KARADAĞ

| KARADAĞ | 15

Dudaklarımdaki sıcaklığın ısısı artarken ellerimi göğsüne koydum ve onu ittim.Kendini geri çekti.Gözlerimiz birleşirken şaşkınlıkla birbirimize baktık.O da şaşkındı.

"Ben...." diye söze başlarken aramızdaki sessizliği benden önce bozdu."Deme birşey.Hadi,odana git"

Başımı belli belirsiz salladım.
Bakışlarımızı ayırırken odadan çıktım ve kaldığım odaya girip kapıyı kapattım.Sırtımı kapıya yaşarken elimi dudağıma götürdüm ve gözlerimi kırpıştırdım.Bu gerçekti.
Beni öpmüştü.Derin bir nefes alarak elimi kalbimin üzerine indirirken sakinleşmeyi bekledim ve hızlı atışlaını dinledim uzun bir süre.Kalbim sanki maraton da koşuyordu.

Bu çocukla hayat çok zor geçecekti.

Sakinleştiğimi hissederek sırtımı kapıdan ayırırken kenardaki tekli koltuğa yaşlaştım ve elimdeki kıyafetleri üzerine bıraktım.
Gelinliği çıkararak üzerine atarken bir yandan da aldığım kıyafetleri üzerime geçirdim.Bacaklarımı haraket ettirerek yatağa yaklaştığımda örtüyü açarak içine girdim.Başım yastıkla buluşurken beni içine çeken uykuya,emirden geri kalan düşüncelerle teslim olmaya başladım.

Sabahın ilk ışıklarıyla gözlerimi açarken sabahı selamlamıştım mağdur halimle.Yatakta diklenerek gözlerimi ovuşturdum ve komidinin üzerinde duran telefonuma uzandım.Saate baktım.8.30'a geliyordu.

Bacaklarımı yataktan sarkıttım.Ayağa kalkarak lavoba girdim.Rutin işlerimi çok geçmeden hallederken odaya geri döndüm ve dün emir'in odasından aldığım diğer giysileri koltuğun üzerimden alarak giydim.Dün,sabah içinde giyilecek birkaç kıyafet almıştım.Çünkü emirin hakkında öğrendiğim tek şey,uyumayı sevmesi ve uykusunun bozulması halinde sinirlendiğiydi.Erken uyandırılmaktan nefret ediyordu.
Onun uyandırabilen tek kişi melisti ve ben bunu bildiğim için kendimi. biraz garantiye almak istemiş olabilirdim.
Melisi bekleyecektim.

Yatağı topladıktan sonra telefonumu alıp odadan çıktım.Merdivenleri inerek mutfağa girdim.Bildiğim kadarıyla bugün yardımcılar olmayacaktı.Yani kendim birşeyler hazırlamam gerekiyordu ve ben çok acıkmıştım.Dolaptan kahvaltılıkları tek tek çıkartırken aynı zamanda birkaç tane salata ve domateste çıkardım.İlk önce salatalıkları yıkadım ve doğradım.Ardından dolaptan aldığım yumurtaları suya koyarak haşlanmasını bekledim.

Kahvaltılıkları kolaylık olsun diye tepsinin üzerine dizerken götürüp masanın üzerine yerleştirdim.
Mutfağa geri dönerken çalmaya başlayan telefonum hızımı kesmişti.

"Alo"dedim telefonu açarak.

"Yenge"Egenin sesi telefonun diğer ucundan duyulurken gülümsedim."Efendim "

"Eee...rahatsız etmedim değil mi?"

Başımı salladım.Her ne kadar görmeyecek olsa da."Yok rahatsız etmedin,bir şey mi oldu?"

"Yok yok.Birşey olmadı.Ne yapıyorsunuz?Emir nerede?"dedi heyecanlı sesiyle.

Tezgaha yaslanarak boşta kalan elimle yüzümdeki saçları geri ittim ve egenin sesindeki imayı yok saymaya çalıştım."Emir uyuyor,bende kahvaltı hazırlıyorum."

Sesindeki heyecan yok olurken,görmesemde suratının düştünü hayal edebiliyordum."Demek öyle.Neyse ben geleceğimizi haber vermek için aramıştım."

"Gelecek misiniz?"diye sordum gülümseyrek.Egenin boğazından bir onaylama sesi duyuldu."Tamam,siz gelinceye kadar kahvaltı hazır olur"

İtiraz etti."Yok,biz yaptık kahvaltıyı."Anlamlı konuşmasına devam etti."Sen ikinize göre hazırla.Emirciğim kahvaltı yapmayı sever.Hele ki odada.Dene derim"