Yağmur Teksöz kendi halinde yaşayan, albino hastası bir kızken birden tüm hayatı değişir. Bu hayatı değiştiren ve Yağmur Teksöz'ün tabularını yıkan kişi ise Bulut Sarer'dir.
Yağmur Teksöz kendisini yıllardır seven Bulut Sarer'le zoraki olarak evleni...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kar tanesi sıralamasında 1. olmuşuz. Desteklerinizden ötürü çok teşekkür ediyorum, nice okunmalara...🦋🌸🖤
• • • "Bulut, canı çok acır mı?"
Bugün meleğimizin aşı günüydü ve sağlık ocağında sıramızı bekliyorduk. Bebeğimin canı acıyacağı için oldukça kaygılıydım, en ufak bir şey olsa anında evhama kapılıyordum. Anne olunca bazı şeyler gerçekten de değişiyordu.
Bulut bebek arabasında duran kızımızı kucağına alıp saçlarına arka arkaya öpücükler kondurdu. "Biraz acır Yağmur ama minik fare çok ağlayacak gibi duruyor."
Dediği şeyle büyük bir of çektim. Gözlerimi sağlık ocağının içinde gezdirdiğimde bize bakan bir çift gördüm. Çift çok mutsuz görünüyordu, özellikle de bir deri bir kemik kalmış olan kız. Belki de büyük bir hastalıkları vardı.
Gözlerimi eşimle kızımla çevirdiğimde Bulut'un hala kızımızı öptüğünü gördüm.
Hafifçe sırıttım ve Bulut'a yaklaşıp "Kıskanıyorum ama..." diye mırıldandım. Bulut meleğimizi göğsüne dayayıp ona sarıldığında "Hmmm, evde olsaydın kıskançlığını çoktan gidermiştim güzelim." dedi ve şakağıma ufak bir öpücük kondurdu.
Kısık sesle kıkırdayıp bedenimi süzdüm. Birkaç aydır evde kendi kendime spor yapıyordum, izlediğim videolardan gördüklerimi uyguluyordum ve gerçekten de işe yaramıştı. Yavaş yavaş fazlalıklarım gidiyordu. Hatta bazı kıyafetlerim bol gelmeye başlamıştı.
"Evet sizi alabiliriz." Hemşirenin sesini duyunca düşüncelerimden ayrıldım.
Odaya geçip hazırlandık. Bebeğim huzursuzlanmaya başladı. Hemşire aşıyı çoktan hazırlamıştı, kızım feryat figan ağlarken odada bulunan diğer hemşire gözlerini deviriyordu.
İşlem bitince meleğimin üstünü başını düzelttim ve ipek saçlarını okşayıp başına minik öpücükler kondurdum. Ağlaması kesildi ama maviş gözleri kıpkırmızı olmuştu. Bulut kızımızı kucağına alırken "Şimdi babasının göğsünde rahatlar meleğim..." diye mırıldandı, hem saçlarını öpüyor hem de yanaklarını okşuyordu. Meleğimiz gerçekten de rahatlamıştı ve gözlerini kapatmıştı. Bu manzarayı izlerken resmen her yanımdan mutluluk akıyordu.
Toparlanıp odadan çıktık. Ben bebek arabasını sürerken Bulut da kucağında kızımızla yanımda yürüyordu. Tam kapıdan çıkıyorduk ki ufak bir kız "Aa! Anne bak! Beyaz bir kadın!" diye bağırdı. Kız parmağıyla beni göstermeyi ihmal etmemişti tabii. Annesi oralı bile olmadı, telaşlı görünüyordu, kızını çekiştirerek yürümeye devam etti. Kız "Çok tuhaf ama çok güzel." diye son kelimeyi uzatarak söylerken ona gülümsedim. Artık insanların ne dediği pek de umrumda değildi, sadece iyi olan şeylere odaklanıyordum.
Bulut saçıma öpücük kondurup "Çok güzel..." diye mırıldandı ve bana çapkınca göz kırptı.
Yanaklarımın ısındığını hissettim. Beni utandırmayı nasıl başarabiliyordu, bilmiyordum ama bu durumdan hiç şikayetçi değildim. Yavaş yavaş eve giderken yolumuzun üstündeki parka uğradık. Hava güzel olduğu için biraz temiz hava alalım demiştik. Kızım, babasının göğsünde uslu uslu duruyordu, meraklı maviş gözleriyle de etrafı dikkatlice izliyordu.
