E fshehta e nje misteri. ✔

Cfare?!

-FRANCO!!

    U trondita.Mu kujtua kur e pashe per here te pare dhe po...po...po,u binda qe ai biondi i neveritshem qe kishte zhdukur nga videoloja Averion ishte pikerisht shoku i klases,armiku i Rudit...Franco!Ishte pikerisht ai djale aq i keq,ishte ai djali me ato syte si lekura e gjarprit.Ishte pikerisht Franco!Ndoshta nuk doja ta pranoja,por ai me kishte shpetuar nga ajo cfare kisha ne mendje te beja.

     U ngrita e tronditur me trupin qe me dridhej pa e ditur as vete se perse e nga cfare.Ardhja e befte e Francos,menyra se si me shpetoi akoma po me qendronte ne mendje.Nuk po e kuptoja dot...nuk po e kapja dot fillin.Sapo ktheva koken,pashe Diamantin.Po ai?Po ai kur erdhi ketu?Ne keto caste,gjithcka po me dukej e ngaterruar.

     Mendoj se erdhi koha t'i thoja qe isha une Rudi.Qe isha une ai qe i kisha bere te gjitha keto.Akoma nuk e kisha kuptuar se perse Franco nderhyri aq papritur.Akoma nuk e kisha kuptuar kete gje.Do te doja ta kuptoja sa me shpejt...dhe e kuptova.

-Pse me shpetove,Franco?Cfare kerkon ti ketu?C'dreqin ben ne kete keshtjelle?Me thuaj.Franco!Mu pergjigj!Mu pergjigj,te lutem!-i bertita.

-C'te te them,Victoria?-Ai uli koken:floket bionde iu anuan dhe syte e gjelber iu ulen ne toke dhe i pane dyshemene e pluhurosur.-Mbase nuk duhet te tregoj...mbase ai nuk eshte ketu...-hodhi nje sy perqark dhe e nguli veshtrimin tek Diamanti.-Apo qenka...Ne rregull,Victoria...une dua te te them ate qe nuk duhej ta thoja kurre...por po e kuptoj gabimin tim.Po e kuptoj.Victoria,degjo.Une jam Franco,besoj se e kuptove.Besoj se e kuptuat edhe ju.-iu drejtua Levit e tre te tjereve.-Atehere...kete keshtjelle e ka krijuar dikush qe ju e njihni shume mire.E ka krijuar Rudi.E ka krijuar pikerisht Rudi.Per hakmarrje.Per tu hakmarre ndaj jush.

    Me ra si bombe.Franco spiunoi.Spiunoi dhe kjo me theri drejt e ne zemer.

    Me ra si bombe.Mendimi se Rudi kishte ndertuar ate keshtjelle vetem per hakmarrje me theri drejt e ne zemer.Nuk me dukej sikur Franco po genjente.Jo,s'besoj ashtu.

-C'do te thuash?-e pyeti i pavendosur Trevisi.

-Ne rregull,e di qe e keni te veshtire ta pranoni.Degjoni...kjo keshtjelle eshte magjike,kjo videoloje eshte magjike.Cdo gje qe eshte ketu eshte magjike.Edhe ai qe zoteron kete keshtjellen eshte magjik.Besoj e dini,Rudi magjik ka qene,ashtu eshte perseri.Kjo keshtjelle eshte magjike edhe ne qyetin tuaj.Eshte magjike edhe ketu,kjo eshte arsyeja perse eshte kaq e gjere sa mund te kaloje deri ne kete qytet tjeter.Menyra se si arritet ketu ishte tuneli dhe perfundimi ne dollap,apo jo?Kjo eshte e cuditshme,por eshte tek e fundit magjia e cuditshme eshte.Apo jo?Ne rregull pra...besoj se erdhi koha ta them kush eshte Rudi.Besoj se erdhi koha.Mua me ka ardhur gjithmone shume keq per ju...jam perpjekur t'ia shpjegoj Rudit se e kishte gabim,por...nuk me degjoi kurre,ndaj edhe te shpetova Victoria.

-Po cfare do ti me Rudin,pra?Kur dreqin u bete shoke ju te dy?-pyeti i habitur Connori.

-Ahh,Connor...ne fakt,ishte Rudi ai qe me kerkoi te beheshim shoke.Dhe...dhe besoj se me perdori per kete plan idiot.Me vjen keq qe i jam bindur...me falni vertet shume.Vertet shume.

   Po genjente.Po genjente dhe kjo me dhimbte me shume.Syte me ishin perlotur...nje tjeter mik me kishte kthyer shpinen.Nje tjeter shoqeri fallso.Nje tjeter shok qe nuk ishte i vertete.Ndihesha i perdorur.E verteta se si une dhe ai u beme shoke,ka qene e thjeshte.Franco thjesht me kerkoi falje dhe une e fala...sepse fjalet e tij ishin kaq bindese sa me bene naiv perpara tij.S'durova dot me...s'e durova dot mimiken e fytyrave te shokeve kur ai njeri aq i lig tregoi nje genjeshter.Per here te pare,hodha dy hapa perpara dhe drita e syve te mi roze shkoi drejt e ne fytyren e Francos.Ai e humbi edhe jeten e fundit.Dhe une kete doja.Nuk ishte thjesht nje vize roze kjo qe leshova,kjo ishte viza ku i dhashe fund shoqerise time me te,cdo kujtimi tim me te.Kjo ishte viza qe tregonte se s'do te besoja me kurre ne shoqeri.Kete ia premtova vetes.

