza ya da başka bir şey yoktu aramızda. Yalnızca yüzük parmağımızda ince birer alyans vardı, o kadar. "Bakın ben, onun istemediği bir şeyi yapamam. Ha, ben de oynamak istemem zaten ama duyduğunda bile çok sinirleniyor, şimdi sizi görse-"
"Jeongguk!"
İşte, başlıyorduk.
Taehyung'un gür sesini duyduğum gibi, ellerim kasanın iki yanını daha sıkı kavradı, dudaklarıma samimiyetsiz bir gülüş yerleşti ve "Aa," diye bir ses çıkarırken arkamı dönüp öfkeden kıpkırmızı olmuş Taehyung'a baktım. Simsiyah saçları uzadığı ve önüne geldiği için taktığı bandanayı alnında geri ittirmiş ve bunu yaparken, Tanrım eriyorum, tüm kol kaslarını göstermişti. Alt dudağımı ısırdım, hafifçe adama bakıp tekrar Taehyung'a döndüm ve o da, birkaç adımda yanımda bittiği gibi kolunu belime sarıp "Yine mi sen?" Dedi. Doğrudan adama bakıyordu ama adam öyle aptal ve yapışkandı ki hala gülümsüyor ve inat ediyordu.
"Evet, kararlıyım Bay Jeon'u bu reklamda oynatacağım."
Taehyung, burnundan güler gibi bir ses çıkartıp ensesini kaşıdı, sinirden gülüyor ve her an adamı gebertecek gibi görünüyordu ama hayır, öfke kontrolü dersleri aldığımızdan beri kavga da etsek odalardan birine kapanıp sakinleşene dek bekliyor ve sonra normale dönmüş şekilde çıkıyorduk. Taehyung bunun için çok uğraşmıştı ve bu o kadar tatlıydı ki... Şimdi sinirden o adama bir şey yapacağını sanmıyordum, sadece kendi içinde deliriyordu. "Bak," dedi. Saygı eklerini umursamazdı. "Jeongguk bir yerde oynamak istemiyor, ben hiç istemiyorum-Seni bir daha burada görmek de istemiyorum yoksa sahiden götüne iki kurşun sıkacağım, çok ciddiyim."
