DOSTLUĞUM

|17|

Semih ile biraz daha konuştuktan sonra eve geri döndüm, yol boyu kadın bir şey bekler gibi bir hali vardı çok heyecan dolu bir yüz ifadesi vardı. Beyza'nın okuldan gelmesini bekliyorum, onun eve geliş zamanını az çok tahmin etsem de geç kalmıştı. Biraz daha bekledim... bir saat geçmişti.

Kapı açıldı Beyza gelmişti ama yorgun görünüyordu. Yanıma geldi "ne yaptın bugün iyi misin? Bir sorun oldu mu?", "bir sorun olmadı ancak kadın tuhaflığını konuşturdu, Semih ben yardım edeceğim size dedi, Murat da polisler tarafından aranıyormuş aynı zamanda Semih'in olduğu yere kesinlikle gelemezmiş.", " Murat polisler tarafından aranıyor mu? Bu güzel bir şey Emir onu bulup polise verebiliriz biliyorsun değil mi?", "Evet abla biliyorum öyle de yapacağız." Aklıma bir şey takılmıştı, Selin'i de öldüren ya Murat'sa? Kafamı da deli düşünceler sardı.

"Bugün biraz geç geldin sanki abla?", "evet biraz geç kaldım derslerim çok yoğundu bugün ve sınavlara 1 ay kaldı, her şeyi çözmemiz gerek sınavlardan önce...", "çözeceğiz, ama sen önce şimdi hiç beklemeden yatağına gidip uyu gözlerini açamıyorsun bile."

Gülümseyerek yanıma geldi, "seni seviyorum deli" dedi ve odasına gitti. "Seni seviyorum Bal"

Ertesi gün sabah bir telefon geldi telefon arayan kişi Semih'ti. "Emir Murat'ı yakaladık gece buraya gelirken iki sivil polis onu tutukladı rahat olabiliriz artık, karakola gel." Telefonu kapattım direk Beyza'nın yanına gittim o heyecanla hazırlanıp karakola gittik.

Karakola geldiğimiz de elleri kelepçeli bir şekilde mahkeme için götürülüyordu. Semih bizi gördü yanımıza geldi "hadi gelin bu çok eğlenceli olacak, onun hapse girmesini izlemek çok güzel olacak öyle değil mi?" Dedi. Geldiğimizde Murat'ın duruşmasını bekliyorduk birkaç dakika sonra da onun duruşması başladı.

Salondan mutsuz bir şekilde ayrılmıştık Murat serbest bırakılmıştı ve o kadar suçu var iken. Murat giderken "daha bitmedi biliyorsunuz değil mi?" Diyerek gülümsedi. Beyza eğer bana engel olmasaydı onu oracıkta ölene kadar dövecektim, birde hadi gel gibi hareketler yapıp kışkırtıyordu.

Eve hüsranla geri döndük. Telefon çaldı, "Emir neden böyle oldu bilmiyorum ama araştıracağım burada bir oyun var" dedi ve kapattı Semih. Beyza sinirden çatlıyor ben de hiçbir şey yapamıyordum artık serbestti ve bu çok kötüydü hiç iyi olmamıştı.

Beyza sinirli bir şekilde okula gitti, bende öyle düşünüyordum sadece ardından kapı çaldı ve koşma sesleri geldi, hızlıca kapıya yöneldim açtığımda kimse yoktu ama bir mektup vardı. Mektubu açtığımda; merhaba Emir nasılsın? Kötüsün biliyorum bak bugün olanlar hâkim in suçu benim değil kesinlikle. Emir sana birkaç şey demem gerek ya da itiraf mı desem bilemedim. 4 sene önceki sevgilin var ya hani Selin biliyorsun değil mi? İşte onu ben vurdum hiç tahmin edemedin mi Emir? O benim eski sevgilimdi sana yâr eder miydim sence? Bir düşün bakalım etmezdim etmedim de unutmuşken şunu diyebilirim az kaldı biliyorsun değil mi her şey bitiyor Emir bitirmek ister misin? Bence istersin Beyza'ya dokunmayacağım dedim söz verdim bir şey yapmayacağım benim derdim seninle. Son kez şu hastaneye gel bakalım Emir kim kimi yenecek, polis getirirsen Beyza'ya olan söz gider onu söylemeliyim en başta, zaten seninle işim bitince Semih köpeğinden de kurtulacağım çok ayak bağı biri, hadi biterim Emir, iki gün sonra saat 21:30 da orada ol tamam mı? Hadi bay bay.

Her şeyi bitirebilirim evet, her şeyi bitirebilirim Selin'in katilini biliyorum artık her şeyi bitirebilirim. Neden böyle düşünüyorum Emir tuzak olabilir kendine gel bir dakika Beyza gelince her şeyi konuşacağım. Akşam oldu Beyza biraz sakin bir şekilde içeri girdi.

"Murat bir mektup yolladı ve beni her şeyi bitirmek için çağırdığını yazmış eğer polis getirirsem de sana zarar vereceğini yazmış", "sen ne yapacaksın gidecek misin?", "başka bir çarem yok ki abla, ama bir şey var aklımda onu demek istiyorum sana", "nedir o?"

"Sen Semih'in yanına gideceksin abla bende polislere haber vereceğim aynı zamanda Semih'te bilmeli bunu, tuzak olabilir diye düşünüyorum o yüzden polislere bunu açıklamam gerekecek", "güzel fikir yapalım o zaman bu işi ne dersin?", "başlayalım..."