ადამიანებს უყვართ ერთმანეთი და ეს გრძნობა მათთვის ყველაფერია.
ადამიანები სწორედაც რომ ერთურთის სიყვარულით ცოცხლობენ. ამ ქვეყანაზე არ მოიძებნება ისეთი სულიერი, რომელსაც არ უყვარს და თუ არსებობს, მაშინ მას არ უცხოვრია და არ უგრძვნია ის რაც სოყვარულის მიერ გამოწვეული გრძნობების კორიანტელი იწვევს.
თანაგრძნობა სიყვარულია, რამდენადაც ის ადამიანზე მოქმედებს იმგვარად, რომ ადამიანი სიამოვნებას განიცდის სხვისი ბედნიერებისას და პირიქით - უსიამოვნებას სხვისი უბედურებისას.
თეჰიონი ისევე განიცდიდია ჯონგუკის დანაკარგს, როგორც თვით ჯონგუკი. ანადგურებდა მისი სიყვარულის სევდით აღსასვე თვალები და გაბზარული გული, რომელიც გარედან არ ჩანდა, მაგრამ მაინც ეტყობოდა ქცევებზე, გამომეტყველებაზე და ნაღველით სავსე ჩასისხლიანებულ თვალებში.
იმ დღის შემდეგ, რაც ერთმანეთს შეხვდენენ ორივე გატყდა.
ჯონგუკმა დროებით განშორება თხოვა, მაგრამ ღმერთმა უწყრის როდემდე.
დრო ისე გადიოდა თითქოს თითოეული გასული დღე ერთი საუკუნე ყოფილიყო. ღამით დრო გაჩერებულიყო და მხოლოდ საათის ისრები მოძრაობდა. მათთვის ღამე წყვდიდი იყო, ხოლო დღე განთიადი.
YOU ARE READING
EVERYTHING starts from ART
Fanfiction"ვაღიარებ, არვიცი რატომ, მაგრამ ვარსკვლავების დანახვა ყოველთვის ოცნების გუნებაზე მაყენებს''.
