Viktoria kishte shoqerine qe te gjithe do te donin te kishin dhe nje vella qe duket se e kupton me mire se te tjeret. Duke luajtur ne pyll, ata e gjejne veten te ngaterruar ne nje rruge pa krye ku e vetmja gje qe gjejne perpara syve eshte nje keshtj...
S'mbaj mend te jem rrokullisur ndonjehere aq rendshem neper rrepirat e kodrave kur kam qene femijeve.Kjo rrokullisje qe bera tani ishte me e cuditshmja qe kisha hasur ndonjehere.Nuk me dhembi sic me dhimbte shpina pasi rrokullisesha kodrave,por me trembi.Nuk ndodhi asgje...as nuk u lendova gjekundi,as nuk pashe e as nuk degjova gje.Ishte erresire dhe qetesi absolute.Nese do te degjoje me vemendje do te vije re se mund te degjoje edhe rrahjet e zemres tende.
Befas,trupi mu perplas fort diku."Udhetimi" i rrokullisjes kishte perfunduar.Me veshtiresi u ngrita dhe pashe perreth.Dritat e disa fenereve leshonin ndricim dhe na orientonin.Pashe shoket e mi te ngushte dhe vrapova tek ata.Edhe miqte mu afruan.E para foli Nataly:
-Ku kemi perfunduar?Duket si rruge e ngushte.Ku jemi?
-Mbase ne ndonje tunel te nendheshem te dhomave te keshtjelles.-sugjeroi vellai.
-Mbase.-e mbeshteti edhe Levi.
-Hajde ecim.Mbase do te shohim ndonje gje me te rendesishme.-ia prita dhe u nisa perpara.Ata me shkuan pas.
Mora nje fener qe ishte varur ne mur dhe nisa te ecja me hapa te ngadalte.Vetem nje rruge e ngushte me fenera anash dhe asgje tjeter.S'po e kuptoja dot se ku kishim perfunduar.Mbase ishte vertet sic thoshte Connor-i:mbase ishim ne ndonje dhome te nendheshme te keshtjelles.Ec e ec,ec e ec,asgje e re.Papritur,Lucy thirri:
-Hej,shikoni!Nje porte e madhe!Cfare eshte?
U kthyem dhe pak me larg nesh qendronte nje porte gjigande.Iu afruam dhe u perpoqa te hapja deren duke levizur braven,por nuk hapej.Atehere,me dy a tre te goditura arritem ta shqyenim deren.Aty nuk ishte erresire,ishte ndricim.U afruam edhe ca dhe thuajse,ngelem pa fjale nga ajo qe na pane syte.Te gjithe njerezit qe ishin perpjekur te hynin ne keshtjelle,ishin aty!Ishin burgosur ketu!Sapo na pane,nisen te peshperisnin me njeri-tjetrin dhe te na tregonin me dore.Kishte nga ata qe kishin canta shpine plot me ushqime dhe te tjere me shishe te medha uji ne dore,se sic duket perpara se te hynin ne keshtjelle,ishin pergatitur per me te keqen.Iu afrova nje burri dhe e pyeta:
-Besoj se keni kohe qe rrini ketu,apo jo?Keni gjetur ndonje zgjidhje?
-Ah,moj goce,c'tu desh qe hyre ketu?Une kam rreth 3 muaj qe rri kycur ne kete dhome dhe nuk kam gjetur asnje zgjidhje.C'tu desh qe hyre ketu?Nuk ishe mire me familjen tende?
-Ndodhi padashur.Shoqja ime e vogel hyri ketu dhe shkuam pas saj.-i rrefeva,teksa te tjeret u bene sy e vesh.
-E kuptoj,por nese ishte keshtu,me mire mos ta kishe ndjekur.Te rrije me familjen tende,se shoqeria eshte askushi per ty.
Fjalet e tij me ofenduan rende.Ngrysa vetullat.Kush ishte ai qe me fliste ne kete menyre?Vertet Lucy beri gabim,vertet familja eshte gjeja me e rendesishme qe te eshte falur ne jete,por as shoqeria nuk mbetet pas.E nxehur,i bertita:
-Shoqeria eshte familja ime e dyte!Mos guxo te flasesh keq per te,kur ti as nuk i njeh!
Burri uli koken dhe nuk foli.U afrova prane shokeve akoma e inatosur dhe pashe perqark.Ishte hapesire e madhe me disa njerez,por asnje shenje nga ku mund te dilje.Thomas-i tha:
-Do te bejme mire te ulemi...une...nuk mund te vazhdoj me.
-U dorezove?-e pashe me pak peshtirosje.
-Nuk thashe kete.-mblodhi buzet me mospelqim shoku.
-Po fjalia jote ate shprehte.-ia ktheva akoma e inatosur nga fjalet e atij burrit te pamend.
-Nuk thashe fare qe do te dorezohesha,Victoria!Nese ti mendon se di ndonje zgjidhje me te mire,na e trego qe te te ndjekim.Nese nuk di...hajde,ulu me mua.-Edhe ai e ngriti pakez zerin.
-Ohu,Thomas!Lere me kaq!Nuk kam shume nerva te merrem me ty.Une dua te dal qe ketu dhe do e bej,edhe pse kete e ke per detyre ta besh ti!-Nga inati,nuk po e kuptoja se cfare fjalesh po nxirrja nga goja.
-Une?Ti po ma hedh fajin mua?Po ma le pergjegjesine mua?
-Po,sepse fajin e kishte motra jote dhe pergjegjesine me te madhe e ke ti.-rrotullova syte.
-Victoria,e ke idene cfare po thua?-Zeri i Thomasit u be i trishte dhe syte iu perloten.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Me erdhi keq per te.Ai ishte i vetmi djale qe me kishte mbrojtur edhe kur e kisha gabim,ishte i vetmi qe nuk kishte lejuar te tjeret te me fyenin.Ai sihte i vetmi qe ksihte qene perhere me mua.Dhe une t'ia shperbleja keshtu?Syte mu perloten edhe mua dhe i lashe lotet te me binin faqeve.Nataly me vendosi doren ne shpatull,kurse Connor-i me perqafoi i merzitur.
-Thomas,me...me...-mermerita mes loteve.
Shoku nuk me la ta perfundoja fjalen magjike,pasi me perqafoi i prekur.E shtrengova e trishtuar dhe kur u shkeputem prej njeri-tjetrit,ai me tha:
-Mos te degjoj me te me thuash "me fal".Ti je si motra ime dhe une nuk dua ta degjoj ate fjale prej teje.Kurre,Victoria.-me tha shoku.
-Fola gabim,Thomas.-fshiva syte.
-Mbase edhe une.Por,te lutem me kupto...e vetmja gje qe na ka mbetur tani eshte te clodhemi pak.Te lutem,mos ta marrim me kaq ngut.
-Ke te drejte.
Me deshire apo pa deshire,u ulem bashke me te tjeret dhe nuk e mora vesh se kur na rrembeu gjumi ne dhomen e madhe te keshtjelles misterioze.
