E fshehta e nje misteri. ✔

Dua te largohem!

        Po rrija ashtu per nja 10 minuta.U permenda kur ndieva nje feshferime pas meje.U ktheva e trembur por nuk pashe njeri.Ku dreqin e kisha futur veten keshtu?E nxehur me kete videoloje idiote u ula ne toke dhe bertita me sa fuqi kisha:

-Dua te shkoj ne shtepi!Ishte budallallek nga ana ime te ndiqja Lucyn dhe shoket!Le te shkonin ku te donin ata,c'nevoje pata une tu sulesha pas?Ta marrte e mira,pse jam kaq budallaqe?Pse jam kaq e ngadhet?Averio humbi lojen prej meje!E urrej veten!E urrej kete dreq loje!Urrej gjithcka!!!!!

       Lotet me vershuan lume faqeve.Mbylla syte dhe u perplasa me shpine nga muri.Qaja.Qaja pareshtur sikur lotet te benin te mundur qe une ta hiqja merine qe po i mbaja vetes.

-Rudi,ka ardhur ajo.

-Kush?

-Victoria.

      U ngrita vrulltas me kembe.E prisja te vinte.Asaj vajze nuk i besohet se kur vjen.Ndjek gjithmone zemren e saj dhe cuditem se si intuita e saj nuk sihte kurre e gabuar.Por,kesaj rradhe nuk ishte koha per te degjuar te tilla gjera,por per te degjuar rrefimin qe do te me thoshte Franco.Hyrja se si ai hyri ne dhomen time nuk parashikonte ndonje gje te mire.

-Bera nje ndeshje te shkurter me te.Eshte vertet e zonja,me duhet ta pranoj.Nisi te fliste pareshtur dhe m'i ngriti nervat...ka ndryshuar vertet shume.Nuk ishte kaq llafazane kur ishte e vogel.

-Ndeshje?C'dreqin po thua,Franco?-rrudha ballin i cuditur se nuk po kuptoja asgje.

-Ah,ne fakt...Deshi te me gjuante me ato dreq shkarkesa elektrike,por ia ktheva me ate murin tim mbrojtes.Per fat te keq,nuk e kapi asnje prej shkarkesave.Ama,nuk ia kurseva.Hodha sferen plasese.Ajo i humb te treja jetet e armikut.Me duket se humbi tashme.Do te jete kthyer ne shtepine e saj.

       Rrefimi i Francos me la pa fjale.Ai kishte bere nje ndeshje me Victorien?Me shoqen time te femijerise?Ai kishte humbur te gjitha jetet e saj?Ai?Franco?I nxehur,hodha ne toke te gjitha fletet me magjite e mia qe gjendeshin ne tryeze dhe prej syve te mi,doli nje drite e forte roze qe e kapi shokun mu ne shpatull.Djali renkoi nga dhimbja.

-C'dreqin ke bere,Franco?-i bertita.

-Rudi,por...Thjesht...une...u mbrojta.-uli koken ai.

-Mbrojtje e quan ate ti?-i dhashe nje te shtyre dhe dola prej dhomes me vrap.

        Dera mu perplas rendshem pas shpatullave dhe degjova Francon te me therriste,por nuk ia vura veshin.Mbylla syte per tu qetesuar dhe zbrita poshte.Por,kur pashe Victorien u cudita.Shoqja ishte mire,por nuk po e kuptoja se cfare peshperiste.Mendova t'i afrohesha.

-Victoria?

      Ngrita fytyren e perlotur dhe pashe Diamantin.Shoku u ul prane meje dhe me buzeqeshi.Prej syve te tij bojeqielli vura re disa shkendija roze ose mbase ishte vetem halucinacioni im.

-Perse po qan,Victoria?

-Mos duhet te qesh?-u ngrita me kembe e inatosur.-Nje dreq armiku desh me perjashtoi nga loja...ishte fati im i mire qe me mbrojti Averio.

-Cfare?Averio ka humbur?-Syte mu hapen.

-Po,me mbrojti mua.-tunda koken ne shenje pohimi me keqardhje duke ndjekur ate shkendijen roze qe kishte ne sy.

-Jo,nuk eshte e mundur...Nuk mund te jete e vertete!Nuk mundet!-perplasa kemben tek muri dhe mbylla perseri syte.

-Por ti nuk e njeh Averion.-e pashe e cuditur.

-Mos duhet te te jap shpjegim edhe per kete?-u nxeha,por u perpoqa te mos leshoja ndonje drite prej syve.

      Averion vertet nuk e njihja si njeri,por me ishte dukur njeri i mire.Nuk merzitem vetem per Victorien,por per te gjithe grupin e saj nese perjashtohet ndonje nga loja.Sic ndodhi tani me Averion.Nuk e kuptoj se perse e kam kete keshtu.Jam armiku i tyre dhe merzitem sikur t'i kem miq te ngushte.

-Me fal qe po te pyes se mbase nuk eshte as momenti i pershtashem,por pse syte e tu...

       Ta marrte e mira,e kisha harruar fare qe ata dreq sy do te qendronin me driten roze per pak minuta!I ktheva shpinen dhe fshiva syte,edhe pse e dija qe nuk do te kishin rezultat.

-Edhe per kete e do nje shpjegim?-iu pergjigja duke u kthyer nga ajo.

-Jo,thjesht...me kujton Rudin.-ula koken.

        U ktheva perseri me shpine dhe nuk i ktheva pergjigje pasi nuk dija cfare t'i thoja.Tunda lehte koken dhe sa do te largohesha,kur ajo me ndaloi me nje pyetje:

-Ku po shkon?e pyeta.

-Do te vish me mua?

-Pse jo?