Nuk po e kuptoja ku po shkonim.Isha perqafuar pas trupit te dobet te djalit te panjohur dhe ndieja zemren te me rrihte fort.Syte i mbaja mbyllur e te shtrenguar fort.
Nuk e kisha idene ku ishim.Shtrengoja duart e lagura te shoqes sime te femijerise qe ishte mberthyer pas meje dhe qendroja me syte mbyllur si per tu fshehur nga realiteti.Ne doren e majte mbaja fort harmoniken.
Mbaroi.Gjithcka mbaroi.Ne vesh me hynte zhurma e dallgeve dhe me dukej sikur isha ne breg.Te pakten,keshtu mendova.Por kur cela syte,pashe qe isha ne det.Floket me ishin lagur dhe isha perqafuar me djalin me sy te kthjellet.
-Me fal.-i thashe dhe u shkeputa prej tij.
-Nuk ka problem.-i buzeqesha.
Kushedi sa e sa here me ke perqafuar kur ke qene e vogel,Victoria!
-"Je shume i mire,Rudi!-e perqafoi Victoria.
-Edhe ti.-e shtrengoi shoku."
-Ku mendon se jemi?-e pyeta dhe ktheva koken nga ai.
-S'e di...-ula koken dhe leviza duart ne ujin blu te turbulluar.
-As une s'e di...-shfryva.
-Mos mbase kemi shkuar ne ndonje vend tjeter,jo aty ku duhej?-sugjerova duke ngritur koken.
-Nuk dua ta pranoj,por mbase ke te drejte.-i thashe,duke veshtruar duart e tij tek leviznin ne siperfaqen e ujit.
Nuk i thashe me gje sepse nuk doja t'ia thyeja shpresat.Nisa te ecja drejt bregut te detit,duke e lene ate pas.
-Hey,me prit edhe mua!-e thirra dhe vrapova drejt tij.
Me atletet ne kembe ishte shume e veshtire te ecje,jo me te vrapoje.Kur me pa qe po i afrohesha,djali ndaloi.I buzeqesha dhe i thashe:
KAMU SEDANG MEMBACA
E fshehta e nje misteri. ✔
Misteri / ThrillerViktoria kishte shoqerine qe te gjithe do te donin te kishin dhe nje vella qe duket se e kupton me mire se te tjeret. Duke luajtur ne pyll, ata e gjejne veten te ngaterruar ne nje rruge pa krye ku e vetmja gje qe gjejne perpara syve eshte nje keshtj...
