The Politician: Nicholas Ybarra

Chapter 18

CHAPTER 18

NICHOLAS did not expect to wake up again after he got shot, but he was grateful to God when he did. Not all people were given second chance to live, and he was indeed blessed to wake up again without any complication during and after the surgery.

Sandali siyang pumikit at tahimik na umusal ng panalangin.

Thank You, Lord for Your grace, mercy, and miraculous works.Thank You for giving me a second chance to live. Thank You for saving me. It is a blessing to wake up and see my loved ones. You are indeed the God who delivers, saves, and protects. Thank You for Your faithfulness in our lives. Help me to fulfill my purpose so I can glorify You. I bring You all back the glory, honor, and praises. In Jesus' name. Amen.

He knew that he made a lot of enemies ever since he entered politics, but it was the first time that someone actually tried to assassinate him. Matagal niya nang tanggap na ang propesyong pinili niya ay mapanganib ngunit ngayon niya lang napagtanto na maiksi nga talaga ang buhay.

Nicholas was reminded of a famous bible verse from the book of Proverbs chapter twenty-seven, verse one.

Do not boast about tomorrow, for you do not know what a day may bring.

Hindi man siya nagyayabang ng kahit ano ngunit hindi niya rin alam kung ano ang mga bagay na pupuwedeng mangyari mamaya o bukas. Maaaring okay siya ngayon ngunit mamaya ay hindi.

Katulad na lang kaninang tanghali. Masaya silang nagtanghalian sa labas ng kaniyang mga pinsan, pero hindi man lang siya nakabalik sa trabaho dahil tinambangan ang kaniyang sinasakyan. Anything could happen in just a short span of time.

Ilang sandali pagkatapos lumabas ang mga doktor na nag-check ng vitals ni Nicholas ay nakita niyang sumilip si Jarred mula sa nakabukas na pinto.

"Kuya Nicholas, uwi na kami ni Cage, ha? Hinintay ka lang naming gumising. Si Lay, nauna nang umuwi. Nandito na rin yung gamot mo. Mai-inspire ka nang gumaling agad," makahulugang saad ni Jarred habang may ngisi sa mga labi.

Lihim na napailing ang senador sa kalohan ng pinsan ngunit hindi niya maiwasan ang matuwa dahil maging si Yana ay pumunta para bisitahin siya.

"Napakaingay mo. Ingat kayo . . ." he said weakly.

Bagaman naging maayos ang surgery ay nanghihina pa rin siya. He was actually nauseous and sleepy.

Hindi nagtagal ay pumasok na nga si Yana sa VIP room kung nasaan siya. He immediately noticed how pale Yana was. May bitbit itong malaking paper bag ng sikat na fast food at handbag.

Binati muna ni Yana ang mga magulang niya saka nito inilapag ang mga bitbit sa coffee table na katapat lang ng hospital bed na kaniyang kinahihigaan.

Nang mag-angat ng tingin ang dalaga ay nagtama ang kanilang mga paningin.

"Hi . . ." bati ni Yana sa kaniya ngunit imbes na lapitan siya ay inilabas nito ang mga lamang pagkain ng paper bag.

"Kain po muna tayo? Sorry, my sister and I are really starving . . . Hindi kami nakakain nang maayos kanina sa car," Yana said in a small voice.

Sa car? Did they travel by land?

Nakaramdam si Nicholas ng awa para kay Yana. Ngayon ay naiintindihan na niya kung ito maputla at matamlay.

"It's fine, hija. Hindi mo kailangang mag-sorry. Kumain lang kayo. Hindi biro ang pitong oras na biyahe," ani Nancy.

Napaamang si Nicholas. Doon niya lang naalalang Friday nga pala ngayon kaya matindi ang traffic.