17: Hızlı Tavşancık, Jeon Jeongguk.
●
Selam!
Nasılsınız? Ben iyiyim, ders çalışmam gereken bugün sabahtan akşama kadar bölüm yazmaya çalıştım, evet, harika:"
Geç kaldığı için özür dilerim, bölümde Kook artık "yeTer LaN" diyor. O yüzden böyle hafif bir atarı var, diyeyim.
Umarım hoşunuza gider, bebeklerim.
Sizi seviyorum.
İyi okumalar.♡
Gözlerimi açtığımda, bedenimi yakan ateşin esiri ve gövdemi sıkıca sarmış kollarla çevriliydim.
Kolları da, tıpkı bedeninin geri kalanı gibi kaslarla örtülü ve çeşitli desenler, yazılarla süslüydü. Alnım sert göğsüne yaslıyken parmaklarım kürek kemiğinin üzerindeki siyah kanadı yavaşça okşuyor; diğer elim göğsünde dinleniyordu. Gözlerimi henüz yeni açmıştım, göz kapaklarım hala ağır geliyordu, tekrar uyumak ve bu mayışıklığım son bulana kadar uyanmak istemiyordum.
Dün gece buraya nasıl geldiğimi ve nasıl Taehyung'un koynuna kıvrıldığımı hatırlamaya çalıştım. Pekala.. Duyduğum tıkırtılar buraya gelmemin asıl sebebiydi, bir de gördüğüm siyah gölge beni korkutmuş ve koşarak Taehyung'un yanına gelmeme; yanına yatmak için rica etmeme neden olmuştu. Taehyung ise uyku haliyle kafasını sallayıp, yatakta kendini kaydırmış ve örtüyü kaldırıp yatmam için bekledikten sonra vakit kaybetmeden bedenime kollarını sarmış ve sanki hiç uyanmamış gibi uyumaya devam etmişti.
Saçlarımı göğsüne sürterek, kafamı geriye attım ve aralıklı gözlerini gördüğüm gibi hafifçe gülümsemeden edemedim. Uyanıktı ama, kolları hala belimi sıkıca sarıyordu ve sırtına değen parmak uçlarımı def etmiyor, aksine, bedenime daha çok eğilip sanki daha fazla dokunmamı istiyor gibi davranıyordu. "Günaydın," derken hafif pürüzlü çıkan sesimi düzeltmek ister gibi yutkundum ve elim sakin bir hareketle sırtından kaydı.
"Günaydın, benim baş belam," mırıldanarak kollarını bolarttı ve bedenimi tamamen serbest bırakıp sağ yanağını yastığa bastırarak yatmaya başladı. Pekala, belki de beni bırakmak için uyanmamı beklemişti, erken sevindiğim için kendime kızarken karnıma sıyrılan pijamayı çekiştirip gülümsemeye çalıştım. "Ama korkmuştum," diye kendimi savunmaya çalışırken sol kolumun üzerinde onu izliyordum. O da sol gözünü üzerime dikmiş ve güler gibi bir ses çıkarmıştı. "Korkmaya yer arıyorsun."
Dün gece eve gelen arkadaşlarının, Taehyung yokken söyledikleri sözler aklıma geliyordu. Taehyung neden senin gibi biriyle takılıyor? Seni neden yanına aldı ki? Seri katil ve tatlı çocuk, süper ikili.
Kihyun ve Hoseok'un cümlelerine gülen Jin de vardı tabii.
Sanırım onların arasında istenmeyecek bir tiptim.
İğneleyici konuşması gözlerimi birkaç kez kırpıp, doğrulmama sebep olduğunda; burnumu çekip etrafa bakınırken saçlarımı karıştırdım. "E-evet, haklısın.." diye mırıldanırken kendimi bulmuştum, üst dişlerim yavaşça alt dudağıma geçmiş ve bacaklarım yataktan sallanmıştı çünkü yataktan kalkmak için ona sırtımı dönmüş, yumruk yaptığım parmaklarımla gözümü ovuşturmaya başlamıştım.
Yataktan atlayıp, kalkacağım sırada belime dolanan kolunu hissettim.
"Gel," diye mırıldandı sol kol belimi sıkıca kavrayıp, bedenimi yatakta kendine çekerken. Burnumu çektim, ona dönüp ellerimi koluna yasladıktan sonra parmaklarımı üzerinde gezdirmiştim ki aniden bedenimi tekrar yatağa atıp; oturur pozisyona geçti.
