Kidnapped

Deel 39.

Ik voel dat het kleedje meer over me heen wordt getrokken.

"Sweet dreams." Hoor ik en al snel val ik weg.

~

Ik word wakker. Ik lig op de bank. Ik zie geen Josh. Ik ga recht op zitten en rek me uit. Ik sta op en ik hoor water lopen. Josh is aan het douche.

Ik loop naar de deur van de kamer.
Ik trek aan de hendel, maar de deur zit op slot. Ach ik kon het proberen.

Ik loop naar het bed. Ik open de la van het nachtkastje dat naast het bed staat. Er licht een boek. Ik pak hem op en doe het laatje weer dicht.

Ik ga aan het bureau zitten. Ik open het boek en probeer een stukje te lezen. Na een paar minuten stop ik er mee. Ik zucht. Ik lees de worden wel, maar ze komen niet binnen.

Ik leg het boek weg en ik rust mijn hoofd op mijn armen. Ik kijk naar buiten. Ik zie de mooie blauwe lucht met een paar schapen wolkjes. Ik kijk naar het grote lege gras veld en verderop een bos. Ik zie ineens een konijntje op het gras. Ik sta op een ga dichter bij het raam staan. Ik staar dromerig naar het beestje die zichzelf vermaakt door heen en weer te rennen.

"Waar kijk je naar?"
Ik schrik op en kijk om.
"Jemig Josh, ik kreeg bijna een hartstilstand."
"Nou nou zo eng ben ik toch niet."
Zegt hij met een grijns.
"Nou heb je wel eens ik de spiegel gekeken." Zeg ik lachend.

"Haha heel grappig." Zegt hij sarcastisch.
"Ga je mee ontbijten?"
"Yeah sure"
Ik loop achter Josh aan hij pakt een sleutel uit zijn zak en haalt de deur van het slot.

Hij doet de deur open en stapt op zij.
"Ladies first."
Ik loop de deur uit de gang in.

"Trouwens, je gaat iets eerder vanmiddag. 15.00 volgens mij."
Zegt hij ineens.

"Wat?"
"Oh.. had Rafael het je niet verteld toen hij je een bezoekje bracht?"

"Wat? Wat heeft hij me niet verteld? En hoe wist je dat hij bij mij was?" Vraag ik met veel verwarring.

"Livia, ik weet alles wat hier in het huis gebeurt."

Ik stop met lopen. "Wat ga ik vanmiddag doen?"
"Mee met Micheal, naar zijn werk."
"Wat! Waarom?"

"Het maakt deel uit van je straf."
"Maar ik dacht dat het klaar was de straf!"
" Nope." Hij loopt weer door. Ik ga voor hem staan.
"Alsjeblieft ik wil niet. Ik doe alles behalve met die halve gare mee gaan. Alsjeblieft." Jammer ik.

"Dat is nou precies de reden voor deze straf. En nu stop met klagen anders wordt het er niet beter op."
Hij draait me ik en duwt me vooruit.

Ik zucht. We lopen de gang over de eetkamer in. Ik zie Rafael aan de tafel zitten. " Goeiemorgen Livia."
Ik kijk hem boos aan en loop vervolgens de keuken in.

Ik doe een kast open en pak er een glas een een bord uit. Ik zet ze op het aanrecht. Ik doe de koelkast open en ik zie in mijn ooghoek Rafael binnen lopen. "Livia?"

Ik negeer hem en pak een pak melk en doe de koelkast weer dicht. Ik schenk de melk in mijn glas en zet het terug ik de koelkast.
"Livia, wat is er aan de hand."
Ik voel me heel boos. Ik draai me op en kijk hem recht in zijn ogen.

"Je kon het niet even laten weten! Je was bij mij de hele nacht en je zegt er gewoon niks over. Niet eens een kleine heads up!"
Schreeuw ik naar hem.
" Livia!" Probeert hij boven mij uit te komen.
"Livia, luister!"
Ik stop met praten en kijk naar de grond.

Hij pakt me kin en laat me in zijn ogen kijken. "Livia, ik wilde je geen meer pijn doen dan dat je al had. En ja het was dom van me om niks te zeggen." Ik zucht.

Ik krijg waterige ogen.
"He, he wat is er?"  vraagt hij bezorgd.
"Ik wil niet, ik wil niet met Micheal mee." Zeg ik snikkend.

"Ach meisje toch." Zegt hij terwijl hij me een knuffel geeft. Ik hou hem stevig vast.

...

En zo eindigt het hoofdstuk 39......
Hoped you enjoyed it!

COMMENT

VOTE

FOLLOW!!!!!

BYEEEEEE ⚡😘🌈