Kidnapped

Deel 25.

"Hebben jullie me gechipt ofzo." Vraag ik lacherig.
Ineens veranderd Tom zijn gezicht van blij naar nerveus.

~

"Tom?...."
"Hm wat?" Vraagt hij alsof hij opschrikt van iets.
"Hebben jullie mij getchipt?!" Vraag ik nu sirieus.

Tom kijkt beschaamd naar de grond.
"Uuhhmm.... Livia kijk, ik wou het niet maar ik moest het-"
"Omg ik had het moeten weten... Ik had het verdomme moeten weten." Roep ik boos.

Ik spring op van het bed en loop de kamer uit.
"Livia wacht, ik ben nog niet klaar."
Zegt Tom. Ik negeer hem en loop verder.

Ik loop langs de de woonkamer.
"Hey schoonheid."
Ik kijk achter me en zie Josh op de bank zitten.
Ik kijk hem boos aan. "Klootzak!!" Roep ik boos. En een langs hem.

Ik ren door de lange gang en zie de voor deur.
Ach ik waag het er op.
Ik loop naar de deur toe en pak de sleutel van de kozijn.
Sukkels.

Ik steek de sleutel in het slot en doe de deur open.
Aaaahh frisse lucht. Eindelijk.
"Livia!!"
Ik schrik op uit mijn gedachten en begin te rennen.
Ik hoor voetstappen achter me maar ik negeer ze.
Ik kijk om me heen.

Ik zie de de weg.
Daar ga ik niet meer heen.
Ik kijk opzij en zie een bos.
Ja!!
Ik sla af en ren naar het bos toe.
Na een tijdje hoor ik geen voetstappen achter me meer. Ik kijk achterom en zie Josh weer terug rennen naar het huis.

Ik zucht van opluchting en ren weer verder.
Ik ben in het bos maar blijf toch door rennen. Ik struikel meerdere keren over boomwortels en los liggende takken. Maar ja vallen en opstaan.

Na ongeveer 15 minuten gerend te hebben ben ik echt helemaal op dus ik  stop met rennen en kom tot stilstand.

Ik leg me handen op mijn knieën. Ik ben helemaal buiten adem.
Na een tijdje daar gestaan te hebben kijk ik op.
Kijk om me heen. Alleen maar bomen.... En een beekje!!

Ik loop er naar toe en ga er naast zitten.
Het is stomend water dus ik zou er wel van kunnen drinken.

Ik maak van mijn handen een kommetje en doe het in het water en breng het naar me mond.
Hmmmm water is het lekkerst als je het nodig hebt.

Na een tijdje genieten van de omgeving en de buitenlucht lijk weer terug tot realitijd te komen
Ik zucht.
Ik ben godverdomme getchipt ze vinden me zoizo wel!

Ik pak een hoopje stenen en gooi ze in het water.  
"Hoi schoonheid." Hoor ik ineens achter me.

...

Pov. Josh

Ik kijk om me heen.
Hier zou ze ergens moeten zijn.
Ik hoor het beekje stromen. Ik loop op het geluid af. En ik zie haar. Ze zit naast het beekje steentjes te gooien.

Ik zet een paar stappen naar voren zodat ik achter haar sta. Ze heeft het niet door.

"Hoi schoonheid." Zeg ik greinzend.
Ze schrikt en draait zich om. Wanneer ze mij ziet zie ik een klein beetje angst in haar ogen maar dat verdwijnt al snel en ze kijkt nu boos.

"Dacht je dat we je niet konden vinden schatje."
Ze staat op en gooit de laatste steen hard in het water.
"Natuurlijk kunnen jullie me altijd vinden je hebt me godverdomme getchipt."

"Oh... Tom heeft je je verteld."
"Nee... Ik ben er zelf achtergekomen." zegt ze kijkend naar de grond.

Na een tijdje stilte onderbreek ik het.
"Kom Livia, we gaan." Ik wil haar hand pakken maar ze stapt snel achteruit.

"Nee." Zegt ze zelfverzekerd.
Ik zet een een stap naar voor.
"Kom. We gaan naar huis."
Zeg ik nu dreigend.

"Ha! Naar huis! Thuis is bij vrienden en familie. Thuis is bij mensen die van je houden."

Ze krijgt tranen in haar ogen.