    Me shume u trondita kur pashe Diamantin.Syte e tij...drita e tij roze...te gjitha me kujtuan Rudin.Mu duk sikur perpara kisha ate djalosh aq te vogel dhe te pafajshem.Me dukej sikur perpara meje ishte ai.Trupi i holle i hidhej perpjete nga gezimi qe po me shikonte,syte e kthjellet si qielli i ndriconin nga lumturia dhe buzet e celeta roze i mermerisnin fjale pa lidhje.Mu duk sikur me thirri:

-Hajde Victoria,do te vish te luajme bashke?

-Ku,Rudi?-e pyeta.

-Atje.Jashte.Do te ishte bukur po ta shihnim lindjen e diellit ne breg te detit.

-Por eshte ftohte.

-Une i rezistoj te ftohtes nese perpara kam nje mrekulli natyrore.Besoj se edhe ti,Victoria.-me tha shoku i vogel dhe zbardhi dhembet.

-Po,Rudi.Une i rezistoj cdo gjeje qe i reziston edhe ti.

     Por kur tunda koken,nuk e pashe ate.Pashe Diamantin.Me fytyren e egersuar.Me syte qe i mbartnin ate shkelqimin roze dhe me lotet qe i rreshqisnin faqeve.Po me dukej si Rudi.Ne vend te tij pashe perseri ate Rudin e vogel me jelek e kemishe.Me syte e perlotur qe e pezulluam nga shoqeria.Me syte qe i shkelqenin nga ndricimi roze dhe me fytyren e tij te zverdhur.S'e di perse...mu duk sikur e kisha perpara syve,por nuk po e shihja.Po me dukej vetja sikur ishte aty,por isha une syleshe qe nuk po e dalloja dot.Dhe ai aty ishte...

-Jam une Rudi.Jam une.-Me ne fund,e mora guximin te flisja.

     Vetem nga emri qe u permend prej gojes sime,u mblodhen te gjitha krijesat magjike qe kisha krijuar:zogjte e ligj,perbindeshat e ndryshem gjigande,dy personat qe kishin ate dollap ne fillim te hyrjes ne boten magjike dhe disa merimanga te ndryshme magjike.Mu aviten prane kembeve sikur te kerkonin nje ushqim.Nuk i doja me.Doja t'i zhdukja nga faqja e dheut,por si?Si?Se ishte e pamundur,ta marrte e mira!Une nuk i hiqja dot qafe vetem ne rast se i mundte dikush.

   Zeri i tij me la pa fjale.Syte mu mveshen nga lotet,po shihja turbullt dhe mu duk sikur e gjithe bota mu kthye permbys perpara syve.Po,Rudi me kishte mashtruar.Me kishte perdorur per te arritur deri ketu.Ose keshtu mendoja une....por isha e sigurt,isha e sigurt qe ai me kishte perdorur si nje shoqe per te shkuar deri ne kete keshtjelle te urryer magjike te zoteruar prej tij.

-"Je i bardhe si vampir.Shkon ndonjehere ne plazh gjate veres?Dhe ato floket e zeza nuk te shkojne hic me kete lekure.Vampir.

-Mos kopjo fjalet e mia."-Prandaj edhe tha.Prandaj edhe tha te mos kopjoja fjalet e tij.Sepse vampir ishte Connori,jo ai.

-"Pse nuk do te me tregosh?Nuk i them njeriu.Te premtoj.

-Nuk i dua premtimet.Ato per t'u thyer jane bere."-Prandaj edhe tha se premtimet ishin bere per tu thyer.Sepse ashtu ishin...ashtu ishin...per tu thyer ishin dhe jane bere.

-"Hajde,kerce edhe ti.

-Jo,faleminderit.

-Perse?-vara turinjte.

-Sepse nuk jam femije.

-Ke te drejte.Je vampir."-Perse?Perse ma bere kete gje,Rudi?E di qe te kam lenduar,por jo kaq shume...jo s'besoj se te kam lenduar kaq shume sa te me perdorje deri ketu.

-"Po se une jam i pasur,Victoria.

-Mos pasuria na ben te mos jemi njerez?"-Je i pasur?Je i pasur vertet,Rudi?Gabohesh.Je i varfer.Atehere kur ishe i varfer,ti kishe zemren e pasur.Kurse tani qe mund te jesh i pasur,ke zemren e varfer.

-"Jam une Rudi.Jam une."

    S'po e besoja dot qe ai njeri e kishte ulur veten kaq shume.Kisha qare...isha zhytyr ne trishtim vetem sepse Rudi kishte dashur te hakmerrej ndaj meje,ndaj miqve te tij me te mire.Thomasi humbi lojen,do te na harroje neve dhe motren e tij te vogel.Humbi Averio dhe ne humbem sinqeritetin dhe dashurine e tij te madhe.Nathaly...Humbi edhe ajo.Shoqja s'do te kujtohet me per ne.Humbem....humbem shume ne nje videoloje idiote vetem prej Rudit.Vetem prej atij personi qe e donim kaq shume ne femijeri...Vetem prej tij...Humbem shume.Humbem kohen tone te cmuar per te perfunduar nje videoloje te kote...koha jona e cmuar u harxhua ne kete loje idiote.