Kidnapped

Deel 13.

Ik zucht en ga weer liggen. Ik staar naar het plafond.
Na een tijdje begin ik weer moe te raken en sluit mijn ogen.

~

"Hhhmmm.... Laat me met rust." Zeg ik met een slaperige stem wanneer er in mijn zij wordt gepordt.
"Livia opstaan we gaan ontbijten."
Het is Michael.

Ik draai me met een ruk om en zie Michael voor me zitten.
"Hey schoonheid." Zegt hij met een vieze grijns.
Ik kijk hem bang aan.

Nee niet hem!

Ik kijk naar de deuropening en zie Rafael daar staan.
Ik zucht van opluchting.
Ik wrijf de slaap uit mijn ogen. Sta op en loop langs Michael naar de deur.
"Goeiemorgen Rafael."
"Goeiemorgen, lekker geslapen?"
"Niet echt maar dat maakt niet uit."

We lopen de gang op. Ik kijk nog even achterom. Michael kijkt me geïrriteerd aan. Ik trek een grijns naar hem en loop verder.

Wanneer we in de living zijn staat het ontbijt al op tafel.
Ik zie Josh zitten. En als wanneer hij mij ziet wenkt hij dat ik naast hem moet zitten.
Ik rol mijn ogen en loop naar de tafel toe. Ik ga naast hem zitten.

"Hey beauty, nog een beetje geslapen."
Ik knik en pak het brood. Ik neem een broodje ham en eentje met Nutella.

"Ik heb een stad voor je gekozen."
Zegt Josh wanneer hij klaar is met eten.
"Eerst ga je rond 12 uur mee met Joey wat er gaat gebeuren merk je dan wel.
En daar na spendeer je een dag in de kelder zonder eten of drinken."

Hebben ze ook nog een kelder! Hoe tering groot is dit huis.

"Maar Jos-" " geen maar wist je nog." Zegt hij zacht maar dreigend.
Ik staar naar mijn bord.
"Oke"

"Je mag nog wel even douchen als je wilt het is toch pas 9 uur."
Ik knik. En loop naar Josh zijn kamer toe. Hij loopt achter me aan.

Hij loopt de inloopkast in, en komt terug met een tas.
"Hier. We hebben wat kleren voor je gehaald." Terwijl hij de tas in mijn handen drukt.
"D..dankje" zeg ik twijfelend.

Ik loop de badkamer in. Ik kijk in de tas. Er zit wat ondergoed, spijkerbroeken, kortebroeken,
T-shirts en hoodies in.

Allemaal in mijn maat. Hoe weten hun dat nou.

Ik pak er wat ondergoed een hemd een kortebroek (omdat ik spijkerbroeken vreselijk vindt zitten) en een hoodie.  Ik kleed me uit en ga onder de douche staan.

Wat zou Joey met me gaan doen?

Die vraag spookt rond in mijn hoofd.
Wanneer ik klaar ben droog ik me af en trek me nieuwe kleding aan.

Ik loop de badkamer uit en zie dat Josh op het bed zit met zijn ogen op zijn telefoon gericht.

"Wat doe je?" Vraag ik nieuwsgierig.
"Iets wat niet jouw zaken zijn." Zegt hij geïrriteerd.
"Nou sorry hoor. Ik wist niet dat je boos zou worden."

Ik loop naar de bank en ga er op zitten  en staar voor me uit."
Na een tijdje komt Josh naast me zitten.
"Sorry, het ging over werk en dat maakt me echt helemaal pist."
"Hoezo dan?"
"Doesn't Matter."
Hij pakt de afstandbediening en zet de tv aan.

Hij slaat een arm om me heen.
"Josh, laat het alsjeblieft."
"Nee, je ging meewerken wist je nog. Anders-."
Anders wat! Anders ga je me weer slaan! Anders doe je me pijn! Het boeit me niet! Blijf gewoon van me af!" Onderbreek ik hem boos.

Ik sta op en wil weg lopen maar hij grijpt me arm vast.
"Ik vroeg me al af waar mijn pittige meisje was gebleven." Zegt hij met een grijns op zijn gezicht.

"Laat me los!" Roep ik terwijl ik me arm probeer los te krijgen.
"Dat bepaal ik zelf." Zegt Josh geïrriteerd wanneer hij me terug op de bank trekt.

Ik sla en schop en me los te krijgen.
Hij pakt mijn polsen vast en knijpt er hard in.
Ik kreun pijnlijk.
"Blijf verdomme gewoon zitten!" Zegt hij boos.
"Blijf verdomme gewoon van me af" roep ik terug.

Hij duwt me van de bank op de grond. Ik kom met een harde klap aan.
Hij grijpt me bij me haar. En duwt me tegen de muur.
"Jij gaat nu luisteren begrepen!"
Ik zeg niks en voel een vuist in mijn gezicht.
"Begrepen." Zeg ik zacht.
"Mooi." Zegt hij geïrriteerd en laat me los. En hij loopt weer naar de bank en gaat zitten.

Ik zit hier op de grond.
Mijn hoofd tolt.
Wanneer het wat minder is sta ik op.
Op dat moment word er op de deur geklopt.

"Kijk eens aan. Joey is er." Zegt Josh met een valse grim terwijl hij de deur opent.

"Kom je Livia." Zegt Joey.
Ik loop langzaam naar de deuropening. Josh vindt het blijkbaar te langzaam dus hij geeft me een duwtje waardoor ik bijna val.
Joey pakt me arm vast. Een stuk minder ruw als Josh normaal doet.

"Je hoeft je niet in te houden hoor Joey. Deze straf heeft ze verdient."

Joey knikt en we lopen de gang op.

...

Hey mensjes,

Dit was weer een nieuw hoofdstuk.😄
I Hope you like it.
Als je het leuk vindt stem dan zeker!
Ik schrijf morgen weer een nieuwe waarin ze (volgens Josh) haar welverdiende straf krijgt.
Okiiiii!

Byeeeeee.❤️❤️❤️