Anna Karenina

Otuz Beşinci Bölüm

Taraçaya, gölgede gergefin önünde Kont Aleksey Krilloviç'in koltuğuna bir kılıf işleyen Prenses Varvara'nın yanına geldiklerinde Anna.

— İşte size Doli, prenses, dedi. Çok istiyordunuz onu görmeyi. Yemeğe kadar bir şey istemediğini söylüyor. Ama siz söyleyin kahvaltı hazırlasınlar. Ben de gidip Aleksey'i bulayım. Hepsini getireyim buraya.

Prenses Varvara Doli'yi sevgiyle, biraz da koruyucu bir tavırla karşıladı. Ona hemen, Anna'yı onu büyüten ablasından daha çok sevdiği için burada kaldığını; şimdi de herkesin Anna'ya yüz çevirdiği bu güç geçiş döneminde ona yardımcı olmayı kendine bir görev bildiğini anlatmaya koyuldu.

— Kocası boşanmalarına razı olunca ben de yalnız yaşamıma döneceğim gene. Ama şimdi yararlı olabilirim. Benim için ne denli ağır olursa olsun, görevimi yapacağım. Başkaları gibi davranmayacağım. Sen de çok iyisin. Buraya gelmekle ne iyi ettin! Çok iyi geçinen bir karı koca gibi yaşıyorlar. Tanrı yargılayacaktır onları, biz değil. Ya Biryuzovski ile Arenyeva... Ya Nikandrof, ya Vasilyef ile Manonova, ya Liza Neptunova... Onlara bir şey diyen oldu mu? Sonunda aralarına aldılar onları gene. Sonra da, c'est un intérieur si joli, si comme il faut. Tout-à-fait l'anglaise. On se réuit le matin au brekfeast et puis on se sépare. Yemeğe kadar herkes canının çektiğini yapıyor. Saat yedide yeniyor yemek. Seni yollamakla çok iyi etti Stiva. Onlara sarılmak zorundadır. Biliyor musun, annesiyle ağabeyinin yardımıyla her istediğini yapabilir Vronski. Sonra, çok iyi şeyler yapıyorlar. Yaptırdığı hastaneden söz etmedi mi sana Vronski? Ce sera admirable, her şeyi Paris'ten geldi.

Konuşmalarını, erkekleri bilardo salonunda bulup onlarla birlikte taraçaya dönen Anna kesti. Yemeğe daha çok vardı. Hava da çok güzeldi. Bu iki saati geçirmek için çeşitli yollar önerildi. Zaman geçirme yolları çoktu Vodzvijenski'de. Pokrovskiye'dekilerden değişikti hem bu yollar.

Veslovski, dudaklarında o güzel gülümsemesi:

— Une partie de lawn tennis, dedi. İkimiz gene eş oluruz Anna Arkadyevna.

Vronski:

— Olmaz, hava sıcak, dedi. En iyisi bahçede dolaşmak. Sandalla bir gezinti yapmak. Darya Aleksandrovna sahili görür hem.

Sviyajski:

— Ben her şeye razıyım, dedi.

Anna:

— Bence Doli için en iyisi bahçede dolaşmak, öyle değil mi? Sonra da kayığa bineriz.

Böyle kararlaştırıldı. Veslovski ile Tuşkeviç kıyıya gittiler. Orada kayığı hazırlayıp onları bekleyeceklerdi.

Bahçede iki çift olarak yürüyorlardı. Anna ile Sviyajski ve Doli ile Vronski. Doli kendini bulduğu, onun için bu yepyeni ortamda biraz sıkılganlık ve rahatsızlık duyuyordu. Anna'nın davranışını yalnızca teorik olarak doğru bulmuyor, onun çok iyi yaptığını da düşünüyordu. Temiz, dürüst yaşamın tekdüzeliğinden bıkmış namuslu kadınlarda görüldüğü gibi Doli de yasadışı aşkı uzaktan yalnızca onaylamakla kalmıyor, ona imreniyordu da. Ayrıca, Anna'yı yürekten seviyordu. Ama gerçekte onu, yabancısı olduğu bu insanların arasında. Darya Aleksandrovna için yepyeni, kibar davranışları olan bu insanların arasında görünce sıkılmıştı. Özellikle burada bulduğu rahatı için onların her şeyini bağışlayan Prenses Varvara'yı görmek hiç hoşuna gitmemişti.

Genelde Anna'nın davranışını doğru buluyordu Doli. Ama uğruna bu davranışın yapıldığı erkeği görmek hoş bir şey değildi onun için. Ayrıca, hiçbir zaman hoşlanmamıştı Vronski'den. Vronski'yi çok mağrur bulur, öte yandan onda, zenginliğinden başka gururlanacağı bir şey göremezdi. Oysa burada, kendi evinde Vronski –elinde olmadan– daha bir etkilemişti Doli'yi. Onun yanında rahat olamıyordu bir türlü. Geceliği yüzünden oda hizmetçisi kızın yanında hissettiklerini hissediyordu onun yanında. Hizmetçi kızın karşısında yamalar için duyduğu, utanma değil de sıkılganlığa benzeyen o duygunun bir eşini de Vronski'nin yanında duyuyordu.