Kidnapped

Deel 17.

Ik voel me ogen al zwaarder worden.
Ik pak het kleedje en leg hem over me heen.
Ik leg me hoofd tegen de muur en val al snel in een droomloze slaap.

~

Ik wordt wakker door een bonzende hoofdpijn en korte steken door mijn lichaam. Ik open met moeite mijn ogen. Mijn keel doet heel veel pijn.
Ik heb het super warm en gooi het kleedje van me af.

Mijn ogen zijn zwaar. Ik kan ze noulijks open houden. Ik wil Rafael roepen maar er komt niks uit. Ik moet ineens heel erg hoesten. Alles doet pijn. Ik voel me dood moe wat je niet zou denken na bijna 24 uur geslapen te hebben.

Hoe laat zou het eigenlijk zijn. Het is hier pikkedonker. Er is hier geen straaltje licht te vinden.

Ik heb het koud.
Ik pak het dekentje weer.
Ik moet weer hoesten wat supper veel pijn doet aan mijn keel.

Ik probeer overeind te gaan zitten maar het lukt niet. Ik zucht.
Ik sluit mijn ogen. En val al snel weer in slaap.

Pov. Josh

Ik open mijn ogen. Ik kijk op telefoon.
Hhmm 10 uur. Nog 2 uurtjes en dan haalt Raf Livia.
Ik sta op en loop naar mijn inloopkast.

Pak wat kleding en loop naar de badkamer. Ik zet de radio en de douche aan.

'en nu het 10 uur nieuws. Livia Kramer is nog steeds vermist. Er is nog geen enkele spoor van het me-.

Uhg ik zou maar stoppen met zoeken haar vinden lukt toch niet.

Ik trek mijn kleren uit en stap onder de douche.
Wanneer ik klaar ben droog ik me af. Trek ik mijn kleding aan en loop de badkamer uit.
Ik kijk op mijn telefoon.
Half 11...  Pfffff.
Ik denk dat ze daar wel lang genoeg heeft gezeten ik haal haar wel op.

Ik loop mijn kamer uit door de gang loop de trap af. Ik loop langs de living.
"He Josh. Wat ga je doen?" Hoor ik Rafael die op de bank voor de tv zit.
"Ik ga Livia alvast ophalen."
"Oh ja ik loop wel mee."
Hij springt op en we lopen naar de kelder.

Wanneer we binnen zijn zie ik Livia in het hoekje van de kamer liggen.
Ik loop naar haar toe.
"Hey Livia wordt wakker."
Zeg ik terwijl ik haar wang streel.
Ze geeft geen kik. Ik voel haar voorhoofd. "Ze gloeit helemaal."
Rafael komt er naast zitten en voelt ook haar voorhoofd. "Ze heeft koorts."

Ik til haar op en breng haar naar boven. Ik leg haar op mijn bed. "Raf haal jij even pijnstillers en de thermometer?" Hij knikt en loopt weg.

Ik probeer haar zachtjes wakker te maken.

Pov. Livia

"Livia... Livia..." Hoor ik vaag. Ik open langzaam mijn ogen. Ik doe ze meteen weer dicht door het felle licht. Ik voel de bonkende hoofdpijn weer opkomen. Ik doe mijn ogen open en zie Josh voor me zitten.
"Hey, hoe gaat het?" Vraagt hij bezorgd.
"Niet zo goed." Verluister ik schor. Hij glimlacht meelevend.

Ik zie Rafael de kamer in lopen. Hij geeft iets aan Josh. Het is een thermometer. Hij houdt hem voor me hoofd. Hij kijkt er naar. "Zo je hebt 41 graden koorts."
Rafael loopt naar de badkamer en komt terug met een glas water.
Hij geeft het aan me met 2 pijnstillers.

Ik drink het op. En geef het terug.
Er schieten steeds kleine steken door mijn lichaam. Ik bijt op mijn lip.
Josh ziet het en komt naast me liggen.

Ik zie Rafael de kamer uit lopen.

Josh pakt mijn hand zachtjes vast en begint het te strelen. Ik knijp steeds kort in zijn hand. Na een tijdje vermindert de pijn al.

Ik leg mijn hoofd in zijn nek holte en sluit mijn ogen. Hij strijkt met zijn hand door mijn haren. Het voelt best wel ontspannend.

"Slaap lekker." Hoor ik nog en dan val ik weg.

...

Heyy mensjes,

Arme meid ze is ziek.
Ik vindt het wel lief hoe zorgzaam Josh nu is. Zo is hij niet vaak.
Ben je benieuwd naar het volgende hoofdstuk stem dan zeker!!
Okiiiii

Byeeeeee❤️🌈⚡