KARADAĞ

| KARADAĞ | 26

"Anne"diyerek ileri doğru yürürken kendimi onun kollarının arasına attım ve ağlamaklı çıkan sesimle"Seni çok özledim."diye mırıldandım.Aylardır burnumda tüten saçlarına burnumu yaslarken derin bir nefes çektim.Şuan kalbimin en derinlerinde hissettiklerim hiçbir kelimeyle anlatılamazdı.Bu evden ayrıldığım günden beri hayalini kurduğum herşey gerçek olmuştu.
Evime tekrar gelmiş ve anneme kavuşmuştum.

Annemin derin bir nefes aldığını hissederken titreyen elleriyle bedenimi zorlukla sardı ve "Öyküm" diye mırıldandı."Yavrum,geldin?"

Başımı sallayarak ona daha da sımsıkı sarıldım ve"Geldim anne."dedim. Sonunda gelebildim.Birbirimize sarılarak aradan geçen ayların hasretini gidermeye çalışırken annem bir anda geri çekildi ve yüzümü avuçlarının içine aldı."Nasılda özlemişim.Zayıfladın mı sen?"

Ellerimi kaldırarak ellerini tutarken gülümsedim ve"Bende seni çok özledim anne"dedim.Başımı olumsuzlukla salladım."Ve aksine kilo aldım."

Ellerini yüzümden çekerek yaşlı gözlerini silerken"Yok zayıflamışsın sen.Ben anlarım."dedi.Ardından bakışlarını hemen arkamda duran emiri çevirdi.Gözleri şaşkınlıkla açılırken ilk birkaç saniye onu inceledi.Ardından teyit etmek istercesine bakışlarını tekrar bana döndürdü."O mu?"

Gülümseyerek başımı salladım ve bakışlarımı büyük bir tebessümle bizi izleyen emire döndürdüm."Evet anne o...emir."

Annem cevabımdan sonra başını sallarken"Hoş geldin oğlum."diye mırıldandı.Ardından kapının ardından geri çekildi."Geçin içeri.Kapıda durmayın."

Emir"Hoşbulduk,efendim."diyerek içeri girerken arkasından bende girdim ve salona doğru yürüdüm.Camın hemen önündeki iliki koltuğa otururken annem yanıma geldi ve ellerimi avuçlarının içerisine aldı.Emir ise karşımızdaki tekli koltuğa oturdu.

Ortamda kısa bir sessizlik oluşurken arada emire kaçamak bakışlar attım.
Annem ve benim gergin olmamıza rağmen o oldukça sakindi.Etrafında birkaç saniye göz gezdirdikten sonra bakışlarımı hissedercesine gözlerini bana çevirdi.Göz göze gelirken annemin yanımda olmasına dolayı gerildim ve gözlerimi kaçırdım.
Emir bu hareketime gülümserken bakışlarını anneme çevirdi."Öykü size benziyor"

Annem biraz çekinerekte olsa başını sallarken gülümseyen gözlerle bana baktı."Öyledir."Ardından duraksadı ve gözlerini hüzünle doldurdu."Ama huyları aynı babası gibi..."

Emir başını salladı ve"Başınız sağolsun."diye mırıldandı.Kaşlarımı kaldırırken şaşkın gözlerle ona baktım.Demek babamın öldüğünü biliyordu.Gerçi o benim hakkımdaki herşeyi biliyordu.

"Sağol,oğlum"dedi annem.Ardından ortamdaki hüznü dağıtmak için ayağa kalktı."Birşeyler içer misiniz?Yeni çay yapmıştım."

Emir başını olumsuzlukla sallarken "Zahmet etmeyin."diye söyledi."Çok kalmayacağız."

"Olsun ne zahmeti.Ben hemen getiririm."

Yanımızdan uzaklaşmak için bir adım atmıştıki elinden tutarak onu durdurdum ve"Çayın acelesi yok"diye mırıldandım."Konuşacaklarımız var."

Annem bakışlarını ikimizin arasında gezdirdi ve tekrar koltuğa oturdu."Ne konuşacağız?"diye sordu.Ellerini onun yaptığı gibi avuçlarımın içine aldım ve gülümseyerek gözlerine baktım.İtiraz etmeyerek bizimle gelmesi için içimden bildiğim bütün duaları okuyordum şuan."Buraya seni almaya geldik anne,biliyorsun değil mi?"

Annem dediklerimi ilk birkaç saniye düşğndükten sonra olumsuzlukla başını salladı ve gergin ama bir o kadarda tedirgin gözlerle bana baktı."Ben gelemem, annem."