KARADAĞ

| KARADAĞ | 18

Ellerimi indirip bakışlarımı kucağıma verdiğimde tırnaklarımla oynamaya başladım.Tırnaklarım stresten avuç içlerime batarken hissettiğim acıyla ağzımdan ufak bir inleme çıktı.

Allah kahretsin...

"Ne oldu?"diyerek yanıma gelen çatallamış sesle kafamı çevirdiğimde emirle göz göze geldim.Gözleri ağlamamasına rağmen kızarmıştı.

" Boşver" dedim başımı olumsuzlukla sallayarak.Ne olduğunu kendim bile kavrayamamıştım ki.

Yüzüne hafif bir tebessüm koyarken"Babam iyileşecek öykü?"dedi."Üzülme."

"İyi olacak tabi emir."

Umut dolu sözlerimle başını sallarken omzundaki elimi sıktı."Bu arda ege ve melis hala gelmediler.Acaba bi baksak mı? "

"Biraz hava almaları iyi gelecektir.Onlarda etkilendiler bu durumdan.Bırakalım yalnız kalsınlar."

Ameliyathanenin kapısının açılmasıyla bakışlarını birbirimizden ayrılırken ellerini birleştirmiş bir şekilde çıkan doktor yanımıza doğru geldi.Ayağa kalktık ve doktorla karşı karşıya geldik.Emir vakit kaybetmeden konuşmaya başladı.

"Babam nasıl?"

"Ameliyat umduğumuzdan iyi geçti.
Yoğun bakım ünitesine alınacak birazdan.Önümüzdeki yirmi dört saat çok önemli.Ancak yirmi dört saat geçtikten sonra kesin bir bilgi verebilirim.Yinede salih beyin iyileşmesi ve uyanması biraz zaman alabilir.Kolay bir ameliyat geçirmedi.

"Sağolun"

Doktor bey bize verdiği kısa bilgiden sonra yanımızdan ayrılırken emire döndüm.Kolarımı göğsümde birleştirdim.Bakışları yüzümde dolaşırken elleriyle yüzünü sıvazladı.
Ardından kolları arasına aldı beni.

"Şükürler olsun"

Emirin kolları arasında sinerken
"Birşey olmayacak demiştim"diye mırıldandım gülümseyerek.Başımın üzerine ufak bir baskı kondururken saçlarımın arasındaki nefesini hissedebiliyorum.

"Demiştin."

Bir süre kıpırdamadan öylece dururken amaliyathanenin kapısın açılmasıyla ayrılmak zorunda kalmıştık.Salih babayı çıkararak yoğun bakıma aldılar.Camın önünde gelirken ellerimi cama yasladım.
Onun böye makinalara bağlı olması hem beni üzüyor hemde aklıma babamın ölmeden önceki hali geliyordu.Aynı onu da böyle kaybetmiştik.Oda böyle makinalara bağlıydı.Ama salih baba yaşayacaktı.
İyileşecekti.Onu böyle seven insanları bırakmayacaktı.

"Yoğun bakıma mı aldılar?"

Gelen sese doğru döndüğümde görüş alanıma melis girdi.Sonunda gelebilmişlerdi demek.Melis iyi görünüyordu aslında.Burdan gitmeden haline karşın kendini toparlayabilmişti.

"Evet,az önce aldılar."

Başını 'anladım' derecesine sallarken cama doğru yaklaştı.Benim az önce yaptığım gibi ellerini camın üstüne koydu ve ona dokunmayı amaçladı.

Yüzü ağlamaklı bir hal alırken "Ameliyat nasıl geçmiş"diye sordu.Sesi boğuk çıkıyordu.

"İyi geçmiş ama önümüzdeki yirmi dört saat çok önemli.Hala hayati tehlikesi var"

"İyileşecek değil mi öykü?Yani ameliyat iyi geçtiğine göre.İyileşmesi lazım"

Yanına yaklaşıp elini koluna koydum.Destek verircesine hafiften sıktım.Benimde duam oydu.
İyileşmesiydi.

"İyileşecek inşallah"

Gözlerim hüzünle parlarken az ilerde duvara yaslanmış başını ellerinin arasına alarak oturan emir dikkatimi çekti.Yerde niye oturuyordu ki?Hasta olmak mıydı derdi?