22 მარტი, 2018 წელი.
ორი ბიჭი ქუჩაში ლაღად მისეირნობდა, ისე როგორც წყვილი. გარეთ მათ გარდა არავინ იყო. რადგან ციოდა და ყველას სახლში ყოფნა ჰქონდა გადაწყვეტილი. თანაც ქალაქს ისევ ღრუბლიდან მომავალი წყილს წვეთები ასველებდა.
სიმშვიდის გამო მათი თითოეული ნაბიჯი და საუბარი გამოკვეთილად ისმოდა. თითქოს ცარიელ ოთახში ყოფილიყვნენ და ექოს გამო მათი ყველა მოძრაობა და ხმა ისმისო.
უდარდელად მიუყვებოდნენ ბილიკს. იქვე კი რამდენიმე კვარტალში ხიდთან შეჩერდნენ.
- აქ ბავშვობაში მამასთან ერთად მოვდიოდი ხოლმე. - ჯონგუკი გაჩერდა, ხელები ხიდის მოაჯირს ჩასჭიდა და ცაში აიხედა. მის ბაგეებს კი სევდიანი სიტყვები მოსწყდა.
თეჰიონი გვერდით მიუდგა და მის პროფილის მთელი ყურადღებით აკვირდებოდა. მის გვერდით მდგომა, მწველი მზერა იგრძნო და ცალი თვალი ოსტატურად გააპარა.
- თეჰიონ, ასე რატომ მიყურებთ. - ისევ წინ გაიხედა და უფროსისთვი არც შეუხედაცს ისე უთხრა ეს წინადადება.
- ა... რა? - თეჰიონმა თავი გაიქნია და თვალები ერთმანეთს მაგრად დააჭირა.
YOU ARE READING
EVERYTHING starts from ART
Fanfiction"ვაღიარებ, არვიცი რატომ, მაგრამ ვარსკვლავების დანახვა ყოველთვის ოცნების გუნებაზე მაყენებს''.
