E fshehta e nje misteri. ✔

Keshtjella.

Dimri kishte ardhur si me magji.Hareja e Krishtlindjeve i kishte mberthyer te gjithe qytetaret dhe i kishte lidhur me zinxhire.Sezoni i dimrit me kishte pelqyer gjithmone jo vetem sepse fillonin pushimet,por edhe sepse kaloja shume kohe me shoket,pasi prinderit bashke me prinderit e shokeve i kalonin gjithmone pushimet bashke,ne alpet e Zvicres.Keshtu qe ne rrinim thuajse gjithe kohen bashke.

Si cdo dite tjeter,u takuam me shoket perpara sheshit te vogel.Kesaj rradhe,Connor-i kishte marre edhe topin qe te luanim bashke volejboll.

Ata po na prisnin dhe kur me pane,me buzeqeshen.Ua ktheva edhe une nje buzeqeshje te vogel.U afruam tek ata dhe Connor-i foli i pari:

-Do te luajme volejboll?Kam shume qejf te luaj me ju!

-Une pranoj.-tha e para Nataly.

-Edhe une.-duartrokiti Lucy.

-Epo mire pra,hajde luajme por pak me tej se ketu ka shume njerez.-sugjeroi Thomasi.

Keshtu qe,te gjithe bashke shkuam tek nje tjeter vend.Nga atje ku ishim,dukej deti dhe bregu dhe djathtas e mbrapa nesh gjendej ai pylli i pabanuar.

U beme rreth dhe nisem te luanim.Ishte vertet shume argetuese.Hedhje topi,pasime,perplasje te vogla me Levin dhe te qeshura pafund.

Duke qeshur e duke luajtur,koha kaloi shpejt.Mbremha ra e qete ne qytet.U be ftohte,ndaj menduam ta linim lojen ne oren 20:30 por u vonuam jashtezakonisht shume.

Por,befas Lucy e gjuajti topin shume lart dhe ai u zhduk mes shkurreve te pyllit.Dy femijet vrapuan te paret ta merrnin dhe ne u shkuam pas.

Vrapo e vrapo.Vrapo e vrapo...topin nuk dukej gjekundi.Papritur,syte me zune majen e nje keshtjelle.

-Ej,shikoni!Nje keshtjelle!-thirra dhe ua tregova me dore te tjereve.

-Keshtjelle?!-u cudit vellai dhe ndali vrapin.

-Me kane folur shume per nje keshtjelle ketu.-Fytyra e Natalys u be serioze dhe zeri autoritar.

-Dhe cfare te kane thene per te?-pyeti kureshtar Thomas,duke shtrenguar doren e se motres qe dridhej nga frika.

-Thone se ne ate keshtjelle sundojne fantazma.Nuk besoj ne ekzistencen e tyre,ju e dini,por gojethenat e banoreve duken kaq...kaq reale... Nuk e di askush cfare fsheh ajo keshtjelle...madje,te gjithe ata qe kand shkuar nuk jane dukur me.Thua qe fantazmat i mbajne te burgosura diku?-shpjegoi Nataly dhe na veshtroi me rradhe.

-As une s'e besoj ekzistencen e tyre.Jane gojethena.-thashe.

-Jo,moter.Fanrazmat jane te verteta,perndryshe s'do te flisnin librat per to.-tha vellai.-Me beso,moter,jane gojethena te verteta.Nese nuk do te ishin,pse shkrimtaret e medhenj do te genjenin?

Pyetjes feminore te Connor-it nuk iu pergjigj njeri.I perkedhela koken dhe i kapa doren qe i ishte mbushur tere djerse nga tmerri e nga frika.Levi foli perseri:

-E c'na duhet neve?Hajde,kthehemi.

-Oh Zot,ti je shume frikacak!Une po shkoj ta zbuloj!-thirri Lucy dhe pasi i dha nje te shtyre djaloshit frikacak,u largua me vrap drejt keshtjelles.

-Moter!-bertiti Thomas dhe iu sul pas.

Shkuam pas tij te tmerruar.Kapercyem shkurre e barishte derisa arritem Lucyn qe kishte ndaluar perpara portes se keshtjelles.Me hapa te ngadalte,iu afruam njeri-tjetrit.Zemra me rrihte fort,djerset me shkonin curg poshte ballit dhe duart me dridheshin nga frika.S'po e kontrolloja dot tmerrin qe ndieja...Ngrita koken dhe pashe keshtjellen.

Mbulohej nga rete e zeza te qiellit te dhjetorit dhe majat e saj dukej sikur arrinin qiellin.Dukej si nje...si nje ndertese e krijuar prej shekujsh dhe paksa e rrenuar nga koha.Nga dritaret nuk shquhej asgje...nje erresire e papare...nje qetesi e jashtezakonshme...te gjitha keto po me dridhnin te gjithe trupin.

-Moter,-e thirri Thomasi i trembur.-Hajde ikim....je ende e vogel,por qe ta dish mire eshte me shume rrezik ketu.Eja me ne.

Por Lucy akoma e pabindur shtyti porten e rende te keshtjelles dhe ajo u hap vete,duke u perplasur lehte me murin.Nuk dukej asgje...nje erresire e kombshne.Vajza hodhi dy hapa brenda e ne pas saj.

Porta pas nesh u mbyll duke shkaktuar nje zhurme te tmerrshme.U kthyem njeheresh te trembur.Nataly tha me ze te ulet:

-Hajde kapim duart e njeri-tjetrit.Keshtu edhe nuk humbasim.

Mezi e gjetem njeri-tjetrin per te kapur duart.Nisem te ecnim te trembur drejt korridorit te erret.Pak nga pak dalloheshin disa drita.Ishin fenere.Kur arritem atje,pame me ne fund fytyrat e njeri-tjetrit,si edhe disa piktura te cuditshme te varura ne mure.

Ia ngula syte nje pikture me vazo lulesh dhe papritur,lulet ne pikture levizen si te ishin reale.U pertypa tere frike.

Pastaj,teksa ecnim u degjua nje zhurme shurdhuese si fishkellime alarmi dhe disa copeza muri na rane supeve.Dy femijet klithen,kurse ne shkembyem nje veshtrim te shpejte me njeri-tjetrin.

Ora 00:00 e mesnates shenoi fillimin e nje dite te ri dhe tundja e kambanes na e futi me shume friken.Ulerimat na u nderprene nga rrezimi ne nje grope te madhe te madhe te erret...