Kidnapped

Deel 26.

Ik zucht en ga op mijn zei liggen.
Dit was het dan... Ik kom hier nooit weg.

~

Telefonisch gesprek:

~mam?

~Livia?

~omg mama! Ik... Ik heb je stem zo erg gemist.

~ ja ik de jouwe ook, we moeten dit gesprek kort houden want ik ben druk aan het koken.

~euhh o..oke. mam ik zit ergens vast in Spanje ik heb geen idee waar.
Kan de politie misschien deze telefoon tracken ofzo?

~sorry schat de politie is gestopt met zoeken.

~ wat!! Waarom?

~ik had gezegd dat het niet meer nodig was dat je je daar wel red.

~ (snikkend) wat! Mam nee ik red me hier helemaal niet. Ik wil maar huis...

~ja zouden wij ook willen maar dat gaat lastig dan zou jij op de bank moeten slapen.

~wat is er gebeurt met mijn kamer!?

~oh ja je kleine zusje Sophia zit nu in de kamer.

~mam ik heb geen zusje genaamd Sophia waar heeft u het over?

~ ik en je vader hebben haar geadopteerd. Ze is een schatje. Je vaders idee. Geniaal!

~w..wat maar mam zo'n grote beslissing zou je toch niet zonder mij maken?

~nee klopt maar sinds je al anderhalf jaar weg bent-

~wat! Ik ben pas 5 weken weg mam.

~ (beetje boos) nee schatje je bent als anderhalf jaar weg en je snapt toch wel dat we proberen verder te gaan met ons leven.

~ja...maar mam-

~nee geen gemaar Livia. Nou ik moet verder koken. Doei!

~mam?

Ik zucht en klap het klap telefoontje dicht.
'ze hebben me gewoon vervangen'

Ik kijk om me heen ik zit in de schoonmaak kast op een emmer.

Ik sta op en ineens word de deur open gegooid. Ik knipper van het felle licht en merk dat het Josh is.

Ik slik.

"Zo...wat ben je aan het doen prinses?"

"N..niks.." zeg ik stotterend.
Snel verstop ik de telefoon achter mijn rug.

Hij zag het en grijnst.
"Wat verstop je daar?"
Zegt hij terwijl hij een stap naar achter zet.

"N..niks." zeg ik terwijl ik een stap naar achter zet.

Hij stapt snel naar me toe en grijpt mijn arm vast en grist het telefoontje uit mijn hand.

Hij kijkt er naar en dan boos naar mij.

"J..Josh ik..ik."

Hij heft zijn hand omhoog om me te slaan en dan.

Word ik wakker. Ik ga recht op zitten happend naar adem. Josh die naast me ligt schiet omhoog.
"Gaat het Livia!?"
Vraagt hij terwijl hij me rug streelt.

"J..ja het gaat. Het was gewoon een nachtmerrie."

Extra klein hoofdstukkie.
Sorry dat het zo klein is.

Byee...