E fshehta e nje misteri. ✔

Epilogu.

     Hena ndriconte lehte shkembin ranor ne bregun e detit te qytetit bregdetar te Eduardit.Ylli Polar "tregonte" rrugen e Veriut.Disa pulebardha perplasnin krahet dhe uleshin zhurmshem ne shkembin e ndricuar nga drita e zbehte e henes rrumbullake qe kishte zene vend ne hapesiren qiellore ngjyre blu te qiellit te nates.Peshqit kercenin lehte mes dallgeve te vogla te detit dhe dukeshin sikur po hidheshin gure prej femijeve te vegjel qe benin xhiro ne bregun e detit.Flladi i lehte te perkedhelte fytyren dhe te freskonte.Bicikletat kishin zene vend poshte shkembit ku ishim ulur dhe dukeshin si dy monumente historike kur hena i ndriconte lehte dhe kur rrotat e tyre lageshin prej dallgeve te vogla te detit.Pedalet e tyre akoma nuk kishin ndaluar se punuari;nuk kishte shume qe ne ishim ulur siper shkembit tone te preferuar.

-Rudi.

     Ishte zeri im ai qe e prishi ate heshtje dhe ate monotoni te merzitshme dhe "bezdisese" qe kishte zene vend mes ne te dyve poshte qiellit te ores 23:00 te nates.Ia kisha ngulur syte henes rrumbullake dhe nuk po shihja emrin e personit qe kisha thene.

-Do te me thuash ndonje gje,Victoria?-e pyeta pa e veshtruar.Syte e mi te kthjellet po ndiqnin nje avion te vogel,qe fluturonte porsi nje yll qe bie.

-Jo,thjesht...doja te thyeja heshtjen qe na kishte zene te dyve.-iu pergjigja.

-Kuptoj.-Aq i thashe.

      S'e zgjata me tej,edhe pse doja shume qe te hapte ai nje bisede ne ato momente.Vazhdova te shikoja henen.Pa folur.Pa e veshtruar ne sy mikun tim te femijerise.

    E kuptova mire qe Victoria s'donte te rrinte ne heshtje.Mendova t'i flisja per dicka.E vrava pak mendjen,pastaj duke veshtruar perseri ate avionin ne kupen qiellore,i thashe:

-Po me merr malli per femijerine.

-Kujton se mua jo?-ia ktheva duke e zhvendosur veshtrimin tek nje yll qe ndriconte me shume se te tjeret.

-Jo,nuk e kisha me ate kuptim...vertet kam shume deshire te rikthehem ne te shkuaren...sa keq qe magjia ime nuk mund ta beje ate gje!-leshova nje psheretime merzie.

-Rudi,te kujtohet?Ke thene qe sado qe te rritesh,ti do te qendrosh pergjithmone femije ne zemer.Keshtu,apo jo?

-Po,e kam thene vertet.Dhe do e mbaj fjalen.

-Do te me pelqente.-vura lehte buzen ne gaz mes gjysmehijes.

     Rudi s'me ktheu pergjigje.Ra perseri heshtja.Nje heshtje e thelle qe zuri vend perseri mes ne te dyve.Nuk po dija cfare te thoja me.Po prisja qe te fliste Rudi nje fjale.

    Kisha shume deshire te thoja dicka,por nuk e di as vete se cfare.Syte e mi nuk harronin se vozituri avionin ne qiell.Kesaj rradhe,s'doja ta lija heshtjen te fliste.Doja te flisja vete une ose te behesha une heshtja.