Kidnapped

Deel 23.

Oh ja en een woord over dit en je bent dood." Zegt hij dreigend.
Ik knik bang. En dan loopt hij weg.

Ik zak op de grond en doe mijn hoofd in mijn handen. Tranen stromen over mijn wangen.

~

Na een tijdje zijn mijn tranen op. Ik snik alleen nog maar. Ik kijk naar mijn been waar Micheal tegen aan heeft geschopt.
De plek is dik en begint blauw te worden.
"Klootzak." Zeg ik boos.
Ik raak het aan wat veel pijn doet. Ik kreun zachtjes en ik voel de tranen weer opkomen.

Ik snik.
"Livia? Is alles oké?" Vraagt Josh buiten de deur.
"J..ja ik ben o..ke." zeg ik half stotterend en huilend.
"Klinkt heel overtuigend. Ben je aangekleed?"
"J.ja."
"Oke, ik kom naar binnen." Zegt hij en hij doet de deur voorzichtig open.

Hij ziet mij op de grond zitten.
"O mijn god Livia, gaat het!" Zegt hij bezorgd terwijl hij naast me zakt.

Bedenk iets bedenk iets snel!

"Euhh, ik...ik heb mijn been heel hard gestoten en het doet heel erg pijn."

Ik kijk pijnlijk naar de plek waar Micheal heeft getrapt.
Hij voelt zachtjes met zijn hand.
"N..niet doen... alsjeblieft..h..het doet pijn." Vraag ik hem smekend. Terwijl er weer tranen rollen over mijn wangen.
"Hij haalt gauw zijn hand weer weg en kijkt me bezorgd aan. Ik kijk hem bang aan. Dus ik kijk snel weg.

"Livia? Is alles verder oké"
"Ja..ja het doet gewoon pijn oké."
"Oké. Is het goed dat ik ijs ga halen?"

Ik wil dat je bij me blijft. Straks komt hij terug. Maar ik mag het niet laten merken.

Ik knik. Hij staat op en kijkt me nog even bezorgd aan maar dan loopt hij weg.

Ik snik. Leg me hoofd tegen de muur.
Waarom ik? Waarom ik?
Ik hoor iemand binnen komen, ik kijk snel op. Het is Rafael.
"Hé meisje, is alles oké. Ik hoorde dat je je been had gestoten ofzo."

"J...ja." zeg ik zacht.
"Ik breng je wel even naar het bed oke."
Ik knik en hij tilt me op en brengt me naar het bed.

Ik staar voor me uit en probeer geen angst te tonen. Rafael merkt het en pakt me kin vast zodat ik hem aan kijk. "Livia, weet je zeker dat dat het enigste is."
Ik schud nee en ik voel de tranen alweer stromen. Hij slaat me in een knuffel en houd me stevig vast.

Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en snik.
"Wil je er over praten?" Vraagt hij zacht. Ik hoor iemand half hoesten. Ik open mijn ogen en zie dat Micheal in de deur opening staat en hij kijkt me waarschuwend aan. Ik slik.

Rafael kijkt waar ik kijk maar Micheal loopt alweer weg. Rafael kijkt nu weer naar mij.
"N..nee liever niet."
"Oke, maar als je het wilt kom dan naar me toe oke?"
"Oke."

Hij glimlacht naar me en ik glimlach zwak terug.
Josh komt de kamer in gelopen.
"Ik heb het ijs."
Hij loopt naar me toe en wilt het ijs op de plek leggen maar kijkt me eerst vragend aan.
Ik knik. En hij legt het er op.

"Dankjewel."
"Geen probleem schoonheid."

Rafael loopt de kamer uit en Josh wilt er achteraan komen.
"Josh?"
"Ja prinses."
"Kan je misschien hier bij mij blijven."
"Tuurlijk kan ik dat."
Hij loopt weer terug en komt naast me op bed zitten.

Hij slaat een arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.
Met zijn hand streelt hij door mijn haar. Ik word na een tijdje moe Josh merkt het en legt me wat onderuit. Ik nestel me tegen Josh aan. En ik weet niet waarom maar ik voel me veilig.

Na een tijdje val ik in slaap.

...

Hey mensjes,

Hoofdstuk 23 alweer.
Ik hoop dat jullie het leuk vinden❤️❤️❤️

Byee❤️🌈⚡