Kidnapped

Deel 29.

"Ja is goed." Zegt Josh kortaf. En ik loop de kamer uit.

...

Pov. Livia

Rafael komt terug de kamer in lopen met een bord met PIZZA!
Ik ga meteen rechtop zitten en kijk hoe Raf naar me toe komt lopen met dat overheerlijke voedsel.

Hij overhandigd het bord aan mij.
"Dankjewel!" Zeg ik blij terwijl ik snel een hap neem van die overheerlijke pizza. "Geen probleem schoonheid." Zegt hij lachend.

We kijken de. Film weer verder en wanneer ik mijn pizza op heb zet ik het bord op het tafeltje voor ons en kruip weer op de bank.

Ik kruip tegen Raf aan en leg mijn hoofd op zijn schouder terwijl hij de deken over ons heen slaat.
Als de film is afgelopen rek ik me uit en ga ik recht zitten.

Zou Josh nog boos zijn op me. Ik bedoel vanochtend leek hij heel boos. Ik hoop dat als ik zo terug ga naar onze kamer dat hij me geen pijn gaat doen ofzo.

"Raf?"
"Hmm ja."  zegt hij terwijl hij van zijn telefoon opkijkt.
"Is...is Josh nog boos op me." Vraag ik hem, bang voor wat het antwoord zal zijn.
"Nee hij is al afgekoeld."
Ik zucht van opluchting.
"Maar hij is wel bezorgd over je,"
Ik kijk naar de grond
"Net zoals ik Livia. We hebben gemerkt dat er iets je dwars zit. En wij willen je helpen maar dat kan niet als je het ons niet verteld."

"Er...er is niets aan de hand oke.."
Zeg ik terwijl er een stille traan over mijn wang loopt.
Hij pakt voorzichtig mijn hoofd vast en brengt het naar de zijne toe zodat ik verplicht ben hem aan te kijken.

"Je weet dat je me alles altijd kunt vertellen Livia, en Josh ook."
Ik knik zachtjes en forseer een glimlach en snel veeg ik die traan van me wang.
"Weet ik, en bedankt daarvoor...maar er is echt niks aan de hand oke, maak je maar geen zorgen." Probeer ik zo geloofwaardig te laten klinken.

Hij knikt en laat me kin los en slaat zijn armen om heen en druk me tegen zich aan. Hij plant een kusje op mijn voorhoofd en glimlacht naar me.

"Ik heb met Josh geregeld dat je hier vannacht kan slapen als je wilt. Dan mag jij in mijn bed en ik slaap dan op de bank." Ik knik.
"Dankjewel."

Nu we het toch over slapen hebben moet ik spontaan gapen.
"En volgens mij heb je wel wat slaap nodig." Zegt hij lachend en ik knik.

Ik loop naar het bed toe en ga er op liggen. En ik sla een deken over me heen. Raf komt naast me op het bed zitten. Hij pakt mij hand vast.

"Je weet dat je hier veilig bent toch."
"Ja.. misschien alleen in deze kamer." Mompel ik onverstaanbaar.
"Wat zei je."
"Niks..  ja weet ik. En bedankt dat je er voor me bent Raf." Zeg ik menend.
"Geen probleem prinses, ga nu maar lekker slapen."

Ik knik en ga meer onder de deken liggen. Hij loopt naar de tabel pakt het bord op en doet het licht uit en doet vervolgens de deur achter zich dicht.

Niet op slot. Maar ik ga niet proberen te ontsnappen. Tenminste niet nu, ik voel me voor nu even veilig.

Ik sluit mijn en ik ben al gouw in dromenland....

Ik schrik wakker door een deur die opengaat. Ik zit gelijk rechtop en kijk naar wie er binnen komt. Het is donker dus ik zie het niet goed. Is dat nou Micheal? Mijn hart raast in mijn borst en ik kruip een beetje naar achter. "Hey prinses is er iets?" Hoor ik de vertrouwde stem van Rafael. Ik zucht en haal opgelucht adem.  " Nee ik dacht dat je iemand anders was."

"Oke nou ga maar weer slapen het is nog heel laat."
Ik knik en zak weer terug in het bed en ga weer convertabel liggen.

Ik kijk naar hoe Rafael op de bank gaat liggen.
"Slaap lekker." Zeg ik terwijl ik mijn ogen weer dicht doe.
"Slaap lekker, prinses."
En dan wordt alles weer zwart.

..

Dit was hoofdstuk 29!

Hope you liked is.
Enige tips ofzo laat het weten😘.

STEM

FOLLOW

COMMENT

BYEEEEEE ❤️🌈⚡