Anna Karenina

Otuz Birinci Bölüm

Darya Aleksandrovna yazı çocuklarıyla birlikte Pokrovskoye'de, kız kardeşi Kiti Levina'nın yanında geçiriyordu. Kendi köyündeki ev harap bir durumda olduğu için Levin ile karısı yazı onların yanında geçirmeye razı etmişti onu. Stepan Arkdayeviç'in pek hoşuna gitmişti bu. Yazı ailesinin yanında, köyde geçirmesine görevinin engel olduğuna çok üzüldüğünü söylüyor, Moskova'da kalıyordu. Seyrek geliyordu köye. Bir iki gün kalıp dönüyordu. Çoluk çocuk ve mürebbiyeyle gelen Oblonskilerden başka Prenses Şçerbatskaya da köyde, Levinlerde konuktu bu yaz. Bu durumda olan kızının deneyimsizliği nedeniyle onun yanında bulunmayı bir görev saymıştı kendine. Ayrıca Kiti'nin Avrupa'dan arkadaşı Varenka, Kiti evlenince ona geleceğine verdiği sözü tutmuş, arkadaşının yanında konuk kalıyordu. Bütün bunlar, Levin'in karısının akrabaları, dostlarıydı. Gerçi onların hepsini seviyordu Levin. Ama kendi deyimiyle "Şçerbatski unsurunun" istilasına uğrayan Levin düzenine ve dünyasına acıyordu. O yaz onun akrabalarından yalnızca Sergey İvanoviç gelmişti onlara. O da Levin değil, Koznişef soyadını taşıyordu. Öyle ki, Levin ruhu bütünüyle yok olmuştu.

Çoktandır bomboş olan Levin'in evinde şimdi büyük bir kalabalık vardı. Neredeyse bütün odaları doluydu. Hemen her gün, yemeğe oturulurken yaşlı prensesin herkesi sayması, sayarken on üçüncü sıraya düşen kız ya da erkek torununu ayrı bir masaya oturtması gerekiyordu. Ev işlerini özenle yürüten Kiti konuklarının ve çocukların yazın alabildiğine açılmış iştahları yüzünden çok tüketilen tavuk, hindi, ördek bulmakta az güçlük çekmiyordu.

Bütün aile yemeğe oturmuştu. Doli'nin çocukları mürebbiyeyle, Varenka ile mantar toplamaya nerelere gideceklerinin planlarını yapıyorlardı. Zekâsıyla bilgisiyle konukların büyük saygısını kazanmış Sergey İvanoviç, mantarlarla ilgili konuşmaya katılıp bu konuda da bilgisiyle herkesi şaşırttı. Varenka'ya bakarak:

— Ben de geleyim sizinle, dedi. Mantar toplamayı çok severim. Ayrıca bunu çok iyi bir uğraş da sayarım.

Varenka kızardı.

— Buyrun, dedi. Çok seviniriz.

Kiti ile Doli anlamlı anlamlı bakıştılar. Bilgili, zeki Sergey İvanoviç'in Varenka'ya mantar toplamaya birlikte gitmelerini önermesi son zamanlarda Kiti'nin kafasını hayli kurcalıyor, birtakım sezgilerini doğruluyordu. Bakışı dikkati çekmesin diye annesiyle konuşmaya başladı hemen. Yemekten sonra Sergey İvanoviç, kahve fincanı elinde, konuk salonunda pencerenin önüne oturdu. Bir yandan, kardeşiyle daha önce başladığı konuşmasını sürdürürken, bir yandan da mantar toplamaya gidecek çocukların salona girecekleri kapıyı kolluyordu. Levin, ağabeyinin yanına, pencerenin içine oturmuştu.

Kiti, kocasının yanında ayakta duruyor, besbelli ona bir şeyler söylemek için onu hiç de ilgilendirmeyen konuşmanın sona ermesini bekliyordu.

Sergey İvanoviç, Kiti'ye gülümsedi. Kardeşiyle başladığı konuşmayla pek ilgilenmediği besbelli:

— Evlendiğinden bu yana çok değiştin, dedi. Hem de iyi yönde bir değişme bu. Ama en olmayacak düşünceleri savunmak huyundan vazgeçmemişsin.

Levin, karısına bir sandalye sürüp yüzüne sevgiyle baktı.

— Ayakta durmak iyi gelmez sana Katya! dedi.

Koşarak salona giren çocukları gören Sergey İvanoviç:

— Neyse, dedi. Zaman yok.

En önde, çorapları iyice yukarı çekilmiş Tanya, elinde sepetiyle Sergey İvanoviç'in şapkasını sallayarak yan yan, dörtnala Sergey İvanoviç'e doğru koşuyordu.

Hiç çekinmeden, cesaretle yaklaştı ona. Babasının gözlerine pek benzeyen ışıl ışıl gözleriyle şapkasını uzattı Sergey İvanoviç'e. Şapkasını onun başına kendi giydirmek istiyormuş gibi uzandı. Bu senli benli davranışının bıraktığı etkiyi ürkek, tatlı gülümseyişiyle hafifletti.