GÜL'ÜN SÜRPRİZİ

GÜL'ÜN SÜRPRİZİ - 30

Aslan annesini sabah bir yere gitmeme konusunda ikna edinceye kadar yatmadı. Destekçisi olan karısı tatlılığı ile annesi üzerinde iyi etkili olmuştu. Tatlı dil gerçekten yılanı deliğinden çıkarırmış meğer genç adam bunu öğrendi bütün akşam annesi ile karısına baktıkça. Hatta bir ara dadısı bile aramış annesinin yanlarında olduğunu, durumu öğrenince konuşmak istemişti. Dayanamamış annesinin dadısı ile konuşmasını dinlemişti. Yaptığından utanıyordu belki ama merakına yenilmişti. İyi de yaptığını düşünüyordu çünkü annesinin ilk defa tam bir arkadaş havasında dadısı ile sohbet edişine tanık olmuştu.

Şimdi yatağına yatmış yanında yatan karısının sırtına bakıyordu. “Elif anne de sen de sustunuz.” Dedi karısına. “Neden bana annemle görüştüğünüzü söylemedin? Bazen öğlen yemeği zamanını bile anneme ayırdığını bu akşam öğrendim. Aylar sonra.”

Kızgın değildi belki ama kırgındı. Çünkü sevdiği karısının kendisinden bir şey saklamasını istemiyordu. Dün gece onu kollarında tutarken uyumadan hemen önce Eda ile yaşadığı her şeyi anlatmış, evliliklerinin sağlam temeller üzerinde sapa sağlam ilerlemesini istediği için tamamen açık olmuştu. Onun kafasındaki tüm düşüncelere açıklık getirmişti. Bu gün ise daha önceki akşam hayatlarında yalanlara yer olmayacağını konuşurken bu akşam karısının gizli gizli annesi ile yakışlaştığını, dost olduklarını öğrenmişti.

Gül Nihal uyumamıştı zaten. Kocasının konuşması ile yastığını yatak başına dayayıp oturur pozisyona geçti. Kocasından anlayış bekleyerek cevapladı. “Annen istemedi. Siz pek görüşmüyorsunuz diye benim görüşmeme karşı çıkmayacağını söyledim ama annen aramıza kara kedi gibi gölge düşürmekten korktu. Hele ki o gün hastanede sözlerin değil ama bakışların çok fazla etkili olmuş üzerinde. Bir kez daha seni kızdırmak istemedi.”

Aslan da biraz daha dikleşti oturduğu yerde. “Elif anneyle de iyi anlaşıyor gibiydi.”

“Evet. Benden iyi anlaştıklarını söyleyebilirim. Sonuçta neredeyse aynı yaştalar. Ortak noktaları daha yakın.” Elini uzattı kocasının eline dokundu. “Annen o gün bizim evlendiğimizi duyunca çok kırılmış. Yaptığı hatanın sonucu ağır olabilirdi ama olmadı Aslan. Annen pişman ve Elif teyze yine yanında. Biraz daha makul düşünemez misin?”

“Söylediğin doğru.” Karısının elini dudaklarına götürdü, öptü. “Kimsenin kiminle görüşeceğine karışamam. Ne senin ne de Elif annenin arkadaşlarına karışabilirim.”

Aylardır kocası ile ailesinin arasının iyi olması için bir şeyler yapmak istiyordu ama ilk önce onun anne babasını tam olarak tanımak istemişti. Yanlış yapma lüksü olamazdı bu yola çıkarken. Ve hem annesi hem de babası onu çok seviyordu. Bundan ilk andan itibaren emin olmuştu.

Annesi aşk peşinde harap olduğu için onun üzerine pek düşememiş ama iyi olması, mutluluğu için en iyi dadıyı bulmuştu. Onun çocukluğundan şu anda yanında duran adam haline gelmesi aslında annesinin ilgisi, önemi ile olmuştu. Bunu sevdiği adamın da görmesini umut ediyordu. Yıllar önce anne babası tarafından şımartılan bir çocuk olsaydı yanında dadısı olmasaydı belki de tamamen başka bir kişiliğe sahip olacaktı. Evet. Çocukken canı acımıştı. Ailesin gözünde hiç olduğu düşünmüştü ama gerçekte onlar için her şey demekti. Şimdiki sağlam, güçlü, anlayışlı, başarılı adam haline içine sakladıkları sebep olmuştu. Sevdiği adam haline zor yoldan gelmişti. Ve bir gün tüm yaşadığı hüzünlere rağmen ailesinin farkında olmadan yaptığı hataları affedecek, onların sevgisine inanacaktı. Bunu biliyordu çünkü ona yardım etmek için yanında hazır olda bekleyecekti.

“Bu akşam annene bakışlarını gördüm. Kırgındı ama aynı zamanda da onun için endişeli, onun mutluluğu, hayatı konusunda ilgili.” Kocası ağzını açmış konuşacaktı ki yana kayıp tam önüne çömeldi. Eli ile dudaklarına dokunarak susmasını istedi.