KARADAĞ

| KARADAĞ | 20

Bacaklarımı biraz daha kendime çektiğimde yerimde sessizce kıpırdandım.Ortamda kısa bir sessizlik oluşurken kadının gözleri doldu.Tavırları aynı onu ilk gördüğüm zamanki gibiydi.Korkaktı ve nasıl konuşacağını bilemiyordu.

"Öylemi,mutluluklar dilerim"

Başımı salladım."Sağolun"

Kadın zorlukla gülümseyerek öne doğru eğildi ve derin bir iç çekti.Hüzünlenmişti ve mutlu olmuştu,korkularımın aksine.

"Oğlumun hayatını kurmuş olmasına ne kadar sevindim bilemezsin kızım.Onun hayatına girdiğin ve onu yanlız bırakmadığın için teşekkür ederim. "

Ellerimi kaldırarak onu susturdum.
Teşekkür etmesini istemiyordum
,emirle evliliğim yüzünden.Tam olarak gerçek bile değildi ki.Severek evlenmedi biz.

"Teşekkür etmemize gerek yok."

Kadın gözünden akan yaşı elinin tersi ile sildi.Derin bir nefes alırken iki elimle yüzümü sıvazladım.Kadının mahcup bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum.

"Artık gitmem lazım kızım.Ben yine buralarda olacağım."diyerek kadın ayaklanırken bende peşinden ayağa kalktım.Kadın tebessüm etti.
"Teşekkür ederim.Senden haber bekleyeceğim. "

Başımı salladım.Kadın geldiği yolu takip ederek demir kapıya ulaştığında bahçeden dışarı çıktı ve arkasından kapıyı kapattı.El salladım,ona karşılık vererek.Ardından uzaklaşırken koltuğun üzerimdeki telefonunu aldım.Diklenip arkamı döndüğümde karşımda ali denen adam vardı.Allah aşkına bu ne ara gelmişti?Hissetmemiştim.
Sıçrayarak elimi kalbimin üzerine koyduğumda sakinleşmeye çalıştım.

"Niye sessiz sessiz geliyorsun?"

Bir adım veri çekildi ve başını eğerek konuşmaya başladı."Korkuttuysam özür dilerim öykü hanım.Ama artık gitmemiz gerekiyor.Emir bey sizi bekliyor."

Başımı salladım.Diyecek çok sözüm vardı ama bu sefer es geçmiştim.Gelen kadına şükretmeliydi.

"Melis nerede?"

Ses tonuma karşın bakışlarını yere eğerken boğazını temizledi."Melis hanım arabada efendim."

Ona kısa bir bakış atarak yanından geçerek yürüdüğümde alinin arkamdan geldiğini hissediyordum.Sessiz adımlarla arabaya yaklaştım ve açık kapıdan içeri girdim.Korumalardan biri arkamdan kapıyı kapattı.

"Neredeydin?" diye sordu melis bakışlarını üzerime dikerek.Omuz silktim."Ufak bir işim vardı?"
Başını salladı ve bakışlarını cama yöneltti.Derin bir nefes aldım.Üzerine düşmemesi iyiydi.Ona nasıl anlatacaktım ki zaten.Bakışlarımı bende cama çevirdim ve gözlerimi yumdum.

Dakikalar aradan su gibi akıp geçerken arabanın durmasıyla birlikte kapı açılırken ali kafasını uzattı."Geldik efendim"

Başımızı salladık ve arabadan indik.Korumalardan hazırladığım poşetleri elime alarak hastaneden içeri girdim.Melis benden önce girmişti içeri.Yoğun bakımın önüne geldiğimizde gözlerim emirin aracı lakin ortalıkta sadece ege vardı.
Egenin yanına gidip elimdeki ona ait olan giysileri ona uzatırken melis camdan salih babaya bakıyordu.

"Bu ne yenge?"

"İçinde kıyafetlerin var.Kaç gündür aynı kıyafetlerin,değiştirisin"

Ege uzattığım poşeti alırken"Sağol"
diye mırıldandı."Zahmet etmişsin?"

"Önemli değil.Ne zahmeti"

"İyiki varsın"

Tebessüm ettim."Emir nerede?"