Anna Karenina

Otuz Dördüncü Bölüm

Darya Aleksandrovna niyetini gerçekleştirdi. Anna'ya gitti. Kız kardeşini üzmek, onun kocasının hoşlanmadığı bir şeyi yapmak acı veriyordu Darya Aleksandrovna'ya: Levinlerin Vronski ile en küçük bir ilişki kurmak istememekte ne denli haklı olduklarını biliyordu. Ne var ki, Anna'yı ziyaret etmeyi, durumundaki değişikliğe karşın ona olan duygularının değişmediğini göstermeyi kendi için bir görev sayıyordu.

Bu gezisini yaparken Levinlere bağlı kalmamak için köye at kiralamaya adam yolladı. Ama Levin bunu öğrenince onun odasına gitti.

— Senin oraya gitmeni hoş karşılamadığımı niçin düşünüyorsun? dedi. Bu hoşuma gitmemiş olsa bile, benim atlarımdan almadığın için daha çok gitmemiştir hoşuma. Gideceğini kesin olarak hiç söylemedin bana. Hem köyden at kiralaman beni üzer. Sonra, en önemlisi götüreceğim derler, yarı yolda bırakırlar insanı... Benim atlarım var. Üzülmemi istemiyorsan benim atlarımdan alırsın.

Darya Aleksandrovna ister istemez razı oldu. Kararlaştırılan gün Levin baldızı için dört at hazırlattı. Menzilde değiştirmek üzere de çiftlik ve binek atlarından görünüşte bir şeye benzemeyen; ama Darya Aleksandrovna'yı gideceği yere bir günde götürebilecek dört de yedek at yolladı önden. Şimdi, yola çıkacak prenses için de, ebe için de ata gerek olduğu bir sırada Levin için güç bir şeydi bu; ama konukseverliğinin, evsahibi olmasının ona yüklediği görev, onun evine konukken Darya Aleksandrovna'nın dışarıdan at kiralamasına göz yummasına izin vermedi. Ayrıca, bu yolculuk için Darya Aleksandrovna'dan istenen yirmi rublenin onun için çok önemli olduğunu da biliyordu. Darya Aleksandrovna'nın çektiği para sıkıntısı Levinleri üzüyordu.

Levin'in sözünü dinleyip şafak sökmeden yola çıktı Darya Aleksandrovna. Yol güzel, araba rahattı. Atlar keyifli keyifli koşuyorlardı. Arabacı yerinde arabacıdan başka, daha güvenli olsun diye Levin'in uşak yerine yolladığı kâtip de vardı. Yolda uyudu Darya Aleksandrovna. Ancak atların değiştirileceği hana yaklaştıklarında uyandı.

Darya Aleksandrovna çayını Levin'in Sviyajski'yle giderken uğradığı toprak sahibi zengin köylünün evinde içti. Kadınlarla çocuklardan söz ettikten, ihtiyardan Kont Vronski üzerine bilgi aldıktan sonra saat onda yola çıktılar. İhtiyar göklere çıkarıyordu Vronski'yi. Darya Aleksandrovna evde çocukların telaşından düşünmeye zaman bulamıyordu. Oysa şimdi, bu dört saatlik yolculuğu sırasında, daha önce tutulan düşünceleri birden üşüşmüşlerdi kafasına. Ömründe, hiç yapmadığı biçimde, baştan sona, hem de ayrı açılardan düşünüyordu günlük yaşamını. Düşünceleri onu bile şaşırtıyordu. Önce çocuklarını düşündü. Prenses de Kiti de (Kiti'ye daha çok güveniyordu) çocuklarla ilgileneceklerini söylemişlerdi; ama gene de merak ediyordu onları. "Maşa gene yaramazlığa başlamasa, Grişa'yı at tepmese, Lili'nin midesi daha çok bozulmasa..." Daha sonra bugünün sorunları, yakın geleceğin sorunlarına bıraktılar yerlerini. Bu kış Moskova'da yeni bir daireye taşınmalarının, konuk salonunun mobilyasını değiştirmelerinin, en büyük kızına bir kürk yaptırmalarının gerektiğini düşünmeye başladı. Peşinden daha uzak geleceğin sorunları bir bir geçmeye başladı aklından: Çocuklarını yaşama nasıl hazırlayacaktı? "Kızlar bir şey değil," diye düşünüyordu. "Ama oğlanları ne yapacağım?"

"Şimdi yeterince ilgilenebiliyorum Grişa ile. İyi bir şey bu. Ama serbest olduğum, doğum yapmadığım için böyle. Stiva'dan bir şey beklemek akılsızlık olur kuşkusuz. Ben de iyi insanların yardımıyla yetiştiririm onları. Ama bir doğum daha yaparsam..." Doli, kadının lanetlenmiş olduğu için yavrusunu dünyaya acı çekerek getirdiği sözünün çok yanlış olduğunu düşündü. Son gebeliğini, doğan çocuğunun ölümünü anımsayınca, "Doğurmak bir şey değil, asıl gebelik zor," diye geçirdi içinden. Handa genç köylü kadınla konuştuklarını düşündü. Doli çocuğu olup olmadığını sorduğunda güzel köylü kadın neşeyle karşılık vermişti: