Kidnapped

Deel 30.

Ik kijk naar hoe Rafael op de bank gaat liggen.
"Slaap lekker." Zeg ik terwijl ik mijn ogen weer dicht doe.
"Slaap lekker, prinses."
En dan wordt alles weer zwart.

~

Ik open mijn ogen terwijl de kamer wordt belicht met de zon van buiten.
Rafael heeft de gordijnen open gedaan.

Ik kreun van het idee dat ik er al weer uit moet. Het voelt alsof ik geen oog heb dichtgedaan.

"Opstaan prinses we gaan zo ontbijten." Hoor ik de vrolijke stem van Raf.
Duidelijk een ochtend persoon.

Ik sta op uit het bed. Trek de deken goed op het bed.
"Ik heb in de badkamer wat kleding voor je klaargelegd, dan kan je je ff opfrissen." "Dankje" zeg ik schor en loop richting de badkamer. Doe de deur achter me dicht en op slot.

Ik zet de douch aan en wacht tot de stralen warm worden. Ik pak een handdoek uit de la en leg die klaar en stap dan onder de douch.

Heerlijk die warme stralen... Hoe kan een beetje water je zo laten ontspannen?...

Wanneer ik klaar ben met alles loop ik de badkamer uit. Daar zie ik Raf op de bank zitten.
Heeft hij sirieus nou een blouse aan?

Hij kijkt me met een glimlach aan.
"Ready?"
"Yes."
Hij staat op en we lopen de kamer uit.

"Waarom zo netjes gekleed?" Vraag ik terwijl we door de gangen heen lopen.

"Ik moet straks naar mijn werk toe. En de baas is daar. Ik moet wel een goede indruk op hem maken." Zegt hij lachend.

Wanneer we in de eet kamer zijn zitten Bart, Joey , Micheal en Josh al aan tafel.
Raf gaat naast Micheal zitten en ik naast Josh.

"Hey schoonheid, hoe gaat het?"
"Prima. En met jou?"
"Heel goed nu jij hier naast me zit."
Zegt Josh met een grijns.
Ik bloos en kijk snel naar me bord.

"Wil je een broodje?"
"Ja graag!"

Na het eten breng ik mijn bord naar de keuken en loop weer terug.
"Oh ik moet nu gaan anders kom ik te laat." Zegt Rafael die van zijn stoel af springt.

Hij loopt de kamer uit en ik loop hem achterna.
"Raf wacht." Zeg ik terwijl hij bijna bij de voor deur is om weg te gaan.
Hij draait zich om.

"Ik wou je nog bedanken voor gisteren." Zeg ik terwijl ik naar de grond kijk.
"Aahw je weet dat dat niet hoeft."
Zegt hij terwijl hij me een knuffel geeft. "Ik doe het graag."

Ik kijk hem aan en glimlach.
"Succes met je werk ding."
"Dankje. Hou je sterk kleintje. Je ziet me morgen ochtend weer."
"Is goed." Ik geef hem nog een korte knuffel en dan loopt hij naar de deur.

Hij draait hem van het slot en loopt naar buiten.
"Tot morgen..." Zeg ik nog stil maar hij is al weg.

Ik zucht en loop richting Josh zijn kamer.
Hij zit op de bank en kijkt sirieus naar zijn telefoon.
"Hoi." Zeg ik en ik krijg een grom dat op hoi moet lijken terug.

Ik loop naar het bed toe en op uit het nachtkastje een boek die ik laatst had gevonden en begin het te lezen.

Na een tijdje voel ik het bed naast me inzakken. Ik kijk opzij en zie dat Josh naast is gaan zitten.

"Sorry ik wou je niet storen."
"Oh maakt niet uit hoor, ik had toch al geen zin meer."

...

Oke sorry voor zo'n saai kort hoofdstuk. Ik ben momenteel echt super moe en ik kan niet echt meer helder na denken. Daarom is het hoofdstuk niet langer ander zou het helemaal verpest zijn.

Okii

VOTE

COMMENT

FOLLOW!!

BYEEEEEE ❤️🌈⚡