အပိုင္း ၁၀
ကားဂိုေဒါင္အထိ ျပန္႕လြင့္လာေသာ
မစ္ရွယ္၏ ခုိးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံေလး။ ခုတေလာေက်ာင္းမသြားရ၍ အနည္း
ငယ္မႈိင္ေတြေတြျဖစ္ေနသည္မွာ ၾကာျပီ။ အခုလို ရယ္သံေလးၾကားရေတာ့
ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ့ မစ္ရွယ့္ကိုေတြ႕ဖို႕မေစာင့္နိုင္ေတာ့။ ကားကို ေသခ်ာပင္
ပါကင္မထိုးနိုင္။ ခ်က္ခ်င္းဂိုေဒါင္ထဲကအေျပးထြက္ကာ သမီးရွိေနမည့္ ပန္း
ျခံေထာင့္က်ိဳးေလးကို သြားေသာအခါ
ကြ်န္ေတာ့္ေျခလွမ္းတို႕တံု႕ဆိုင္းသြားရ
သည္။ သမီးသည္ ပတ္တံအတိုေလးကို ကိုင္ကာ သူ႕ထံပ်ံဝဲတက္လာေသာ
ၾကက္ေတာင္ေလးကို မမီမကမ္း
လိုက္ရိုက္ေနသည္။ မထိဘဲ ေျမေပၚက်သြားရင္လည္း စိတ္မပ်က္။ အျပံဳးမပ်က္
ေျပးကိုင္ရင္း အစ္မျမ ရွိရာသို႕
ျပန္လည္ဆာဗင္ေပး၏။
တူလိုက္တာ။ ရစ္ခ်ယ့္ကို ခ်က္ခ်င္းသတိရလာရျပန္သည္။
"သမီး"
ကြ်န္ေတာ့္ေခၚသံၾကားေသာအခါ
အေပ်ာ္ျမဴးေသာ ပံုစံေလးျဖင့္
ကြ်န္ေတာ္ရွိရာသို႕ေျပးလာသည္။ သိသိ
ရဲ႕ နဲ႕ပင္ သမီးကို ထပ္ေမးျဖစ္သည္။
"ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ မစ္ရွယ္"
"ဘတ္တံရိုက္ေနတာ"
ဝါး...ခ်စ္လိုက္တာ ။ ၾကက္ေတာင္ရိုက္
တယ္မေျပာဘဲ ကြ်န္ေတာ္ေျပာ
တတ္သလို ဘတ္တံရိုက္တယ္လို႕ေျပာလိုက္တာေလးကို ခ်စ္လိုက္တာ။ ၾကက္ေတာင္အားကစားေလာကမွ ကြ်န္ေတာ့္ကိုသိတဲ့ဘယ္သူမဆို "ၾကက္ေတာင္ရိုက္
တယ္ လုပ္ပါ။ ဘယ္ႏွယ့္ ဘတ္တံရိုက္တယ္တုန္း" ဟု ဆိုကာ အမ်ားအျပား
ျပင္ေပးတတ္ၾကေသာ္လည္း
ကြ်န္ေတာ္က ေခါင္းမာစြာ ဘတ္တံပဲ
ရိုက္ခဲ့တာ။ ခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕
အတူတူ ေခါင္းမာမယ့္လူေလးရွိခဲ့ျပီ။
"ဒါနဲ႕ မစ္ရွယ္က ဘတ္တံရိုက္တာ
ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ"
ထိုအခါ မစ္ရွယ္ေျဖစရာမလို၊ အစ္မျမ
သည္ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕ စိုးရြံရြံအမူအရာျ
ျဖင့္ေရာက္လာျပီး
"မနက္က စတိုခန္းကို ဝင္ရွင္းေတာ့ Casအရင္ဆုရတုန္းက ပံုေလးေတြ ေတြ႕သြားတယ္"
ဟင္ ။ အဲ့ပံုေတြ ။ ကြ်န္ေတာ္သိသည္။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္္မတိုင္ခင္ အိမ္
ျပန္လာေသာႏွစ္က အေဆာင္ခန္း
ထဲမွာ ထားထားေသာ ဓာတ္ပံုေတြကို
ေဘာင္နဲ႕တကြျပန္ယူလာခဲ့တာ။ အစကေတာ့ လႊင့္ပစ္မယ္ဟုစိတ္ကူး
ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ စတိုခန္းထဲမွာပဲ ပစ္ထားခဲ့ျခင္း။ အခု
ဒီေလာက္ၾကာေနျပီျဖစ္ေသာပံုေတြကို
