Kidnapped

Deel 34.

Ik pak de sleutel en stop hem in mijn zak.
Nu hopen dat het de sleutel van de voordeur is. Ik loop naar de deur die...... gelukkig niet op slot zit.

~

Ik open de deur en voel de adrenaline toe nemen.
Zou dit mijn kans zijn? Zou ik kunnen ontsnappen?

Ik schud mijn gedachte weg en kijk door de gang heen of er iemand is. Kust is veilig! Ik sluip zachtjes de gang op. En blijf goed om me heen kijken. Wanneer ik bij de woonkamer kom kijk ik of ze opletten. Gelukkig zitten Bart, Josh, en Rafael op de bank heel geconcentreerd naar te televisie te staren. Ik sluip langs de woonkamer en sla rechts af waar de gang is die naar de voordeur lijdt. Ik versnel mijn pas en wanneer ik bij de deur aan kom haal ik de sleutel uit mijn zak. Ik adem diep in en uit.

Het komt goed!

Ik stop de sleutel in het slot en het... past! Ik draai hem om en trek aan de hendel. Zwaai de deur open en adem de frisse lucht in en ik zet hem op rennen. Ik kijk achter me of er iemand is en er is niemand yes!!! Wanneer ik terug wil draaien bost ik tegen iets aan en val op de grond. Ik kijk voor me en zie schoenen. Shit! Ik kijk langzaam omhoog en zie Michael.

Kan het nog erger.

"Hoi prinses, wat was jij van plan? Zegt hij met een grijns.
Ik sta op en wil weg rennen en maar hij grijpt me arm alweer vast. "Dat gaan we niet doen prinses"
" laat me los klootzak!" Zeg ik terwijl ik mijn arm probeer los te krijgen van zijn greep. Ik geef hem een stomp in zijn maag en hij verslapt zijn greep. Ik ruk me los en zet een paar stappen naar achter.

Ik pak de gun uit mijn broek uit mijn broek en richt het op hem.
"Wowowow... Rustig meid."
"B..blijf staan!" Roep ik.
Hij grijnst.
"Wat ga je doen? Mij schieten? Alsof ik dat moet geloven."zegt hij lachend.

"Jij zou nooit mensen neer schieten. Dat durf je niet."
Hij zet een stap naar me toe.
"Blijf staan!" Roep ik. En ik trek de trekker over.

Ik hoor geluid achter me. En kijk om en zie Joey daar staan.
"Wtf Livia."
"B..blijf staan waar je staat allebij!"
Ik stap een paar stappen naar achter om hun beide in de gaten te kunnen houden.

"Kom op Livia, leg dat ding neer. We doen je niks." Zegt Joey.
"N..nee."
"Oke schiet dan." Zegt Micheal.
"Wat nee! Ben je helemaal!" Roept Joey naar Micheal.
"Kom op Livia, schiet dan, wat was je anders van plan met dat ding te doen?"

Gedachtens razen door mijn.
Kom op doe het!
Als je het nu doet ben je van hem af.
Maar wat nou als ik mis schiet!?
Misschien... Misschien moet ik..

Ik adem zwaar en mijn handen trillen.
Ik voel tranen opkomen.
Ik trek de pistool terug en... Zet hem tegen mijn hoofd.

Als ik nu gewoon schiet is het klaar.
Ben ik van iedereen af.
Hoef ik geen angst meer te voelen voor hun.
Tranen rollen over mijn wangen.

Op het moment dat ik wil schieten.
Wordt de pistool uit mijn handen geslagen. Ik open mijn ogen die ik blijkbaar gesloten had en zie Josh naast me het ding oprapen.

Shit!

Ik kijk opzij en ren. Na 5 meter voel ik 2 armen om mijn middel die me terug trekken.

"Nee!!nee!! Laat me los... Laat me..."
Huis en schreeuw ik.
"Livia. Livia rustig oke." Hoor ik de stem van Rafael.

"Nee!" Ik probeer me los te maken.
Maar hij houdt me stevig vast. Na een tijdje proberen los te komen geef ik het op.
En ik huil alleen nog maar en pak zijn arm stevig vast. We zakken door onze benen en gaan op de grond zitten en ik tegen Rafael aan.

Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst en snik.
Hij verluistert rust gevende woordjes terwijl hij met zijn hand door mijn haar gaat. Ik ontspan al wat meer.

...

Deel 34!!!!!
Ik ben zaterdag jarig!!!
05 oktober!

COMMENT

FOTE

FOLLOW 😘🌈⚡