BESTFRIEND lang ako

BLA 19

Jake's POV

"For now. I can't say I'm over him. But one thing's for sure Jake. I really like you." Hearing those words, made me the happiest man in the world. Alam ko na mahal nya pa din si Patrick but knowing that she likes me, is an assurance na there's a high possibility of her loving me.

Hindi naman ako nagmamadali. I know such things take time. At least I have an assurance. Enough for me to hold on. I kissed her forehead. "At least I know you're getting there. I love you Releena. Now, sleep."

She smiled at me my favorite smile of hers. She stared at me for a couple of minutes before closing her eyes. "Goodnight, my princess." Then I waited for her to lay in a deep slumber before deciding to go home.

Sinakbit ko na ang bagpack ko at bumaba na sa sala nila para umuwi na. 11:30 pa naman ang klase ko mamaya eh. I was surprised to see JM still awake staring at his phone. So I sat beside him. "Bro" Inakbayan ko sya at nakita ko ang nakalagay sa phone nya, message ni Becca at ang sabi 'I need space away from you'

"Kasalanan ko naman talaga ayaw ko lang aminin sa sarili ko. Alam ko kasi na mahal na mahal nya ko kaya inabuso ko naman. Mahal ko naman sya pare eh, kaso" Malungkot na sabi ni JM. Kilala ko si JM. Bihira lang sya magkwento tungkol s mga gantong bagay. "Kaso ano?"

"Nung una, mas mahal ako ni Becca kesa sa pagmamahal ko sa kanya. Kaya ko lang sya niligawan dahil alam ko na may pag-asa ako sa kanya. Pero ngayon Jake? Alam mo ba? Mahal ko na talaga si Becca. Mahal na mahal. Hindi lang basta dahil may pag-asa ko sa kanya. Kundi dahil yun na talaga ang nararamdaman ko para sa kanya."

"Pero ano nang nangyari?"

"Pinabayaan ko sya. Sinaktan ko lang sya. Alam kong mahal nya ko at may babalik balikan ako sa kanya kahit makipagflirt ako sa iba. Alam ko naman na alam nya pinaggagawa ko pero hindi ko pa din inisip ang tinitiis nyang sakit. Siguro, napagod na sya. Sumuko na sya. Kasalanan ko yun." Nakita ko na ang mga luha na tumulo sa mga mata ni JM. Mahal na nga nya talaga si Becca. Bihira lang umiyak si JM, kilala ko yan.

"Give her what she needs bro. But don't let her go. Fight for her pare. Ikaw naman ang lumaban ngayon sa para sa relasyon nyo. She did her part. Now it's your turn." Inakbayan ko sya. Tapos nagpahid sya ng luha. "Thanks bro. Talino mo talaga!"

"Well syempre ako pa!!"

tingggg

Nagbeep ang phone ko and when I take a look, a sms from an unknown number.

Jake!!!

I don't usually reply to text messages from unknown numbers kaya I just ignored it. "Sino yun?"

"Don't know either."

Biglang nagring ang phone ko. The anonymous number is calling me. I answered it. "Hello who's this?"

[Jake it's me Pamela. Carmela's sister.] Why is she calling me all of a sudden? "Why?"

[Carmela. She needs you right now. Please come. We're here at ** bar. Please do come.] Anong nangyari?? Anong ginagawa nila dun?? "Okay. I'll come."

I turned off the call. "Sino yun?" Tanong naman ni JM. "Family friend. Something's up and they need me. Might as well go and find out."

"Alam mo three years ka lang sa state inglisero ka na ano?? Hahaha sige na ingat ka." Loko talaga tong si JM. Nasanay lang kasi talaga kong nage-english. "Thanks bro. Don't worry magiging maayos din kayo ni Becca." Sigaw ko habang papalabas na ko ng bahay nila.