KAR TANESİ

🥀|29.KURTARICI|🥀

Keyifli okumalar.

Bulut'la balkonda oturuyorduk, Gamze ile Koray'ı salonda yalnız bırakmıştık. Belki aralarında güzel şeyler olurdu, onlara çok fazla karışmak istememiştik.

"Yağmur?"

Bulut'un saçımın arasında dolanan parmakları beni mayıştırırken "Hmm..." diye mırıldandım.

"Bir şey teklif etmek istiyorum ama kararına saygı gösteririm."

Kaşlarım çatılırken yüzümü ona döndüm, saçımdaki parmakları duraksarken "Çocuğumuz olsun istiyorum." diye bir solukta konuştu. Bunu söylediği için rahatlamış gibiydi.

Bense bir şey diyemiyordum. Oldukça şaşırmıştım.

"Bir şey demeyecek misin?"

Bakışlarında hayal kırıklığı ve üzüntü var gibiydi. Sesindeki umut canımı yakmıştı.

Saçımdaki elini tutup indirdim. "Ben de çocuk istiyorum ama..." Cümlemi tamamlayamamıştım. Hafif bir esinti yüzlerimize dokunurken Bulut "Deneyebiliriz, senin travmanı birlikte atlatabiliriz." diye canlı bir sesle konuştu. Yeşillerindeki üzüntünün yerini şimdi de heyecan, istek ve ümit almıştı.

Kirpiklerimi yavaşça kırpıştırdım, "Korkuyorum." Sesimdeki acizlik aramızda bir nehir gibiydi. Gürül gürül akan bir nehir...

Bulut bir elini yüzüme koydu, baş parmağıyla yanağımı okşarken "Korkma kar tanem, ben yanındayım, hep yanında olacağım." dedi.

Sesi, bakışları bana öyle bir güven veriyordu ki gözlerim dolu dolu oldu. Başımı olumlu anlamda sallarken "Deneyeceğim." diye mırıldandım.

Bulut sıcacık bir şekilde gülerken "Çok güzel bir ailemiz olacak, çocuklarımıza çok iyi bakacağız." dedi.

Tebessüm edip "İnşallah." dedim.

Bulut alnımı öperken balkonun kapısı açıldı ve "Ne yapacağım ben?" diye kırgınca konuşan Koray'ın sesini duyduk.

Bulut benden ayrılıp ayağa kalktı, "Ne oldu?" diye kuzenine meraklı bir sesle sorarken Koray ona mutsuzca baktı.

"Gamze beni tersleyip durdu, bir şey mi oldu, bana neden böyle davranıyorsun, diyorum daha çok tersliyor."

Koray'ın bakışları da sesi kadar sıkıntı doluydu. Bir şeyler için çabalıyor ama eli hep boş kalıyordu. Gamze demek ki ona bir şans vermeyi reddetmişti.

Neden bu kadar önyargılıydı ki?

Ayağa kalkıp Gamze'ye bakacağımı söyledim ve balkondan çıktım.

Salona geldiğimde Gamze'yi hüngür hüngür ağlarken buldum. Hemen yanına gittim, tam ona sarılacakken "Sakın Yağmur, istemiyorum. Yalnız kalmak istiyorum!" diye çıkıştı.

Ofladıktan sonra "Madem bu kadar acı çekiyorsun, ne diye Koray'a böyle davranıyorsun?" diye üzerine gittim.

"Çünkü o bir erkek ve erkekler sadece uçkurunu düşünür." diye iğrenircesine konuştu.

Koltuğun üstüne oturup boğazımı temizledim. "Her erkek böyle değildir, belki Koray sandığın gibi biri değil." diye açıklama yapmaya çalıştım.

Gamze yalancı bir kahkaha atıp "Önüne çıtır ve güzel biri geldiği an ona koşarlar, çünkü beyinleri kasıklarındadır, sadece zevk almak için dünyaya gelmişlerdir!" diye nefretle bağırdı.

Tam bir şey daha diyecekken kapıdan bizi izleyen Koray'la Bulut'u gördüm.

Koray uzun ve sert adımlarla salona girip "Kaç erkek tanıdın da böyle konuşuyorsun?" dedi. Yüksek çıkan sesi salonda dalga dalga yayılmıştı.