အပိုင္း ၇
အရွိန္ႏွင့္ေမာင္းထြက္သြားေသာ
ကားေနာက္ျမီးကို ၾကည့္ရင္း ဧက
သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ထူးဆန္းေနျခင္းကိုလည္း ယုက်ံဳးမရစြာျဖင့္ မခ်ိတင္ကဲ ရယ္ျဖစ္သည္။ အားလံုးကိုေက်ာ္ျပီး သူ႕ကိုမွ...
ထိုေကာင္ေလးကိုမွ။ ေခ်ာေပ့လွေပ့ဆိုတာေတြကိုပဲ ေရြးၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ ေနဧက ဆိုသူက ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေၾကာင့္ သိမ္ငယ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုမွ...
အတိတ္က ေျပာခဲ့သမွ်
လက္လြတ္စပယ္ျပဳမႈမိသမွ်ကိုသာ အခုခ်ိန္ျပန္ျပင္လို႕ရခဲ့ရင္ ေသခ်ာတယ္။
ရစ္ခ်ယ့္ဆီမွ ဘာအကူအညီမွွ်ေတာင္းမိခဲ့လိမ့္မည္ မဟုတ္။ ကြ်န္ေတာ္
တကယ္လည္းအကူအညီေတာင္းခဲ့ျခင္းမဟုတ္။ အေျခအေနတစ္ခုကိုသာ ျငင္းခ်က္မထုတ္ဘဲ အလုိက္သင့္ ေမွ်ာခ်ခဲ့ျခင္းသာ...
***
"မင္း နဲ႕ ဧက က ဘာေတြလဲ"
အတန္းတူတူတက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းထံမွ ထိုစကားၾကားလာရျခင္းတြင္ ကာယကံရွင္ႏွစ္ေယာက္လံုးက အတူူတူရွိေနခဲ့သည္။ ၾကက္ေတာင္ အသင္းဝင္ေတြပဲ စုထိုင္ေနၾကေသာ ကန္တင္း၏ ေထာင့္ျဖတ္စားပြဲတြင္ ေတာ့ ဧက ၏ ေလာေလာလတ္လတ္အဆက္ျဖတ္ထားျခင္းခံရေသာ
ဘက္စကတ္ေဘာအသင္းေခါင္းေဆာင္ ရွိေနသည္။
ရစ္ခ်ယ္သည္ အသင္းေခါင္းေဆာင္ဆီ မသိမသာ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ျပီးမွ ကြ်န္ေတာ့္ထံတစ္ဖန္ျပန္ၾကည့္လာ၏။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္းနား
လည္မႈယူကာ ေမးလာေသာသူငယ္ခ်င္းကို ျပိဳင္တူပခံုးတြန္႕ျပျဖစ္ၾကသည္။ ယင္းအျပဳအမူအစုံလိုက္အား ဘက္စေဘာအ
သင္းေခါင္းေဆာင္လည္း မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ရွိလိုက္မည္။ သို႕ေသာ္ နည္းနည္းေလးမွပင္ မျဖံဳ။
"ရစ္ခ်ယ္ နင္အတန္းရွိေသးလား"
ကြ်န္ေတာ္ေမးေတာ့ ရစ္ခ်ယ္ေခါင္းခါျပသည္။
"အိမ္ျပန္ရင္ ငါလိုက္ပို႕ရမလား"
"ရတယ္ ။ အန္ကယ္ရန္ လာၾကိဳလိမ့္မယ္။ ငါ့ေမာင္က ငါမပါဘဲ အိမ္မျပန္ဘူးေလ"
"ဝိုး...မင္းေမာင္က မင္းကို ဂရုစိုက္သားပဲ ၊ ေနာက္လည္းငါ့ကို မိတ္ဆက္ေပးဦး။
တစ္ေက်ာင္းတည္းတက္ျပီး မေတြ႕
ဖူးေသးဘူး"
