Kidnapped

Deel 5.

Ik bloos een beetje en kijk naar mijn voeten.

Ik hoor Rafael grinniken.
En de jongens gaan weer verder met gamen.

~

Ik kijk een tijdje hoe de jongens zitten te gamen tot Josh opstaat.

Wat gaat hij doen?

"He prinses. Kom je nog." 
Ik rol mijn ogen en sta dan op. Ik merk dat ik een beetje duizelig ben.
Ik volg Josh. En dan zak ik door me benen heen van de duizeligheid.

Josh loopt meteen naar me te en gaat voor me zitten.
"Hè, Livia! Gaat het." Hoor ik vaag.
Hij schud me heen en weer.

"Eeh.. ga..gaat wel. Ik ben ge..gewoon een beetje d..duizelig."
Rafael staat zit nu ook voor me.

"Hoe lang heb je niet gegeten?" Vraagt hij bezorgt.

" eeh een.. dag.. of 1..2..niet d.denk ik." Zeg ik zacht.
"Wat!!"  Zegt Josh.
Josh tilt me op en brengt me naar 'mijn' kamer.
Hij zet me op het matras dat in het hoekje van de donkere kamer zit.
Ik zit tegen de muur.
" Ik kom zo terug oké."
Ik knik. " Rafael, jij blijft bij haar." Zegt hij.
" ja is goed"

Ik staar voor me uit. En ik voel de tranen langzaam opkomen.
" Livia? Waarom heb je zo lang niet gegeten? Dat is gewoon niet gezond"

"Ik...ik..."
De tranen rollen over mijn wangen.

Ik kan hem niet zomaar vertellen waarom. Ik kan hem niet vertrouwen. Kan ik?
Nee natuurlijk niet hij is je ontvoerder.

"Livia! Livia!"
"Eeh wat?"
"Waarom heb je niet gegeten voor zo lang"
" ik.. ik was het gewoon vergeten." Lieg ik.

"Nee, dat was je niet" zegt hij nu iets geïrriteerder. "Je liegt ik zie het aan je. Kom op Livia. Je kunt me vert.."

"Nee, nee dat kan ik niet. Je bent me verdomme ontvoerder!" Roep ik huilend.

Hij trekt me in een knuffel. Ik stribbel tegen maar geef het al gouw op. Ik huil het uit.
Als ik uitgehuild ben laat ik los van zijn knuffel.

" je kan me vertrouwen Livia. Ik beloof het je." Zegt hij kalm en meelevend.

"O..oké. Nou... mijn moeder. Ze vindt dat ik te dik ben. Z..ze, ze verbied het me soms dagen om te eten. Zo...zodat ik meer afval."

"Ben..ben je Sirieus?" Vraagt hij bezorgt?
"Ja.. een keer moest ik een hele week overleven op 1 appel per dag en water. Ik.. ik werd die donderdag opgehaald door de ambulance.. om..omdat ik was flauw gevallen tijdens de gymles."

" oh, Livia... wat erg. Ik beloof het je. Dat gaat hier niet gebeuren. Oké.

" oké. Kun je het alsjeblieft niet tegen Josh zeggen?"
"Weet je het zeker ik denk dat hij dit ook wel wil weten."
"Je zei dat ik je kon vertrouwen."
"Dat kun je ook"
"Nou  bewijs het door het niet te vertellen aan Josh.
"O..oké is goed"

Hij geef me nog een korte knuffel en dan komt Josh binnen met een bord vol broodjes.

"Hè. Gaat het weer een beetje" vraagt hij.
"Ja hoor" zeg ik zachtjes.
" hier eet maar lekker op" zegt hij terwijl hij het bord op mijn schoot legt.
" bedankt" zeg ik dankbaar.
Ik begin te eten.

"We laten je maar even oké?" Zegt Rafael.
Ik knik en ze lopen de kamer uit.

als ik mijn bord op heb leg ik hem weg en ga ik liggen. Als snel val ik in een onrustige slaap.

Heyy mensjes,
Dit was weer een nieuw hoofdstukje.
Denk je dat Livia Rafael kan vertrouwen?
Laat het weten. En stem als je benieuwd ben naar het volgend hoofdstuk

Byee❤️❤️❤️