KARADAĞ

| KARADAĞ | 17

Aynada son kez kendime bakarken hazır olduğuma kanaat getirip yatağın üzerinde oturan emirin yanına gittim.Hemen yanında duran montumu giyerken o geldiğimi fark etmemişti bile.Ellerimi göğsümde bileştirirken eğilip ne yaptığına baktım.Emir büyük bir ciddiyetle telefonumu kurcalıyordu ve bunu evlendiğimizden beri ikinci kez tekrarlıyordu.Kaşlarımı çatarak birleştirdiğim kollarımı bozarken elindeki telefonumu çekiştirdim.
"Ne yapıyorsun emir?"dedim hafif kızgınlıkla.Emir sakince bakışlarını yukarı kaldırdı ve gülümsedi.

"Hiçbirşey"

"Hiçbirşey mi?Telefonumu kurcalıyorsun.Beni seninkini hiç kurcalıyor muyum?"

"Kurcala"dedi muzip çıkan sesiyle.Ardından göz kırparak ayağı kalktı ve yatağın üzerindeki telefonunu eline aldı.Bana doğru uzattı.

"Ne!Sen ciddi misin?"

"Evet"

Elinden tuttum ve geri ittim."Bakmayacağım"

Başını sallayarak telefonunu cebine sıkıştırdı.Ona daha çok yakınlaşırken bakışlarımı tereddütle gözlerinin içinde gezdirdim."Bir daha olmasın"

Emir yarımağız gülümseyerek yakınlığımıza bakarken"Bakarız"dedi.
Ardından ellerini ceplerine sıkıştırarak benden uzaklaştı.Kapıya doğru gitti."Geç kalıyoruz"

Arkasından şaşkınlıkla bakarken gözlerimi kırpıştırdım.Onu anlamak o kadar zordu ki?Başımı sallayarak peşinden gittim ve onun ardından odadan çıktım.Otelden ayrılarak bizi bekleyen arabaya bindiğimizde arabada oturan adam gözüme çarptı.Cam kenarına oturmuş dikkatlice hareketlerimizi izliyordu.

"Bizi sürekli böyle karşılamana gerek yok karahan.Geleceğimiz yeri söylesen yeterli."dedi emir oturduğu yere iyice yerleşirken.Bakışlarımı üzerinde gezdirdim ve onu haklı buldum.Heryerde karşımıza çıkmasına gerek yoktu bu adamın.

"Biliyorum karam ama kusura bakmayın yeniyim bu konularda"

Emir başını salladı."İyi bakalım."dedi ve konuşmasına devam etti.Sesi duruşuna göre aksine çok sakindi.Herhangi bir telaşı yoktu."Ama ben çok sıkılgan bir insanımdır bilirsin.Ailem haricinde sürekli aynı yüz görmeyi sevmem."

Adam gülümsedi ve başını salladı."Hiç değişmemişsin"

Onlar kendi aralarında konuşmaya devam ederken sessiz kadım ve başımı cama çevirdim.Dışarıyı izledim.
Bir süre sonra arabanın durmasıyla sessizce arabadan inerken
emir sahiplenici bir tavırla elimi kavradı ve avucunun içine aldı.Biraz daha ona yanaştım.Emirin komutuyla resterondan içeri girerken bakışlarım bizi karşılayan yardımcıya döndü.''Hoşgeldiniz ''dedi ve ellerini ileriye doğru uzattı.''Buyrun.''

Kaşlarım şaşkınlıkla kalkarken emirin haraketlerine zar zor uydum.Yardımcıyla birlikte masamıza doğru yürürken masanın hazır olduğunu farkettim.Rezerve yaptırıldığı içindi belkide.Başka ne için hazır olacaktı ki.Masanın yanına gelirken emir ellerimizi ayırdı ve cam tarafına geçip oturdu.Beklemeden yanına oturdum ve telefonumu masanın üzerine koydum.O adam ise emirin tam karşısına oturdu.Sırayla şiparişlerini söylerlerken emir benim yerime de birşeyler söyledi.Anlamını bilmediğim kelimeler arasında adeta şaşkınlıklar içinde kalmıştım.Yani yemek isimlerini bu kadar uzatmanın ne anlamı vardı?Böyle adını söyleyemediğim garip şeyler koyunca değişiyormuydu birşey?Tabiki hayır.Zenginler ne ilginç insanlar.

''Güzel yer''dedi emir oluşan sessizliği bozarak.Bakışlarımı menüden alarak ona yönelttim.Doğru söylüyordu.Burası gerçekten güzeldi.Gözlerim hem içerideki hemde dışarıdaki manzarayı süzerken emirin bakışlarını üzerimde hissettim.''Sende beğendin mi?''