" Bij mensen die om je geven. Waar ze je niet pijn doen als je iets fout doet of zegt."

"Bedoel je bij je moeder die je verhongerd!" Vloep ik er uit.

Ze kijkt me verbaasd aan. "Hoe...hoe weet je dat?"
"Uuuhh ik heb jou en Raf horen praten toen."
"Ach laat ook maar! Alles is beter dan bij Jouw, Rafael of je andere vieze pedo vrienden!"

Dit is de druppel.

Ik loop op haar af en pak haar arm stevig vast.
Ze kijkt bang weg.
"Kijk me aan Livia." Zeg ik terwijl ik mijn woede probeer te bedwingen.
Ze beweegt geen spier.
"Kijk me aan!" Roep ik nu.

Ze schrikt en kijkt me snel aan.
"Je bent van mij en je woont daar nu dus leef er maar mee. Dus als ik zeg dat we nu gaan, dan gaan we nu."

Pov. Livia

Hij is nu echt boos. Ik heb hem nog nooit zo boos gezien. Het lijkt alsof zijn ogen helemaal donker zijn.

Hij wilt me mee trekken maar is stribbel tegen. "Laat me los!"
Roep ik.  Hij draait zich naar mij en kijkt me weer boos aan. Ik slik. Hij wilt iets zeggen maar zegt niks.

Hij draait me om waar door ik een klein gilletje slaak. Ik sta nu met mijn rug tegen hem aan. Hij pakt mijn middel en tilt me op.

Na een tijdje gelopen te hebben schop ik in de rondte en probeer zijn handen los te pulken.
"Laat me los. Laat me los!"

Hij zucht geïrriteerd maar loopt stug verder. "Laat me los klootzak."
En met een klap val ik op de grond en ik kreun van de pijn.

Hij gaat op mijn middel zitten.
"Wat zei je daar?" Vraagt hij kalm.
"Ik zei KLOOTZAK."
"auw!" Zeg ik wanneer ik een klap op mijn wang krijg.
Ik draai me hoofd terug en probeer hem boos aan te kijken. "Wat zei je!" Vraagt hij nu dreigend.
"Klootzak." Zeg ik met een trillende stem.

Nog een klap maar dan harder.
Ik kreun zachtjes. Ik blijf opzij kijken tot dat hij mijn kin vast pakt en hem draait zodat ik hem aan kijk.
"Wat-"
"N..niks s..sorry." onderbreek ik hem bang.

"Goed zo." Zegt hij trots.
"Hij veegt een traan van me wang waarvan ik niet wist dat die er was.
"Aawh heb ik prinses pijn gedaan?"
Ik zeg niks en kijk weer weg.

Hij gaat van me af en trekt me overeind. Door de klappen ben ik duizelig en zak ik meteen weer door me benen maar ik word nog net opgevangen door Josh.

Hij doet een arm om me rug en de andere onder me knieën en tilt me op.
Ik doe niks want ik ben bang voor de gevolgen als ik wel zou tegenstribbelen.

Ik leg mijn hoofd op zijn borst en snik.
Ik voel gewoon zijn grijns.

"Josh.. alsjeblieft, ik hou het echt niet vol bij jullie. Laat me gewoon gaan..." jammer ik wanneer we na een tijd lopen bijna bij de deur van het huis zijn.

"Sorry prinses." En hij loopt het huis binnen.
We lopen de trap op naar onze kamer.
Hij legt me op het bed.
Ik zie tom paniekerig naar Josh toe lopen.

"Josh sorry het is mijn schuld ik had het er niet over moeten hebbe-"
Ratelt Tom.

"Oke rustig Tom, het maakt niet uit je kan gaan."
"O..oke." hij pakt zijn spullen en loopt de kamer uit.
Josh loopt achter hem aan en ik hoor dat de deur op slot wordt gedaan.

Ik zucht en ga op mijn zei liggen.
Dit was het dan... Ik kom hier nooit weg.

...

Heyy mensjes,

Een extra lang hoofdstuk!!!
De 25ste alweer!
Ik heb hem extra lang gemaakt.
Ik heb geen wifi dus sorry als het wat langer duurt voor dat jullie weer een nieuwe krijgen!!

Byeeeeee ❤️🌈⚡