Kidnapped

Deel 47.

"Fijn." Zegt Josh terwijl hij naar me toe stapt. Hij staat weer heel dicht bij me. "Josh ik wil dit niet."
"Wat wil je niet." Zegt hij zacht terwijl hij mijn arm streelt. "Nee stop." Ik loop weg van hem de kamer uit.

~

Hij loopt achter me aan. "Livia wacht! Ik hou van je." Ik stop met lopen en draai me om. "Ik zal nooit van je houden Josh, nu laat me met rust."

Ik loop naar de woonkamer. ik plof op de bank. "luisteer eens naar me-"  "nee!" schreeuw ik naar hem. "luister jij eens naar mij!" hij kijkt me verbaasd aan van onderbreking en waarschijnlijk ook van de boosheid in mijn gezicht. "ik haat het hier! ik kan hier niet langer , ik voel me niet eens een mens hier. ik voel me als een dier, opgesloten in een kooi voor ieder ander zijn plezier. En Micheal doet me alleen maar pijn." Ik voel mezelf emotioneler worden. "En ik verdien dit niet, weet je. Ik verdien het niet om zo behandeld te worden."

"wat heeft Micheal gedaan Livia? Kom op Livia we kunnen je helpen. zeg gewo-"  "Hij heeft me verkracht! Toen jullie allemaal weg waren heeft hij me verkracht...." Ik val in stukken. ik kan mijn emoties niet langer onder controle houden.  Josh zijn gezicht verander snel naar woede. "wat gebeurt er hier?" vraagt Rafael waneer hij binnen loopt. Hij ziet me, en loopt recht naar me toe, bezorgd gaat hij naast me zitten. ik voel zijn warmen en beschermende armen om me heen slaan. "He..He ssst het is oke, rustig maar. Hij kijkt vragend op naar Josh. "fucking Micheal."schreeuwt hij. hij stormt uit de woonkamer.

POV. Josh

"Fucking Micheal." ik storm de woonkamer uit, ik loop richting Micheal zijn kamer wanneer die er net uit komt lopen. ik storm op hem af,. hij kijkt geschrikt naar me op. ik pak hem bij de kraag en duw hem tegen de muur. "wtf man, wat doe je."  "Hoe durf je! hoe durf je haar aan te raken!" "Waar the fuck heb je het over?!" "ik heb het over het feit dat nje Livia verkracht hebt!" "oh.. dat. Relex man, ze wilde het zelf." "ik wilde het helemaal niet.  "hoor ik livia zeggen terwijl ze gang inloopt. "luister Josh, ze stelt zich aan omdat ze niet klaar kom komen maar ik wel."zegt die met een grijns. de gedachte meaakt me misselijk, wetend dat micheal liegt vult mijn woede zich. ik stomp hem met mijn vuist in zijn maag, hij bukt voorover en ik geef hem een knietje tegen zijn neus. hij valt op de grond met zijn hand ver zijn neus die nu bloed. "fuck man, je hebt het mijn neus gebroken!" "dat is verdient! en je verdient zoveel meer pijn. als je ooit nog bij haar in de buurt komt! weet je wat, pak je spullen maar en vertrek uit mijn fucking huis!" 

"jemig man, rustig aan, doe niet zo dramati-" "zeg een ander woord en je bent dood. hoor je me!" zijn ogen gaan naar die van livia wanneer die opstaat, gevrustreerd en geirriteerd draait hij om naar zijn kamer. "slet" hoor ik hem zeggen. ooh dit was de laatste druppel, ik was bereid om hem helemaal dood te maken, maar dan voel ik een hand om mijn arm die me stopt. 

... 

"ze slaapt." zegt rafael die de woonkamer in komt lopen. het is twee uur geleden sinds micheal is vertrokken, maar mijn woede is bijna niet gezakt.